فاش نیوز - کرکره های پارکینگ های امنیتی و ورود آقای رامزی به پاسخ انتقاد کننده این کرکره ها بهانه ای شد که دردی که چند دهه در سینه ام نهفته سرباز کند.

 به جرات می توان گفت که ایثارگران و جانبازان ویلچری که بشدت به خودرو و به محل پارک خودرو وابسته هستند، هیچگاه نه تنها در این نهاد ارزشی اولویتی نداشته اند، بلکه  هم‌ردیف با مدیران میانی و چه بسا کارمندان ساده این نهاد انقلابی هم دیده نشده اند.

 نمونه ها و اتفاقات آزاردهنده ای که در این چهار دهه ویلچرنشینی، چه در بنیاد و چه در سایر سازمان ها و چه در زندگی روزمره در رابطه با پارک‌ خودرو با آن مواجه بوده ام قابل شمارش نیست و قطعا سایر دوستان جانباز نیز چنین خاطرات تلخ و گزنده ای را در یاد دارند.

همه این اتفاقات و رفتارها به مثابه مصادیقی از عدم اولویت جانبازان و معلولین در نظام ترافیکی کشور و سازمان ها، از جمله بنیاد شهید و امور ایثارگران بوده و هست.

اینجانب به کرات برای حضور در جلسات معاونت بهداشت و درمان به پارکینگ معاونت فرهنگی که در نزدیکی معاونت بهداشت و درمان قرار مراجعه نموده ام و همواره در ورود به پارکینگ مشکل داشته ام و معمولا با چانه‌زنی توانسته ام خودروی خود را پارک کنم.
 از جمله دیگر موارد پارکینگ معاونت بهداشت و درمان  است.
 کمابیش  دوستان مستحضر هستند یکی از جانبازان ۷۰ درصد در آن معاونت مشغول به کار  هستند و متاسفانه این جانباز عزیز نیز برای پارک خودرو خود در پارکینگ معاونت بهداشت و درمان دچار مشکل است و من خود شاهد بوده ام که ایشان تلاش های بسیاری کردند تا از مدیریت ترافیک شهرداری منطقه، یک تیر پارک مخصوص جانبازان و معلولین سر کوچه معاونت بهداشت و درمان و بر خیابان طالقانی نصب گردد تا خودروی خود را در آن محل پارک نمایند.

 خود اینجانب با مرحوم محمد پارسایان، مدیر پشتیبانی وقت معاونت بهداشت و درمان بارها صحبت کردم و از ایشان خواستم که مشکل این عزیز را حل کنند، اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد!

 نمونه دیگر این که یکبار خود اینجانب برای انجام کار اداری از طرف انجمن جانبازان نخاعی به معاونت مذکور مراجعه کرده بودم؛ در حالی که درب پارکینگ باز بود، از نگهبان درب ورودی ساختمان سوال کردم، من جانباز ویلچری هستم. آیا پارکینگ ظرفیت دارد. به محض طرح این سوال نگهبان اظهار داشت که پارکینگ پر است و ریموت پارکینگ را زد و درب کرکره ای پایین آمد." ملاحظه می کنید که اینجا هم پای درب کرکره ای در میان بود"

پس از طرح موضوع با مسئول دفتر آقای دکتر عباسپور و آقای سلیمانی، ایشان وساطت کردند و درب پارکینگ باز شد و به بنده اجازه ورود به پارکینگ دادند، که پس از ورود مشاهده کردم حداقل سه فضای خالی پارک‌خودرو موجود بود.

نمونه دیگر پارکینگ بسیج، جنب ساختمان اصلی خیابان طالقانی است که آن هم در نوع خود معرکه است!
در حالی که  پارکینگ به نام بسیج است، اما اگر یک رزمنده جانباز برای یک ساعت آن اطراف کاری داشته باشد و یا در خود ساختمان بنیاد کاری داشته باشد، حق ورود و استفاده از پارکینگ را ندارد، مگر با هماهنگی یکی از کارکنان و مدیران ساختمان اصلی بنیاد.

 اینجانب که در شبکه ملی ایثارگران به عنوان مسئول کمیته مناسب‌سازی شبکه فعالیت اجتماعی دارم، بارها از سوی این کمیته از نهادها و سازمان های دیگر انتقاد کرده ایم که مثلا اگر یک جانبازی در یک خیابانی شلوغ دچار مشکل پارکینگ شود و به صورت مقطعی کاری داشته باشد، چرا  اجازه پارک به او نمی دهند.
  حال مشاهده می شود که همان "فرهنگ اولویت جانباز بعد از همه" در بنیاد شهید و امور ایثارگران نیز نهادینه شده است.

قطعا تا زمانی که ایثارگران جامعه هدف نه حتی در حد معاونین این بنیاد، بلکه در حد مدیران میانی این سازمان دیده نشوند، داستان همین خواهد بود.

در یک‌ مقایسه ساده برای این که رعایت کرامت جانبازان و معلولین را در رابطه با پارکینگ خودرو ببینید، می توانید به عنوان جانباز یا معلول حرکتی، سری به پارکینگ راه آهن تهران بزنید که به همت و درک مدیر فهیم مسافری آن ایستگاه " جناب آقای مهندس منادی بهترین فضای "vip"را بدون منت و با حفظ شان و کرامت جانبازان و معلولین در اختیار ابن عزیزان گذاشته اند‌.

لذا به نظر می رسد ویران کردن دیوار بی اعتمادی ایثارگران در رابطه با موضوع پارکینگ ها و کرکره های جنجال‌ساز، در بنیاد شهید و امور مدیران و به میان کشیدن پای حفاظت و امنیتی جلوه دادن آن، نوعی ماله‌کشی از سوی مدیر پشتیبانی بنیاد، بیش نباشد.
فاعتبروا یا اولی‌الابصار
 

دکتر حسن ابوطالبی
جانباز ۷۰ درصد