جانباز 55 درصد - انسان بودن چقدر هزینه دارد؟! نمی دانم مسئولان بنیاد شهید این نوشته را می خوانند یا خیر؛ اما یک گلایه از این مسئولان دارم که در هفته گذشته پس از چند سال تاخیر به خاطر درگیری بیماری کرونا، از شهرستان به تهران آمدم.

برای این که در بیمارستان اعصاب و روان صدر پزشکم داروهایی را که همین چند سال مصرف می کردم ببیند که آیا نیاز به مصرف همین داروها می باشد یا باید داروها را عوض کنم، از شب قبل از شهرستان حرکت کردم و صبح زود رسیدم به بیمارستان صدر.

با عرض معذرت؛ من خودم فقط باید از سرویس فرنگی استفاده بکنم و وقتی به بیمارستان رسیدم، چند قلم دارو که در مسیر راه استفاده نکرده بودم را خوردم و پس از مدتی نیاز به دستشویی پیدا کردم. وقتی از پذیرش بیمارستان درخواست استفاده از سرویس بهداشتی فرنگی کردم گفتند در درمانگاه فقط یک سرویس بهداشتی سنتی وجود دارد و غیر از آن سرویسی فرنگی وجود ندارد. فکر کردم بلاخره مشکلم حل می شود اما نتوانستم خلاص شوم. آنقدر معطل شدم و عذاب کشیدم که به حال احتضار افتادم و وقتی دیگر کاری از دستم بر نمی‌آمد، مسئولان پذیرش دلشان به حالم سوخت و پس از دو ساعت عذاب کشیدن من، گفتند می توانم در بخش بیماران بستری، از سرویس فرنگی استفاده کنم. پس از آن به بخش بستری رفتم که در آنجا چهار سرویس بهداشتی وجود داشت که یکی فرنگی بود و بالاخره نجات پیدا کردم.

در اینجا گلایه ای از پرسنل و مسئولان بیمارستان ندارم؛ چرا که آنان بر اساس دستورالعمل های خود عمل کردند و نمی توانستند افراد غریبه را در بخش بستری راه دهند. گلایه اصلی من از مسئولان بنیاد شهید است که با وجود این همه بودجه برای جانبازان، از نصب یک سرویس فرنگی در درمانگاه این بیمارستان عاجز هستند. اگر در طول سال یک جانباز از سراسر کشور به بیمارستان اعصاب و روان بیاید، مثل من نیاز به سرویس فرنگی ندارد؟

این که ربط به میزان سواد یا تخصصی ندارد. شما مسئولان لازم نیست انقلابی باشید یا حزب اللهی باشید؛ اقلا انسان باشید! مگر انسان بودن چقدر هزینه دارد؟ انسان باش!