معرفی کتاب صوتی دختر شینا

«کتاب زنان خرمشهر» از مجموعه روزگاران، به نقش زنان در جنگ تحمیلی با محوریت اشغال و آزادسازی خرمشهر می‌پردازد.

بتول کاظمیان گردآورنده این کتاب است که در سال 1388 توسط روایت فتح منتشر گردید.

در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم:

سال‌ها پیش، وقتی دشمن آمده بود سمت خرمشهر، وقتی همه‌ی زندگیمان بی‌آن‌که بخواهیم یا انتخاب کنیم با جنگ پیوند خورده بود و اصلاً همه‌ی زندگیمان شده بود جنگ، درست یک شب مانده به روزی که خرمشهر را گرفتند و خرمشهر شد خونین‌شهر، محسن راستانی آمد. یک ضبط صوت کوچک با خودش داشت. به ما که از شهر آمدیم گفت «در خرمشهر چه خبر بود؟» و صدای من را ضبط کرد. من گفتم «چیزی غیر از عشق نبود.»

هنوز هم بر این باورم. و حالا بعد از این همه سال، صد خاطره‌ی عاشقانه از زندگی زنان خرمشهر را نوشته‌ام. بعد از سال‌ها و در تمام این سال‌ها همیشه حس عجیبی با من بوده است؛ حسی نگفتنی. حسی درست مانند حس هبوط.

 

من زنده ام

معرفی کتاب من زنده ام

من زنده‌ام عنوان کتابی است نوشته معصومه آباد یکی از اسرای ایرانی در جنگ عراق علیه ایران که اولین بار در تیر ماه ۱۳۹۲ منتشر شد و در مدت کوتاهی به چاپ سوم و تیراژ کلی۲۰۰۰ نسخه رسید.

درباره کتاب:

اما نمی‌توان از جنگ و اسارت سخن گفت و قصه زنان اسیر را فراموش کرد. کتاب من زنده‌ام نوشته معصومه آباد، خاطرات ۴ سال اسارات او و دوستانش را در زندان‌های عراق روایت می‌کند. معصومه آباد در همان روزهای ابتدایی جنگ به همراه دوستانش به اسارت رژیم بعث درمی‌آید. این کتاب در ۸ فصل نوشته شده است. نویسنده ابتدا روزهای کودکی و نوجوانی خود را روایت کرده است. سپس به سراغ انقلاب و اتفاقاتی که در این دوران افتاده می‌رود و در نهایت خاطرات دوران اسارتش را روایت می‌کند. این کتاب خواندنی یکی از پرفروش ترین کتاب‌های ایران هم به حساب می‌آید.

رهبر جمهوری اسلامی از کتاب «من زنده‌ام» تمجید نموده و بیان کرد: «کتاب را با احساس دوگانه اندوه و افتخار و گاه از پشت پرده اشک خواندم و بر آن صبر، همت، پاکی و صفا و بر این هنرمندی در مجسم کردن زیبائی‌ها، رنج‌‎ها و شادی‌ها آفرین گفتم. گنجینه یادها و خاطره‌های مجاهدان و آزادگان، ذخیره عظیم و ارزشمندی است که تاریخ را پربار و درس‌ها و آموختنی‌ها را پرشمار می‌کند. خدمت بزرگی است آنها را از ذهن‌ها و حافظه‌ها بیرون کشیدن و به قلم و هنر و نمایش سپردن. این نیز از نوشته هاییست که ترجمه‌اش لازم است. به چهار بانوی قهرمان این کتاب به ویژه نویسنده و راوی هنرمند آن سلام می‌فرستم.»

بد نیست بدانید من زنده‌ام تاکنون ۲۱۶ بار تجدید چاپ شده است. برای همین هم از مشهورترین کتاب های دفاع مقدس به شمار می‌رود.

