فاش نیوز - وجود با برکت و ارزشمند حضرت محمد(صلی اله علیه و آله و سلم) داشت زمینه نزول قرآن را فراهم می کرد و به موازات آن، زمینه پیدایش انسانی که قرآن را در زندگی خود مجسم کند، باید فراهم می شد.

ده سال دیگر قرآن از عدالت سخن خواهد گفت و این علی(علیه السلام) است که باید این عدالت را در همان سطحی که خدا خواسته در وجود خویش تجسم دهد تا مردم آن را که می شنوند، ببینند.

حضرت محمد(ص) برای ایجاد این تحول در راه تربیت انسان ها به دو عامل نیاز قطعی داشت: یکی قرآن و دیگری عترت. پیامبر بود و علی(ع) شاخص ترین فرد عترت است.

نقطه عطفی در تاریخ بشر دارد بوجود می آید. نقطه عطفی که دنیای کهنه و فرسوده را از دنیای جدیدش جدا خواهد کرد. سیزده رجب، روز جمعه سال سی ام عام الفیل است و عرب، جمعه را احترام می کرد و ماه رجب را حُرمت بیشتری می گذاشت.

به یکباره سنگ های خارای دیوارهای بیت العتیق کعبه آغوش گشودند. دیوارهای خانه کعبه که مرکز عالم و کانون سکون زمین است، با لبخندی لب باز کردند و نام علی(ع) را همچون کلامی مقدس بر زبان آوردند. فاطمه بنت اسد(س) به درون خانه خدا فراخوانده شد تا زیباترین تولد تاریخ بشر به نام مبارک حضرت على (ع) ثبت شود. کسی که سرفرازترین قله معرفت است و به مریدانش می آموخت: رفعت یک انسان در آزادگی اوست.

و ای مولای ما! تو به دنیا آمدی از خانه ای که صاحبش تو را برای شگفتی تمام کائنات آفرید. گویا صاحب این خانه بیش از همه با تو نرد عشق می باخت که آغاز ماجرایت را از قلب خانه خویش رقم زد.

خوش آمدی ای نطق بلیغ توحید! نگاه کن که حضرت محمد (ص) چگونه دلگرمِ آمدن توست چگونه لبخند شکر بر لبان مبارکش نشسته است و ذوالفقار بیتاب رخسار تو به آینده ای می اندیشد که چون عصای موسی در دستان تو اسطوره بیافریند. خروش رعدآسای ذوالفقارت در بدر حماسه بسراید، در خندق در برابر تمامی کفر بایستد، در خیبر اعجاز بیافریند و آسمان و زمین را به تحسین وادارد.

یا فاطمه بنت اسد(س)، هم اکنون کعبه از شوق حضور طفل تو سینه خواهد شکافت. عظمت کودک تو آسمان ‏ها را به زانو در خواهد آورد. او کامل کننده دین احمد و سنگ صبور محمد(ص) است. کسی که بیابان‏ های خشکِ ظلم و تبعیض را به سرسبزترین باغ‏ های عدالت پیوند خواهد زد.

سلام بر تو ای هم نام خداوند! سلام بر اسم بی شباهت تو که مظهر العجائب هستی و تلفظ معجزه وار نامت تمام اهریمنان عالم را به ستیز فرا می خواند. نامت شمشیر وحی آمیزی است که فاتحانه حق را در دل ها حاکم می کند. نامت تمام قیل و قال های عبث را به سکوت وامی دارد تا خود بر تمام صداها و کلام ها فرمانروایی کند. خوش آمدی ای نطق بلیغ توحید، دنیا چقدر از آینده خویش می هراسید، وقتی تو نبودی!

خوش آمدی ای مرد روزهای سخت! در راه حضرت موسی(ع) هارون را داشت و باز در غربت بود. ای یار و برادر رسول گرامی خداوند، حضرت محمد(ص) اما تو را داشت که بت های کفر را به خاک نابودی می کشاند. حضرت محمد(ص) تو را داشت که کعبه را از هر چه لات و عزی بود می تکاند و پرچم توحید را بر بامش برمی افراشت، موسی(ع) اگر تو را داشت، سامری قبیله اش را فریب نمی داد و بنی اسرائیل را گوساله ای زرین، از خود بیخود نمی کرد.

در زمانی که پادشاهان با لشکرکشی ها و شمشیرها سرزمین ها را فتح می کردند، دوست خدا در خانه خدا متولد شد تا از بالای منبر، دل ها را فتح کند.

