امیر - با سلام فرزند شهید هستم با ۲۵ سال سابقه‌ی تدریس در بهترین مدارس نمونه و شاهد.
بعد از 25 سال سابقه مدیریت مدرسه، سال گذشته به علت بیماری مادر انتقالی گرفتم و به شهر محل سکونت مادر آمدم. برای خانه‌ی سازمانی به آموزش و پرورش مراجعه کردم؛ هیچ‌گونه همکاری نکردند و بعد بدون هیچ سابقه‌ی کار اجرایی، لطفشان را شامل حالم کردند. به عنوان معاون اجرایی در دبستانی با ۹۰۰ نفر آمار مشغول به کار شدم.
امسال به علت این که معاون آموزشی رتبه بندی شامل حالش شود و سیستم را دور بزند، برایش ابلاغ اجرایی و برای من ابلاغ آموزشی زدند.
به علت نشستن طولانی مدت عمل شدم و به اداره مراجعه کردم، تقاضای معاونت آموزشی در همین مدرسه را دادم، زیرا شخص مد‌نظر با رشته‌ی خدمات وارد سیستم شده و هیچ سابقه‌ی تدریسی ندارد و دارای لیسانس فناوری می‌باشد.
ایشان با توجه به این که قبلا نیروی خدمات اداره بوده، ابلاغ را بعد از گرفتن رتبه‌بندی برگرداند و مرا به عنوان اجرایی، دوباره پشت سیستم نشاند.
مدیر هم به علت ترس از اداره نامه‌ای نداد و ایشان از بیکاری زنگ تفریح در بوفه کیک می‌فروشد و من با وجود سه عمل در بدنم و مراجعه به آموزش و پرورش ناحیه یک زاهدان، روزی ۵ ساعت پشت سیستم می‌باشم. هیچ‌کاری به عنوان معاون از طرف ایشان انجام نمی شود.
چرا کسی به فکر فرزندان شهدا که مظلوم‌اند نیست؟!...
گفتند: باید مدیر نامه بدهد و جابه‌جایت کند. آیا تمام سلامت من و سرنوشت کاری من باید به نامه‌ی مدیری که سال آخر خدمتش می باشد گره بخورد.
آیا حق است کسی با مدرک فناوری در مدرسه باشد که حتی یک ساعت تدریس آموزشی ندارد و هم رتبه آن معاون آموزشی باشد؟
چطور یک فرد تدریس نکرده می‌تواند راهنمای معلمان در تدریس باشد. چرا با وجود این که به اداره اعلام کردم من کار اجرایی انجام می‌دهم فقط به خاطر این نیرو به خود بیاید و بداند که در مدرسه وظیفه‌ای دارد و گاه وبی‌گاه کمکی باشد.
چرا ابلاغ مرا از اجرایی به آموزشی نغییر نمی‌دهند؟ به کجا باید حرفم را بگویم؟ چرا کسی پی‌گیر نیست؟
هر روز از شدت درد جابه‌جا کردن پرونده‌ها از دست‌ها و کمرم ناله دارم. این‌گونه حرف رهبری را اجرا می‌کنند که فرزند شهید برای حقش التماس‌شان کند؟!
خواهش می‌کنم شماها حقم را بگیرید!
منتظرم ببینم چطور پیگیری می‌کنید! فقط در حد کانال است یا افراد دلسوز بچه‌های شهدا هنوز هم هستند؟
زاهدان، ناحیه یک