حدادی در سخنانی به بیان برخی خاطرات خود پیرامون عملیات ثامنالائمه (ع) پرداخت.
به گزارش دفاعپرس، «سید مصطفی حدادی زحمتکش» جانباز ۷۰ درصد قطع نخاعی، بیسیمچی سردار «مرتضی قربانی» فرمانده وقت لشکر ویژه ۲۵ کربلا بود و روز ششم مهر ۱۳۶۰ حین عملیات ثامنالائمه (ع) (شکست حصر آبادان) مجروح شد.
این جانباز دفاع مقدس در مورد نحوه مجروحیت و زندگی جدیدی که پس از آن آغاز کرد، در گفتوگو با خبرنگار حماسه و جهاد دفاعپرس اظهار داشت: سال ۱۳۶۰ چون ابتدای جنگ بود، گردان و تیپ وجود نداشت؛ بلکه نیروها بهصورت دستهای فعالیت میکردند. من بهعنوان بسیجی در بسیج آبادان به جبهه رفتم و در عملیات ثامنالائمه (ع) شرکت کردم. من در این عملیات، بیسیمچی سردار «مرتضی قربانی» بودم. این عملیات روز پنجم مهر ۱۳۶۰ آغاز شد و من فردای آن روز مجروح شدم.
وی افزود: عملیات ثامنالائمه (ع)، اولین عملیات گستردهای بود که میخواستیم آغاز کنیم. آن زمان شرایط موجود، شرایط بغرنجی بود و اگر آبادان از دست میرفت، کل خوزستان از دست میرفت.
حدادی زحمتکش در مورد نحوه ورود رزمندگان به آبادان گفت: با پایداری مردم آبادان و رزمندگان اسلام، بعد از پیام تاریخی امام که فرمودند: «آبادان باید از محاصره خارج شود.»، تلاشهای زیادی در آبادان صورت گرفت. مدتی که در جبهه بودیم، کانالهای مختلفی را کندیم و نیروهایی که از راههای مختلف وارد آبادان میشدند را آماده کردیم. روز پنجم مهر که عملیات آغاز شد، از طریق کانالهایی که از قبل کنده بودیم، به نیروهای عراقی نزدیک شدیم تا کمترین تلفات را بدهیم و در ساعات اولیه شب توانستیم آبادان را از محاصره خارج کنیم و بهسمت دیوارههای خرمشهر حرکت کردیم. ما تا پل و رودخانه مارد پیش رفتیم و آبادان را از محاصره خارج کردیم.
این جانباز دفاع مقدس در مورد نحوه مجروحیت خود در عملیات ثامنالائمه (ع) بیان کرد: روز ششم مهر زمان جابجایی نیروها بود و برخی از نیروهای ارتش میخواستند جایگزین شوند. ما تا پشت رودخانه مارد رفته بودیم. وقتی که نیروها برای جایگزینی رفتند، بینظمی رخ داد و ما در آنجا متحمل تلفات شدیم و من در این جابجایی که میخواستیم توسط آن نیروها را به جایگاه اصلی آنها بازگردانیم، بر اثر ترکش خمپاره مجروح شدم.
وی در مورد سختیهای جانبازی گفت: تمام زندگی جانبازان نخاعی آمیخته با درد و سختی است. گاهی اوقات فردی که ما را میبیند، فکر میکند فرد سالمی هستیم و فقط روی ویلچیر نشستهایم و هیچ مشکلی نداریم؛ در صورتی که تمام چیز یک جانباز نخاعی، درد است؛ که از جمله اینها، سوزش کمر، عفونتهای درونی و... است و همچنین هرکدام از جانبازان نخاعی مشکلات خاصی دارند و هر جانباز نخاعی شرایط خاص خودش را دارد. هیچ کدام از جانبازان نخاعی نیستند که شرایطشان شبیه هم باشد. هر کدام از آنها شرایط ویژه، مشکلات بسیار و منحصر به فرد خود را بهخصوص در بخش گوارشی دارند.
حدادی زحمتکش ادامه داد: مشکلاتی که جانبازان نخاعی دارند، مشکلاتی نیستند که با چشم بتوان آنها را دید؛ بلکه تنها خودِ جانباز آن را حس میکند، اما نمیتواند آن را بیان کند. خیلی از جانبازان از سینه به پایین حس ندارند و درد را احساس نمیکنند. اینها را خودِ جانباز حس میکند، اما اینگونه نیست که جوانان را بیاوریم و بتوانیم درد جانبازی را برای آنها توصیف کنیم.
این جانباز دفاع مقدس در توصیهای به مردم اظهار داشت: مردم ما از ابتدای انقلاب همیشه پای صحنه بودند و هستند. ما در طول این ۴۳ سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، سختیهای زیادی را دیدهایم. دشمنان بهخاطر دشمنی با انقلاب، روی مردم ما کار میکنند تا این نظام را نابود کنند، اما مردم پای این انقلاب و گوش به فرمان امام خمینی (ره) بودند و حال هم گوش به فرمان رهبر معظم انقلاب اسلامی هستند تا این انقلاب را به انقلاب حضرت مهدی (عج) متصل کنند. ما از مردم میخواهیم که پایدار بمانند. دشمن هر کاری میکند تا مردم را به زانو درآورد، اما ما، مردم پایداری داریم و پای انقلاب میایستیم تا به خودکفایی برسیم.