فاش نیوز - خبرنگاری از یک کارگر ساختمانی ساده ای که دوچرخه داشت، پرسید: «شما از زندگی خودتان راضی هستید.» کارگر جواب داد: «بله خدا رو شکر زنده ایم.» بعد همین سوال را از یک پزشک پرسید. پزشک گفت: «نه راضی نیستم.»

 خبرنگار با تعجب رو به پزشک گفت: «خیلی عجیبه! من همین سوال را از یک کارگر ساده پرسیدم، گفت بله زنده ایم شکر، ولی شما با این همه امکاناتی که دارید، می گویید نه راضی نیستم!». پزشک به خبرنگار گفت: «زنده بودن با زندگی کردن خیلی فرق دارد. من هم زنده ام، ولی از زندگی کردن خودم راضی نیستم.»

 زنده بودن لازم است اما به تنهایی کفایت نمی کند. انسان زنده باید زندگی کند. بسیاری از انسان ها فقط نفس می کشند؛ این کافی نیست چون حیوانات هم زنده اند. زندگی کردن یعنی جسارت داشتن، رو به جلو حرکت کردن و تکامل یافتن.

 کسی که به معنی واقعی کلمه زندگی می کند، درجا زدن و سکون برایش معنایی ندارد. انسان های جسور از هر لحظۀ عمرشان برای یادگیری و رشد کردن بهره می برند و برای باقیماندۀ عمرشان ارزش قائلند. جسارت، در فرهنگ لغت به معنای دلیری، بی باکی و بی پروایی است - البته جسارت را گستاخی هم معنی کرده اند - به نظر می رسد جسارتی که عقل بر آن حاکم نباشد همان گستاخی معنی شود. جسور بودن، روش های متفاوتی دارد. گاهی باید فریاد زد، گاهی باید سکوت کرد، گاهی باید پا روی نفس گذاشت و حرف حق طرف مقابل را پذیرفت. فردی که جسارت دارد، صادق است و دروغ نمی گوید؛ حتی اگر به ضررش تمام شود. فرد جسور از اشتباه کردن و شکست خوردن نمی هراسد.
اگر انسان نخستین، جسارت نکرده و از غار خارج نشده و برای شکار حیوانات ریسک نکرده بود، الآن نسل انسان منقرض شده بود.
اگر نبود ایمان و جسارت رزمندگان ما در آوردگاه هشت سال دفاع مقدس، الآن اهواز را «الاحواز» و خرمشهر را «مُحمره» می نامیدند.
کسی که می خواهد دروازه بان ماهری شود، نباید از ترس گل خوردن، درون دروازه نَایستد.
کسی که می خواهد نواختن سنتور یا ساز دیگری را یاد بگیرد، باید آنقدر جسارت داشته باشد که صدها بار اشتباه بنوازد تا بالاخره نوازندۀ چیره دستی شود.
جوانی که به دختری علاقه مند است، اگر جرات نداشته باشد به طریقی واژۀ «دوستت دارم» را به معشوقه اش بگوید، نهایتاً او را از دست می دهد.

 اگر تصمیم گرفتید کاری را شروع کنید و از ترس اینکه مردم چه می گویند منصرف شدید، هیچ گاه به جایی نخواهید رسید. انسان هایی که عزت نفس خود را حفظ نمی کنند، در زندگی موفق نیستند.

 لازمۀ حفظ عزت نفس، جسارت است. جسارت داشتن نیاز به تمرین دارد. ابتدا باید به خودمان بباورانیم که جسور نیستیم یا حداقل به اندازۀ کافی جسور نیستیم؛ بعد باید بر ترس خود غلبه کنیم، تصمیم بگیریم و به خودمان ثابت کنیم که من هم می توانم شجاع باشم.

 در مواقع ضروری، بدون ترس، نظر و احساسات خود را اعلام کنیم؛ حتی اگر نظرمان پذیرفته نشود. با شجاعت، موارد مورد درخواستمان را از طرف مقابل طلب کنیم. اگر تصمیمی گرفتیم و شکست خوردیم، بدون تعصب قبول کنیم که اشتباه کرده ایم و تبعات آن را هم به گردن بگیریم. هیچ اشکالی ندارد تصمیم و نظر قبلیمان را که اشتباه بوده تغییر دهیم... بیایید زندگی کنیم.

* جانباز رمضانعلی کاوسی