فاش نیوز - همه سهمیه ها همه امکانات ما، آنگونه که شما می گوئید، نیست، به خدا نیست. اگر هست، همه اش، مال شما! فقط آرزویم این ست که فقط یک بار، نه! فقط در حد چند ثانیه مرا ببیند و بهم بگوید. چه دختر قشنگی، چه لباس زیبایی،

(آرزوی یک دختر جانباز بصیر و دو چشم نابینا)

آرزویم این ست که
پدرم یک شب راحت بخوابد، بدون قرص خواب، بدون ده ها داروی مسکن، بدون آنکه فریاد بزند، بدون آنکه خودش را بزند، بدون آنکه قبول کند که جنگ تموم شده، قبول کند که .....
(دختر رزمنده واقعی  جنگ)

به خدا آرزویم از کودکی این بود که. فقط یک بار، آن هم فقط در حَد چند ثانیه، بابا منو در آغوش بگیره، پرتابم کنه بالا و من از اون بالا بیفتم در آغوشش،
(دختر جانباز نخاعی)

و درد من

آن ست که کسی مرا نمی شناسد .......
به خدا، ما هنوز نفس می کشیم
ما هنوز فسیل نشده ایم
ما همه، هنوز هم فدایی هستیم،
فدایی رهبرمون،
عاشق کشور مون،
عاشق مردم.مون.
و
آرزومون عاقبت به خیری با شهادت است و بس  

دل نوشته و زبان حالی دیگر از مظلومیت بچه های جنگ
آنچه خواندید، نه قصه است و نه افسانه،
حقیقتی است که همه رزمندگان به نوعی با آن درگیرند،

* درد من*
پنچری ویلچرم نیست، (جانباز ضایعه و قطع نخاعی)

درد من
تموم شدن کپسول اکسیژن من نیست،

شدید شدن خارش و خشکی پوست من نیست
و یا حتی
تاول های هدیه داده شده خَردل نیست،
اثرات گاز خردل بر سیستم ریوی،ایجاد زخم، التهاب و اسپاسم مجاری خشونت صدا، سوزش و خشکی گلو، سرفه خشک و خونریزی از مخاط بینی
نیست
(جانباز شیمیایی)

درد من
چشمان پُر اشک و بُغض آلود همسر و فرزندانم هست

درد من
بی انصافی برخی دوست نماهای من است،

درد من
تقابل با آن کسانی است که از واژه ایثار سوء استفاده کردند تا افکار عمومی ذهنشان مشوش گردد که بله دیگه. همه جانبازان اینگونه اند،
و
این
درد من
درمان ندارد.......
( زبان حالی دیگر ....)
 

علیرضا ضابطی