رضاامیریان فارسانی -  بردار اسدزاده چقدرخوب شد که آن روز در سردشت نبودی. چقدرخدای سبحان شما را دوست داشت که شرایطی فراهم کرد که درتیرماه 66 درآن گرمای بدو آفتاب سوزان درمیان جنازه های خانواده ات و همه خانواده هایتان نبودی.

صحنه ای وحشتناک بود. فقرمردم درنوع پوشش لباسشان کاملاهویدا بود. آقاخیلی سخت است فقیرانه و مظلومانه جان دادند.

چه روزهای سختی بود. چقدر کودکان معصوم درخاک تپیدند و جامعه جهانی جهنم رفته بود و هنوز برنگشته اند ازجهنم که احقاق حق بکنند!

وای وای و هزاران وای برا آن روزهای سخت و نفس‌گیر.

خدایا ناموس ما، بچه های ما، پدران و مادران ما چقدر مظلومانه کنار دربهای حیاط، وسط کوچه، روی پشت بام، داخل اتاقک ها، دریک آن جان داده بودند و کسی تا این لحظه یک اقدام انقلابی نکرد دراین راستا.

برادر مصطفی، خدا صبرت بدهد.

برادرحقیرت رضاامیریان