ا)- حُسن «عاقبت‌بخیری»، دیدار با جناب قابض‌الارواح(ع) در حالت «ولایتمداری» و ماندگاری در جمع سربازان حضرت ولی عصر و جانشینان آن ذخیره‌ی الهی تا لحظه‌ی نواختن سوت پایانی، آنهم اگر در گذشته‌ی نچندان دور برای خودت برو بیایی داشته‌ای. نماینده و شخصیت مورد اعتماد امام و امتشان بوده‌ای. از همین ظاهر معنوی عزّت و آبرویی دست و پا کرده‌ای و در مرئا و منظر عام و خاص جامعه با چنین نماد، نشانه و روحیه ای شناخته شده و یا مشهور گشته ای و .. از بزرگ ترین نعمت محتملی است که امکان دارد در خلال این عُمر کوتاه آخرالزمانی نصیب‌مان گردیده، با دلی آرام و ضمیری امیدوار به ملاقات شهدا، اولیا و انبیا نائل گردیده و اَعمالِ با رنج و مشقّت به‌دست آورده را همراه با خود حمل نموده و مورد استفاده در قبر و قیامت مان قرار بدهیم.
۲)- راه خیلی دوری نمی‌خواهد برویم و نیازی به زحمت انداختن خود نداریم تا در میانه ی اوراق تاریخِ گذشتگان با انبوهی از آدم‌های «عاقبت به شرّ شده» و «مورد غضب قرار گرفته» آشنا بشویم. گر چه همه‌ی کسانی که از کم ترین علم و اطلاعی برخوردار بوده و هستند حداقل با سوابق و لواحق تعدادی از اینگونه افراد، حتی بین دور و بری های خود برخورد نموده اند. مثال معروف و مشهورش جناب «بلعم باعورا»ست. ملاّی ریاضت کشیده و به مقامات عالیِ دنیوی و معنویت رسیده ای که بی عیب و نقصی اش موجب «مستجاب الدعوه»ای وی شده بود. در همین عصر و زمانه‌ی ما نیز، چه روحانیانِ «عُظما»، شاگردان و یا استادان قبلا مشهور به «ورع» و «تقوا»یی که توسط فرزندان و اطرافیان، منفور نزد «پیشوای اعلا» و رسوا در نگاه اینجا و آنجا شدند، همه‌ی «کاشته» و «داشته»ها را به باد دادند و ریش و پشم شان را به همان سادگی سوزانیدند.
۳)- از انتخابات سال ۱۳۸۸ و تحولات حین و پس از آن تا الان، زمان چندان زیادی نگذشته و یاد و خاطره‌ی حاضران و شاهدان، همچنان «آتش بیاری» و «معرکه داریِ» عده ای از متوهمان، متهتکان و متقلبان واقعیِ آن ایام را فراموش ننموده اند. کسانی که علی رغم در دست داشتن مصادر اصلیِ دولت، حکومت و مسئولیتِ مستقیم رقابت ها و علم و اطلاع از ناممکن بودن دستکاری آنگونه ای و چندین میلیونی در آرا، متاسفانه اما به دلیل عدم استقبال مردم و رای نیاوریِ نامزدانِ متعدد و مورد حمایت آن ها:
-«یاغیانه» و «باغیانه» مقابل اصل حاکمیت و «ولیّ» منتخب و حکیم جامعه ایستادند.
-شورش های مسلحانه‌ی خیابانی، تجمعات شومِ خانوادگی و تعرضات گروهی چند صد نفری براه انداختند.
-«خانه» و «کتاب» خدا، مواکب هیئات عزا و عَلَم و کُتَل‌های حضرت سیدالشهدا ع را آشکارا به آتش کشیدند.
-ملت و امت را منافقانه به زحمت انداختند و تا توانستند عملا به شهدا و آرمان وِلایی برآمده از وصیت آن ها تاختند.
-و دست آخر نیز با ارسال تقاضانامه برای ایادی یهودی و مسیحیِ آمریکایی و صهیونیِ مستقر در مناطق پیرامونی، خواستار دخالت نظامی و تحریمات فلج کننده ی اقتصادی و مالی گردیدند.
۴)- صرف نظر از اینکه چرا و با کدام منطق و برهان امنیتی و سیاسی، افراد آموزش دیده، تربیت شده و سهم داشته در آن فتنه‌گری‌های بی‌سابقه، بویژه چند «میدان دار»اصلیِ آن، علی رغم همه ی هتاکی و جسارت به ملت و افکار عمومی، لکن باز هم مورد بخشش دستگاه های قضایی و انقلابی واقع گردیده، از محاکمه‌ی علنی ایشان خودداری و حتی به ادعاهای خارج از چارچوب های ملی و بین المللیِ شان رسیدگی نشده و .. در عین حال اما شک نکنیم که همین «عدم برخورد» و «گذشتِ» سیاسی و امنیتی، مجددا باعث فتنه گریِ آنان در اوضاع جاری و آتی خواهد شد.
حتما اطلاع دارید که طی روزهای جاری و پس از رفع حصرِ یکی از سران اصلیِ فتنه های انتخاباتیِ سال ۸۸، بنام «شیخ مهدی کروبی»، ایشان با انتشار بیانیه‌ای، که شیوه ی نگارشِ آن نشان می‌دهد توسط برخی آشوب طلبانِ بدقواره تنظیم گردیده، آنهم با مضامینی سراسر توهین و مشتمل بر تَکرار ادعاهای قطعا خلاف قبلی و همچنین بستن اتهامات غیرقابل اثباتِ شرعی، به مراکز رسمی، تامینی و سیاسی، بویژه پاسداران حریم ولایت، امامت و امت اسلامی، بجای قدردانی از رأفت حکیمانه رهبری و فرزندان رشید انقلاب اسلامی، با کمال وقاحت، مجددا بِنا را بر فریب افکار، تحریک اقوام و ایجاد تردید بین خاص و عام گذاشته و به احتمالِ قابل پیش بینی مقرر گردیده، همزمان با تهدیدات زبانی و رسانه ای و تحریمات همه جانبه‌ی خارجی، ماموریت هدایت تحرکات و بروز تشنجات احتمالیِ آتی و البته از همین ابتدا شکست خورده ی حتمی نیز بر عهده اطرافیان این شیخ «ساده‌لوحِ» گذاشته شود.
|| امان‌الله دهقان فرد