محمد - من شاغل در اداره هستم. ابتدای استخدامی بنده با یک نگاه خیلی مقرضانه در سیستم بدترین جایگاه و چارت سازمانی برای بنده در نظر گرفته شد. چون فرزند جانباز بودم و همچنین هم گروه های من که با من استخدام شدند.

 پس از سال ها که توانستم به حق و حقوق اولیه خود در سیستم اداری دست پیدا کنم ولی کماکان شاهد دیوار مسئولین با فرزندان جانباز و ایثارگر می باشم.

 نمی دانم چرا جو کشور به این سمت رفت که با ما اینگونه برخورد می شود، جرم ما این است ک فرزند عزیزان دلی هستیم که با سن 14 سال و بیشتر جهت دفاع از ناموس و کشور خود 8 سال جنگیدن بدون هیچ چشم داشتی و حالا از ابتدایی ترین حق و حقوق تعریف شده خویش محروم میباشند چون دیگر کسی به وجود آنها نیازی ندارد.

 فقط یک فرزند جانباز میتواند درک زندگی با یک جانباز عصاب و روان و شیمیایی را داشته باشد. ما از ارائه خدمت به پدرمان خوشحالیم و سختی را به جان خریدیم.

  چون هرچه داریم از دعای خیر ایشان هست ولی مسئولینی که خیلی راحت دست به ابطال اینگونه مصوبات می زنید، ابتدا یک سر به بیمارستان ساسان یا تیمارستان های جانبازان بزنید، بعد دست به قلم شوید.