در قسمتی از کتاب می‌خوانیم:

«این بار انگشت شومشان را روی عزیز چوپون (چوپانی که قصد داشت گله‌ای از گوسفندان را از روستایشان برای رزمندگان در جبهه‌ها ببرد ولی در میانه راه  و به همراه خانم آباد، راوی داستان به اسارت در می‌آید) و چند نفر دیگر گذاشتند. بچه‌هایی که با عزیز به اتاق شکنجه رفتند تعریف کردند: عزیز را از پا آویزان کرده و با شلاق به سر و صورتش می‌کوبیدند. وقتی پایش را باز کردند، کلت را روی شقیقه‌اش گذاشتند و به او گفتند: عزیز این تیر خلاص است. هر وصیتی داری سریع بگو تا دوستانت به خانواده‌ات برسانند. آنقدر به سر عزیز ضربه زده بودند که لکنت افتاده بود و دیگه نمی‌تونست حرف بزنه. خون از دهان و دل و روده‌اش بیرون می‌ریخت، آب به سر و صورتش زدند و گفتند: یظّیک فرصه اتوصی. اللیله الرصاصه القاتلک سهمک. (بهت فرصت می‌دهیم که وصیت کنی. امشب تیر خلاص سهم توست.)»

 

آن بیست و سه‌ نفر

 

معرفی کتاب آن بیست و سه نفر

کتاب آن بیست و سه نفر نوشته احمد یوسف‌زاده است. انتشارات سوره مهر ناشر این اثر بوده است. ضمن اینکه در سال ۱۳۹۷ هم مهدی جعفری با اقتباس از این کتاب یک فیلم سینمایی ساخته است.

درباره کتاب آن بیست و سه نفر:

هشت سال و سه ماه و هفده روز اسارت، مدت زمانی که حتی شنیدن آن هم مو به تن ما سیخ می‌کند.احمد یوسف زاده خود یکی از آن بیست و سه نفر است، در کنار ۲۲ دوست دیگرش در نوجوانی و در جریان عملیات بیت‌المقدس و در سال ۱۳۶۱ اسیر ارتش عراق می‌شوند. آن هم درحالی که آن‌ها سنی بین ۱۳ تا ۱۷ سال داشتند. صدام هم قصد داشت که با ایجاد جنگ روانی، از این نوجوانان برای مقاصد خودش استفاده کند. اقدامی که با شجاعت مثال‌زدنی افراد این گروه کاملا خنثی می‌شود. این کتاب برگرفته از دست‌نوشته‌های خود احمد یوسف‌زاده و خاطرات همه آن ۲۳ نفری است که داستانشان در آن روایت شده است. پس می‌توان نتیجه گرفت که داستان آن و مواردی که در این کتاب دفاع مقدس به آن‌ها اشاره شده است کاملا واقعی هستند.

 

متن تقریظ مقام معظم رهبری برای کتاب آن ۲۳ نفر:

در روزهای پایانی ۹۳ و آغازین ۹۴ با شیرینی این نوشته‌ی شیوا و جذاب و هنرمندانه، شیرین‌کام شدم و لحظه‌ها را با این مردان کم سال و پرهمت گذراندم. به این نویسنده‌ی خوش ذوق و به آن بیست و سه نفر و به دست قدرت و حکمتی که همه‌ی این زیبائی‌ها، پرداخته‌ی سرپنجه‌ی معجزه‌گر اوست درود میفرستم و جبهه‌ی سپاس بر خاک می‌سایم.

یک بار دیگر کرمان را از دریچه‌ی این کتاب، آنچنان که از دیرباز دیده و شناخته‌ام، دیدم و منشور هفت رنگ زیبا و درخشان آن را تحسین کردم.

 

 

در بخشی از متن کتاب آن بیست و سه نفر می‌خوانید:

همۀ راه‌ها، به جز راهی که به اسارت ختم می‌شد، یکی بعد از دیگری بسته شده بود. تن دادن به اسارت آخرین راهی است که یک جنگجو به آن می‌اندیشد. اما، وقتی خشاب‌هایت خالی باشد و تانک‌های دشمن محاصره‌ات کرده باشند و پیاده نظام آن‌ها لولۀ تفنگش را به سویت نشانه رفته باشد، تن دادن به اسارت اولین فکری است که مثل طوفان توی مغزت می‌پیچد و دیوانه‌ات می‌کند.

