فاش نیوز - اینکه جانباز و ایثارگر واقعی اهل هاپولی کردن نیست را قبول دارم. ایثارگر واقعی، زمانش که برسد، جانش را برای رضای خدا هاپولی می کند! اما متاسفانه یک عده اندکی هم ایثارگرنما هستند که سوءاستفاده کردند؛ و حالا ما خیلی جاها ایثارگربودنمان را پنهان می کنیم.

وقتی همکارت می گوید «یک شهید دادن همه جا رو گرفتن»، خون توی رگمان یخ می زند و باید بغضمان را فروبخوریم. وقتی زندگی را در ذهن مرور می کنیم یاد کوهی استوار می افتیم که در پشتمان بود؛ شیرمردی پخته و سرد و گرم چشیده عالم و مآنوس با قرآن که روزی را از زمین پر برکت خدا با زحمت و تلاش می جست. در روز شهادت 38 ماه حضور افتخاری به عنوان شورای محل داشت. 7 فرزند و همسر داشت و دلگرم به دنیا؛ سه باغ و 4زمین کشاورزی، 40 گوسفند و2 گاو، با خانه ای کوچک اما غرق شور و زندگی و ایمان. اما بابا ظلم‌ستیز بود و تاب نیاورد دشمن بعثی چشم طمع به خاک و ناموس ایرانی کند و رفت!

همرزمش می گوید، به ایشان گفتم: امسال مادرتان مریض است و فصل برداشت و خانواده تنها هستند. می خواید برای شما بلیط قطار به اهواز نگیرم؟ گفت نه حتما میام. وقتی داشتیم از سر کوچه محله رد می شدیم، مردم در آفتاب پاییز نشسته بودند کنار دیوار. گفتم: حاجی، نگاه کن مردم چه کنار دیوار آسوده آفتاب می گیرند! شما که مشکلات هم دارید، باز اصرار به رفتن جبهه دارید؟ آیه 13 سوره آل عمران را برایم خواند؛ «زین للناس حب شهوات من النسا و........ والله عنده حسن‌المآب» (محبت به دنیا و امور خواستنی چون زنان و فرزندان و اموال فراوان از طلا و نقره و اسب های نشاندار و چهارپایان و زراعت، برای مردم دنیا زیبا جلوه داده شده است؛ اما اینها کالاهای از دست‌رفتنی دنیا هستند و خداست که بهترین ها که بهشت پرنعمت است نزد اوست. آیا شما را به بهتر از این کالاهای از دست رفتنی آشنا کنم.....)

بله دوستان، بابا رفت و7 فرزند ریز و درشت را تنها گذاشت. همه باغ ها از بی‌کسی خشک شد و زمین ها فروخته شد! حال چه سخت است که همکارت بگوید شهید دادند، همه جا را گرفته اند! دستمان را نگاه می کنیم، پر از هیچ!

چه می شود کرد جز صبوری و امید و توکل به «حسن‌المآب» یا سرانجام نیکو.

امید اینکه در این برهه فشار اقتصادی و تحریم، هوای همدیگر را بهتر داشته باشیم. یاعلی

*حسن حسینایی (فرزندشهید)