شهید مصطفى زنگنه جوکار در قسمتی از وصیت‌نامه خود آورده است: «اى جنایتکاران آمریکایى! با خون من و برادرانم خون‌ها به پا می‌شود و از میان آن‌ها با عزمى استوار جوان‌هایى علیه تو به پا می‌خیزند و تا ابد تو را به نابودى می‌کشانند.»
«شهید» شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی، تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
وصیت‌نامه شهید مصطفى زنگنه جوکار
«بسم الله الرحمن الرحیم
بالاتر از هر خوبى، خوبى دیگرى وجود دارد ولى بالاتر از شهید هیچ خوبى وجود ندارد.
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا.
برخى از مومنین صادقانه به استقبال مرگ رفتند و برخى دیگر در انتظار مرگ در راه خدا هستند آرى، «مومنان»، چرا که ما خود را مومن و مسلمان و پیرو پیامبران خدا و امامان معصوم نامیده‌ایم پس چرا در بستر بمیریم؟ ما تابع قرآن کریم هستیم. چرا ما در بستر بمیریم؟ ما که مسلمان و معتقد به آیه جلیل‌القدر و (من المومنین رجال صدقوا) هستیم چرا در بستر بمیریم؟ مگر خداوند متعال در این آیه نفرموده است مومنین انتظار مرگ در راه خدا را می‌کشند؛ چرا ما بنشینیم تا مرگ در بستر به سراغمان بیاید؟
از این‌ها همه گذشته مگر ما سال‌ها نگفتیم «یا حسین»؛ اگر ما آن روز در کربلا می‌بودیم در رکاب تو با دشمنان قرآن با یزید زمان تو جنگ می‌کردیم. ما که آنقدر براى امام حسین بر سر و سینه خود زدیم آیا این‌ها دروغ است نه دروغ نیست به والله! مگر ما نمى‌گفتیم ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند؛ خب حالا بیایید علی زمان خود را تنها نگذاریم و به امر رهبر خود که فرمود «عزیزان من به جبهه‌ها بروید و مسئله جنگ با آمریکا و نوکرش صدام کافر که به ما تحمیل کرده را حل کنید» جامه عمل بپوشانید.
آرى برادران و خواهران زمانى خیال نکنید ما فقط به اتکا به اسلحه با عراق می‌جنگیم؛ نه... ما با قرآن و ایمان و اعتماد به رهبرى امام عزیزمان در جبهه می‌جنگیم، آری... حتما جوانان عزیز با حضور در جبهه و جنگیدن در سنگر‌ها با یارى خدا نیروى کافر را کنار می‌زنند و شکست می‌دهند، امیدوارم من نیز جانم را به درخت تنومند اسلام اهدا کنم.
اى جنایتکاران بعثى و آمریکایى! با اهدای خون من و برادرانم خون‌ها به پا می‌شود و از میان این خون‌ها با عزمى استوار جوان‌هایى علیه تو به پا می‌خیزند و تا ابد تو را به نابودى می‌کشانند.
من در ادامه سخنانم به شما امت حزب‌الله پیامى دارم و آن این است که دعا برای امام یادتان نرود، زیرا او بود که ما را بیدار کرد و با افتخار زندگى کردن هدایت فرمود، مبارزه با نفس را همیشه سرلوحه زندگى خود قرار دهید، خلاصه بگویم این جهاد اکبر ما را نجات می‌دهد.»
منبع: فارس