جمشید - همسر بنده جانباز ۲۰ درصده. نزدیک به یک ساله ۲۲۰۰۰۰۰ تومان به ایشان می دهند و بیمه هم هست و دیگر در طول این سال ها که از جنگ می گذرد حتی یک ریال یا کمک دیگری از طرف بنیاد به ما نشده.

  شاید باورتون نشه که چه سختی های در طول این مدت که نکشیدیم. باور بفرمایید به قرآن ناطق که از روی عقل کامل این چنین قسم بزرگی رو می خورم، ایشان هر روز ۱۴ یا ۱۵ تا قرص که نیمی شون قرص اعصاب میباشد میخوره.

  باز هم قسم میخورم که بارها خواستم خودم را از این زندگی خلاص بکنم و طلاقم رو بگیرم، بازهم به خاطر خدا صبر کردم. باور کنید ایشان دیگه یه مرده متحرک می باشد. در ضمن بچه هم نداریم و اول زندگیمون با حمایت مادرشوهرم به دکترهای متعهدی مراجعه کردیم و آزمایش های زیادی.

همه به اتفاق شیمیایی شدن در جنگ رو علت دونستن که از همه نامه داریم. بردیم بنیاد شهرستان که مدیرش حتی یک روز جبهه ندارد. هر وقت رفتیم فقط یه کلمه شنیدیم نه نه نه.

به وا... که اسم اعظم خداوند هست قسم.بنیاد بردسیر از استان کرمان. بعضی وقتا فکر میکنم خدا به ما رحم کرد بچه نداریم. چون من به تنهایی بریدم. بابت نگهداری از خودش. باور بفرمایید چند ماهی هم یک نفر سری به ما نمیزند اگر نبودند این چند نفر خیر که می شناسند و کمک آنها نبود سال ها پیش من رفته بودم و ایشان نیز از دست رفته بود.

کاش میشد از جلد قرص هایی که ایشان در طول مدت یک سال و چند ماهی که استفاده کرده برای شما عکس گرفته و می فرستادم دگه اگه کاری میخواین بکنین زودتر، وگرنه دیگه وقت زیادی نیست و در آخر، ایشان نه تنبل بود و نه انتظار مال مفت رو می کشید.

به روح تمامی شهدا تمام مشکلات ما فقط جنگ و جنگ و جنگ بوده و هست. حالا خود دانید و خدای خود.

شاید هم انتظار مرگشون رو می کشین که از سر وا بشن خدا عالمه و بس