فاش نیوز - من، عباس و دو نفر از دوستان ‌که همگی روزه بودیم، ساعت ۷ صبح برای اعزام به فرودگاه رفتیم؛ اما گفتند پرواز ۱۰ صبح است. تأخیر در پرواز باعث شد به خانه برگردیم و مجدداً به فرودگاه برویم. دوباره اعلام کردند پرواز تأخیر دارد! دیگر خجالت می‌کشیدیم به خانه برگردیم و همان‌جا توی فرودگاه ماندیم. بالأخره یک ساعت به افطار سوار هواپیما شدیم. مقصدمان تهران بود و پرواز با هواپیمای سی- ۱۳۰ انجام می‌شد که سروصدای زیادی داشت. با خودمان فکر کردیم بعد افطار در حال پرواز می‌توانیم روزه‌مان را با خوردن آب بازکنیم؛ اما... عباس هر چه بطری آب داشتیم را به مسافران داد!
مسئول هواپیما گفت: «حالا که ۱۴ ساعت صبر کردین، چند دقیقه دیگه هم صبر کنید تا برسیم تهران.»
زبانمان از تشنگی مثل چوب خشک‌شده بود و نمی‌توانستیم حرف بزنیم. وقتی به فرودگاه مهرآباد رسیدیم، عباس همه‌مان را به رستوران برد و از ما به خاطر صبرمان تشکر کرد.
بر اساس خاطره‌ای از شهید عباس باقری تشکری
راوی: غلامعلی علیزاده، دوست شهید

* مریم عرفانیان