فاش نیوز - زن گل خوشبو و ریحانه هستی و مظهر زیبایی خداوند است. اوست که به دنیا می آورد، پرورش و تربیت می کند و شخصیت می‌دهد. زن قسمت زیبا و لطیف آفرینش است. باران محبتش شکوفه های عشق و همدلی را در خانه می‌می رویاند و لطافت و طراوت و نشاط را در فضای زندگی می‌پراکند.
زیبا که بنگری هر موفقیت و کامیابی را مدیون مادر و بانویی خواهی یافت که دامان نجیب و پاک، و صفا و صداقت و صبرش او را شایسته واژه مقدس «مادر» ساخته است.

در جاده زندگی هر دانشمند صاحب نام یا مصلح جهانی، رد پای روشن زنی را که یا مادری فداکار یا همسری شایسته یا خواهری دلسوز و غمخوار بوده خواهی یافت.

آری زن همان مربی جامعه و پرورش دهنده زنان و مردان بزرگ و قهرمان هشت سال دفاع مقدس ماست.
آن روزهای پر حادثه شاهد زنانی بود که در موشکباران شهرها ماندند و همسران و فرزندان خود را با وجود دشواری‌ها  و دلبستگی ها برای رفتن به میدان جنگ و جبهه‌ها تشویق می کردند. شاهد پرستاران سفیدپوشی بود که بیمارستان ها و پست های امدادی را از حضور عاشقانه‌شان سرشار کردند. شاهد مادران شهیدی بود که شور و روحیه ایستادگی و مقاومت را در قلب مجاهدان راه خدا روشن نگه داشتند.

به راستی اگر زنان شجاع و انسان ساز از ملت ها گرفته شوند، ملت‌ها به شکست و انحطاط کشیده خواهند شد. «نبودن‌»هایی هست که هیچ بودنی جبرانش نمی‌کند و آدم‌هایی هستند که هرگز تکرار نمی‌شوند؛ و تو آنگونه‌ای مادر!

مادر! بوسه بر دستان خسته تو جانم را زنده می‌کند و دیدار تو عشق را در دلم به ارمغان می آورد. ایمانم از برکت دعای توست. اول‌بار نام خدای مهربانم را از زبان تو شنیده ام و عبادت را تو به من آموخته ای. مادر! بودنت مایه آرامش و نعمت است و نبودنت همه چیز را سخت می‌کند. همه‌ی چیزهای عالی را، همه‌ی چیزهای حیاتی را، از نفس کشیدن تا  حرف زدن و خندیدن...
من چقدر خوشبختم که سایه پرمهر مادرم بالای سرم هست و دستان گرمش در دستانم. نگاه آرامش منتظر من است و قلب سرشار از عشقش برای من می‌تپد.
من بی‌نهایت خوشبختم. مادر! می دانم هر چین و چروک و خطی که بر صورتت افتاده حکایت غریبی دارد و اگر پای درس تفسیر خط و خطوط چهره ات بنشینم، حاصلش چندین کتاب از سختی‌ها و رنج هایی خواهد بود که به عشق همسر و فرزندانت کشیده ای.

گاهی چقدر ناسپاس بوده ام و قلب تو در مقابل ناسپاسی من چقدر با گذشت و بزرگ. تو همیشه الگوی من در زن بودن و مادر بودن هستی.

در مورد شخصیت والای زن حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: زن ریحانه است و این گل را نباید رها کرد. این گل باید فقط در دست باغبان باشد. جمال برای زنان سرمایه است و زکات جمال همان عفاف است.

زن با خودداری و خویشتن‌داری های ظریفانه، نه تنها شخصیت خود را حفظ می‌کند، بلکه به مرد نیز شخصیت می‌دهد. زن مربی جامعه است و از دامن زن، مرد به معراج می‌رود. ارزش زنان را مردان تعیین نمی‌کنند. این خود زنان هستند که زندگیشان را می‌سازند. اگر بخواهند به قله می‌رسند. اگر پیرو فرهنگ و باورهای غلط دیگران باشند، جایگاهشان در قعر دره خواهد بود.
خلاصه تمام مهربانی های دنیا و طلایی ترین روزها ارزانی نگاه مهربانت و هزاران گل مریم و یاس پیشکش!

|| بتول شایسته