رزمنده سیستانی علیرضا ضابطی - محفل های خانوادگی، خیلی از مدیران

متاسفانه چه بر سر نخبگان و تحصیل کرده های ما آورده،
از باجناق ها گفتند،
از دامادها گفته شد،
از پسرخاله و و پسر عمه ها و عمو و دایی زاده ها. چقدر گفته شده،
اما.
فقط حرف بود
حرف بود و حرف بود،
فقط
دلسوختگان نظام، باید در خط مقدم  دفاع از آرمان ها باشند.
دعوای اصولگرا و اصلاح طلب هم، محصول همین روابط خانوادگی بوده،
یادم میاد چند سال اخیر، دو نفر خیلی از مواضع شون دفاع می کردند،
یکی از اصولگرایی و دیگری از اصلاح طلبی  
خیلی هم تند بود صحبت هاشون، بعدا، ملت فهمید که، روزها یا در مجامع عمومی دعوا داشتند و شبها، در منزل دختر و پسرشون گل می گفتند و گل می شنیدند و بعد که یکی از این آقایون مورد سوال قرار گرفت، گفت، ما فقط از ایشون دختر گرفتیم،
و یا...
و اما بهترین کلام، همان سخنان شیوای مقام معظم رهبری است

که فرمودند:
بنده دعوای اصلاح طلب و اصولگرا را هم قبول ندارم؛ من این تقسیم بندی را غلط می دانم. نقطه ی مقابل اصولگرا، اصلاح طلب نیست؛ نقطه مقابل اصلاح طلب، اصولگرا نیست.
و البته در بخش دیگری، فرمودند:
باید مرحله ی دیگری را شروع کنیم. حفظ اصول و اصلاح روش ها، معنای اصلاح طلبی است.
البته اکنون همان روابط وجود دارد، 
این در سطح کلان بود، اما در همین نزدیکی ها
مدیران و کارکنان که بعضا در برخی سازمان ها، خانوادگی اداره می شود.

فرزند:
بابا !
مامان کجاست؟
بابا می گه، با دایی ات رفته به امورات رسیدگی کنه.
(البته بابا معاون و دایی هم راننده و خود سرکار هم رئیس)
و یا
بابا بزرگ مامانم کجاست؟
بابا بزرگ: تو دفترش نبود؟
نوه: نه
بابابزرگ: برو تو دفتر بابات شاید اونجا باشه.
و بابا بزرگ هم به نوعی مافوق دختر و دامادش هست.
و از این موارد چه بسیار داریم.
و خدا نکند، کاسه صبر لبریز شود...
چرا که در این وانفسای عدم حمایت از شایستگان، این جور روابط خانوادگی، نوبره به خدا
و ان شاءالله  فقط ولایی
و
ان شاءالله در دولت انقلابی بساط مدیریت خانوادگی برچیده شود.