دیدن دشمن از نزدیک حس غریبی دارد. استشمام بوی ادکلنی که زده است، نحوۀ لباس پوشیدنش، طرز نگاه و رنگ پوستش، تُن صدا و زبان گفت‌وگویش، همه و همه به تو می‌گویند که دشمن در یک قدمی توست؛ دشمنی که همیشه به او فکر کرده‌ای، دشمنی که تا آن لحظه فقط انفجار توپ و خمپاره‌اش را دیده‌ای حالا تفنگش را از فاصلۀ دو متری به طرف تو گرفته است و از تو می‌خواهد دست‌هایت را بالا ببری و تسلیم او بشوی.

سرباز عراقی تفنگش را به سمت من و حسن، که اکبر را با خود می‌بردیم، گرفت. دستور داد اکبر را روی زمین بنشانیم. نشاندیم. سرباز خیره شده بود به من و داشت قد و قامتم را نگاه می‌کرد. از نگاهش معلوم بود دیدن من برایش غیر منتظره است. لابد او از ایرانی‌ها تصویر دیگری در ذهن داشت و دیدن من، که نوجوانی بودم لاغر و استخوانی، با تصویر خیالی او همخوانی نداشت. نزدیکتر شد. چشمش افتاد به سربند سبز «یا زهرا» که بسته بودم روی کلاه آهنی‌ام. غیظش گرفت. به تلخی خواست بازش کنم. کردم. سرباز نزدیکتر شد. نگاهش پر بود از ترحم. داشت به عربی چیزهایی می‌گفت. فقط معنای «طفل صغیر» را از همۀ حرف‌هایش فهمیدم. او دلش به حال من سوخته بود. به همین دلیل نزدیک آمد و صورتم را بوسید و گفت: «الله کریم!» این لفظ امیدوارکننده را سرباز عراقی درست همانجایی به من گفت که شب قبل من به اسیر عراقی گفته بودم «لا تخف» و او به زنده ماندن امیدوار شده بود. روزگار چقدر زود کار من را جبران کرده بود!

 

زمین سوخته

 

معرفی کتاب زمین سوخته

آخرین کتاب لیست ما یک رمان است. رمانی از یک نویسنده بزرگ اهل جنوب کشورمان، احمد محمود.

او خیلی زود و در سال ۱۳۶۱ این کتاب را به چاپ می‌رساند. کتابی که روایتگر ۳ ماه تجاوز ارتش عراق به خاک ایران است.

 انتشارات معین این کتاب را در ایران به چاپ رسانده است.

درباره کتاب زمین سوخته:

احمد محمود که خود اهل جنوب است پس از مدت کوتاهی از شروع جنگ متوجه شهادت برادر خود می‌شود. برای همین هم طبق گفته خودش از تهران به سمت جنوب می‌رود. او به هویزه و سوسنگرد هم سرک می‌کشد و جنگ را از نزدیک می‌بیند. سپس هنگامی که به تهران باز می‌گردد، غم و اندوه شدیدی را درون سینه‌اش حس می‌کند. آن هم در حالی که مردم تهران یا شهرهای دور از جنوب هنوز درک درستی از جنگ نداشتند. برای همین هم تصمیم می‌گیرد رمان زمین سوخته را بنویسد تا چهره زشت جنگ و آنچه در جنوب اتفاق می‌افتاده را به دیگر هموطنانش هم نشان دهد.

قستی از کتاب زمین سوخته:

"ئی جنگ، ئی جنگ لعنتی مثه یه جانور خونخوار داره جوانها رو میخوره - بار سنگینش رو دوش آدمای یه لا قباس - حرف مفت می زنی برادر. جنگ جنگ امپریالیستیه - ضد امپریالیستیه. ما داریم با آمریکا می جنگیم! - با آمریکا می جنگیم اما ئی جوانهای عراقی هستن گه جسداشون تو بیابانها خوراک جانورا میشه - دلت برای عراق میسوزه؟ - دلم برای همه اونایی میسوزه که ناخواسته طعمه جنگ شدن. فرق نمیکنه... ما میتونیم کنار همدیگر زندگی کنیم. همدیگر را دوست داشته باشیم. اما حالا؟ زندگی داغون شده... تکه پاره شده... هر خانواده خوزستانی سه چهار تکه شده تو سه چار تا شهر... تو سه چار تا اردوگاه... پدر اونجا، پسر تو جبهه، دختر تو بیمارستان، مادر تو اردوگاه... تف! "

 

*به کوشش الهه مشهد