آلا - عرض ادب خدمت تمامی خانواده های عزیز جانبازان و ایثارگران و آزادگان محترم. من دختر ۳۵ ساله یک  جانباز ۴۵درصد اعصاب و روان و شیمیایی هستم.

بیست روز است بر اثر درگیری مسائل شیمیایی ریوی پدر نازنینم فوت کرده است هنوز باورم نمیشود. ولی همسرم فرزند شهید است و در عرض این چند سالی که با هم ازدواج کردیم

هر موقع پدرم تشنج میکرد تعجب میکرد چون ندیده بود و من همیشه به او می گفتم پدر تو یک بار شهید شد ولی پدر من روزی صد بار زبانم لال جان میدهد و زنده میشود. او شهید زنده است.

دردها را ما کشیدیم غصه ها را ما خوردیم بعد کمیسیون باید تشخیص بدهد پدر من شهید حساب میشود یا جانباز متوفی. پدرم برای مردم و وطنش رفت.

این سرزمین و رانت خواری هایش از آن اینها و آن دنیا از آن پدران ما.