شهید علی خلیلی، طلبه جوانی که به خاطر نهی از منکر در جریانی در ۲۵ تیر سال ۹۰ در یکی از محلات شرق تهران به وسیله سلاح سرد و پس از ۳۲ ماه تحمل جراحات وارده، در سال 93 دعوت حق را لبیک و به شهادت رسید.

شهید علی خلیلی خود ماجرای درگیری را اینگونه شرح داده بود:

به نظرم ساعت دوازده شب بود که قرار بود دو سه تا از بچه‌ها را به خانه‌هایشان برسانیم . . . بعد فلکه اول نه، چهار راه سیدالشهدا بود به نظرم. من شرح ماوقع یادم نیست، چیزی که دوستان تعریف کردند را خدمتتان تعریف می‌کنم. دیدیم که پنج الی شش نفر دارند دو تا خانم را اذیت می‌کنند. شرح ماجرا یادم نیست بچه‌ها می‌گویند که داشتند به زور سوار ماشینشان می‌کردند که ما رسیدیم. بچه‌هایی که همراه من بودند کوچک بودند و آن موقع سوم راهنمایی بودند. آن‌ها ایستادند و من از موتور پیاده شدم و رفتم به آن‌ها تذکر دادم ولی گلاویز شدیم و آن دو سه نفر که همراه من بودند آن‌ها هم کتک خوردند و در این حین یک چاقو، نمی‌دانم از پشت بود یا از جلو، نثار ما شد. من همان‌جا افتادم. چاقو تو ناحیهٔ گردن و نزدیک شاهرگم خورد. من همان‌جا افتادم. آن‌هایی که چاقو زده بودند همگی فرار کردند. یکی از این دانش‌آموزهایی که همراه من بود موتورسواری بلد بود و دنبال آن‌ها رفت. شمارهٔ پلاک آن‌ها را برداشت. من حدود نیم ساعتی تو خیابان افتاده بودم. بعد از نیم ساعت دو نفر از بچه‌های شمال شهر داشتند رد می‌شدند از آنجا، ما را دیدند و سوار کردند و به اورژانس فلکهٔ سوم تهرانپارس بردند.