جانباز مدافع حرم، هاشم اسدی - شب گذشته با خانواده رفتیم تا شام را در پارک پلیس میل کنیم و مثل همه مردم از اماکن و امکانات عمومی استفاده کنیم!

از آنجاکه ماشین من پلاک ویلچر دارد و پلاک ویلچر به منظور برخورداری معلولان و جانبازان از برخی امتیازات از قبیل پارک در جاهای خاص یا ورود به برخی محدوده های ممنوعه طراحی شده، از نگهبان پارک درخواست کردم تا در یکی از ورودی های پارک، به من اجازه توقف بدهد تا بتوانم با ویلچر وارد پارک بشوم، لیکن خانمی که قبل از من از آن نگهبان درخواست توقف در ورودی پارک را کرده و با مخالفت نگهبان مواجه شده بود، از اینکه نگهبان با درخواست من موافقت کرد، شاکی شد و حتی زمانی که دو پای قطع و شرایط سخت جسمی حرکتی من را دید، کوتاه نیامد و بعد از ورود من به پارک، در مقابل پدرم حرف های زشت و اهانت آمیزی درباره جانبازان مدافع حرم به زبان راند که باعث ناراحتی شدید پدرم شد و در مجموع شبی که قرار بود حال خوبی داشته باشیم را به شبی بد و حال به هم زن تبدیل کرد!

من فرصت پیدا نکردم که به آن خواهر بگویم: خواهرم! من اصلا جانباز نه! من معلول! در همه جای دنیا برای معلولین امتیازاتی قائل هستند تا بخشی از ضعف جسمی حرکتی آنها جبران شود!

اگر برای امثال من که سلامتی و جوانی شان را برای آرامش و امنیت این کشور فدا کرده اند، احترام قائل نیستید و هر توهینی را به آنها روا می دارید، لطفا به اندازه همان غربی ها، که قبله آمال شما هستند، فقط و فقط به خاطر معلولیت من، برایم امتیاز قائل شوید! و به بهانه جانباز بودن به ما توهین نکنید!