مسلم جانباز- اولا سهمیه امکان فوق‌العاده ای است که جدای از سهمیه معمول دانشگاه ها به ایثارگران اختصاص داده شده و از این گذشته چه زمانی که 40 درصد بود و چه حالا که نصف شده معمولا در بهترین شرایط کمتر از سه یا چهار درصد آن از سوی ایثارگران مورد استفاده قرار می گرفته و الباقی نیز به سهمیه آزاد افزوده می شود و امکانی است که به نام ایثارگران و به کام دیگرانی می باشد که چه بسا همانها با بی انصافی به اندک بهره ای که این عزیزان از سهمیه ها می برند نیز راضی نیستند و حتی بهانه ای شده برای تنبل ترین و بی درد ترین و بی استعداد ترین افراد که ناتوانی و کاهلی خود را پشت عقده گشایی علیه سهمیه ایثارگران پنهان کنند. البته اینطور ناسپاسی ها هم اغلب از همین طیف افراد هستند وگرنه افراد درس خوان و مستعد مزد تلاششان را می گیرند.

از اینها گذشته باید اذعان کرد که علم و عقل هم تایید می کند مشکلات و دغدغه هایی که اقشار مختلف ایثارگران و خصوصا فرزندان آنان دارند می تواند در کوتاه مدت و البته بلند مدت با تفاوت هایی در بروز استعدادها و تحت الشعاع قرار دادن هوش و حافظه افراد تاثیر بگذارد چنان که در ظاهر کار هم معلوم است فرزند جانبازی که وقت و بی وقت و شب ونصف شب ناچار است در آلام و دردها و بی خوابیها و مشکلات درمان پدر و دیگر مشکلات خانواده روح و روانش درگیر باشد در کوتاه مدت و در محدوده روزهای آزمون چه بسا این تاثیرات را بگذارد و فرد حتی مستعد و باهوش و حافظه را هرچند هم که مظالعه کرده باشد در حضور ذهنش موثر واقع شود.

و همینطور هم هست که بسیاری از این اثارگران و فرزندان مظلوم تر آنان با ذهن مغشوش از بسیاری مسایل سر جلسه امتحان حاضر می شوند و با آن کسانی که بدون این دغدغه ها و مشغله ها با آرامش خیال می آیند باید رقابت کنند! آیا این عدالت است و آیا ظلم نیست که شرایط روحی زودگذر اینها در نظر گرفته نشود. این درحالیست که در بسیاری از کشورها که اتفاقا در این زمینه ها اهل مماشات هم نیستند و با قضایا علمی و سودجویانه برخورد می کنند هم همین سهمیه ها شدید و غلیظ تر بوده است.

حالا فعلا بگذریم از مشکلات بعد از قبولی و حین تحصیل با این بی اخلاقی هایی که علیهشان می شود و بعد از فارق التحصیلی هم که هزار مسئله دارد که در این مجال نمی گنجد