حضرت علی(ع) مظهر توحید و جوهره همه انقلاب‌ های توحیدی است انسانی که رسالت تاریخی تمامی پیامبران الهی در او تجسم یافته. علی(ع) کسی است که نه تنها با اندیشه و سخنش، بلکه با وجود و زندگی ‌اش به همه دردها و نیازها و همه احتیاج‌ های چندگونه بشری در همه دوره ‌ها پاسخ می ‌دهد و تمام پرسش های بی پاسخ خلقت را به پاسخ می ایستد. کسی که خود، کعبهِ آرزوهای تمام حق‏ جویان و حقیقت‏ خواهان است؛ قبله عارفان و خداپرستان و مصباح جمال ازلی و گوهر تابناک الهی است.

حضرت علی(ع) توجیه کننده عدل و نشان دهنده عالی ترین مظاهر آن بود و دنیا از روزنه وجود علی(ع)، به شناخت عدل توفیق یافت. اگر میلاد مبارک این کودک نبود، مؤمنان پس از رسول اکرم(ص) ناشناخته می ماندند. قرآن از پراکندگی به یکپارچگی نمی رسید، حق برای چند صباحی، مهلت خودنمایی پیدا نمی کرد و هیچ مصداقی برای حکومت عدل پدید نمی آمد.

ذوالفقار برترین و گویاترین حدیث مردانگی او و نهج البلاغه، گویاترین مرتبه ایمان و علم اوست و نامِ نامیش همچنان مایه امید و نویدِ شیعیان و محبانش است.

ای آقای ما! ای کمال تولد انسان، سکوت 25 ساله تو بلندترین فریاد تاریخ بود که طنین اش هنوز هم ردِ پای مظلومیت و عدالتت را در بستر تاریخ منعکس می کند عدالتی که از شرق تا غرب عالم تشنه عدالت حضرت علی (ع) است.

میلاد پُر برکت این نوزاد، گنجینه بی بدیل خلقتی شد که لبریز از علم و عزت و عدالت و شجاعت و زُهد و صراط مستقیم است. کسی که اگر شمشیرش نمی بود، اساس اسلام استوار نمی ماند.

ای مظهر رسالتِ تاریخیِ تمامی پیامبران، تمام واژه ‏ها از توصیف عظمت تو عاجزند، تمام عقل‏ ها از درک بزرگی ‏ات قاصرند و تمام قلم ها ناتوان؛ وقتی خلیفه خدا را شبگرد کوچه پس کوچه ‏های کوفه می بینند که در پی بینوایان است تا شادی را بین کودکان یتیم تقسیم کند.

آه ای روزگار! لحظه ای پرده از راز خویش بردار، بگذار این همه مردمان غافل سردرگم بدانند مردی که شب ها نان بینوایان شهر را بر دوش می کشد و سفره هایشان را به بزم رونق می بَرد، همین کودک معصومی است که روزها به طمع بیت المال عدالتش را سرزنش می کنند و در تنگناها و فتنه ها تنهایش می گذارند. بگذار بدانند مردی را که برای جنگ های ناخواسته بی دلیل سرزنشش می کنند، همین سایه معصومی است که شب ها درِ خانهِ بیوه زنان و یتیمان را می کوبد تا لبخند شادی بر رخسار کودکان گرسنه بنشاند.

حضرت علی(ع) ولایت آسمان و زمین را در دست داشت و بر دل ها حکم روا بود. او گماشته خداوند بر زمین، نگهبان خاک و حجت پروردگار بود. او هرگز برای فرمانروایی خود اسباب و بهانه دنیوی نخواست و همواره پا بر جای پای رسول خدا نهاد و هیچ کس در عمل کردن به قرآن از او پیشی نگرفت.

میلاد خجسته، پُر برکت و سراسر نورِ مولی الموحدین، امیرالمومنین، حضرت علی (ع)، آغازگر اشاعه عدالت و مردانگی و معرف والاترین الگوی شهامت و دیانت بر عاشقان و رهروان راهش و به حضرت ولی عصر آقا امام زمان (عج الله تعالی فرجه) و بر همه مردم ایران و مسلمانان جهان و به مقام معظم رهبری مبارک باد. روز پدر نیز بر همه شما مردم ایران مبارک باد.

* داریوش بهمنیار