فاش نیوز - بسیاری از مسئولان به دلیل نداشتن تجربه مستقیم از معلولیت و محدودیت‌های جسمی، نمی‌توانند «ضرورت و حیاتی بودن تجهیزات توانبخشی» برای جانبازان را درک کنند.

 نسبت تجهیزات با جانبازان

۱- ویلچر و جانباز نخاعی؛
ویلچر برای جانباز نخاعی، معادل پا برای فرد سالم است. یعنی بدون آن، فرد حتی ابتدایی‌ترین کارهای روزمره مثل حرکت، حضور در جامعه، دسترسی به آموزش یا درمان را از دست می‌دهد.

۲- عصا و جانباز قطع پا؛
عصای مناسب برای جانباز قطع پا، معادل ستون فقرات برای فرد سالم است؛ یعنی ابزار اصلی برای ایستادن، حفظ تعادل و حرکت مستقل.

۳- ارتز و پروتز و جانباز قطع عضو؛
پروتز و ارتز برای فرد قطع عضو، معادل اندام طبیعی بدن است. درست مثل اینکه یک فرد سالم دست یا پایش را داشته باشد؛ نبود آن یعنی حذف توانایی کار، زندگی، و حتی کرامت انسانی.

 چطور به مسئولان تفهیم کنیم؟

برای انتقال این موضوع باید از قیاس و تصویرسازی استفاده کرد:

مقایسه مستقیم با بدن سالم:
گفته شود، همان‌طور که شما اگر کفش نپوشید یا پایتان بشکند، حتی از اتاق کارتان تا سرویس بهداشتی نمی‌توانید بروید. جانباز بدون ویلچر یا پروتز هم فلج می‌شود.

نمونه عینی:
یک مسئول را حتی برای ۲ ساعت روی صندلی بنشانید و دسترسی او به راه رفتن را قطع کنید؛ به سرعت متوجه می‌شود که بدون وسیله مناسب امکان ادامه زندگی نیست.

بیان با زبان حقوقی و کرامت انسانی:
توضیح داده شود که همان‌طور که «داشتن هوا برای تنفس» بدیهی است، «داشتن ویلچر یا پروتز» برای جانباز هم بدیهی و غیرقابل مذاکره است.

مثال اجتماعی و اقتصادی:
بدون این تجهیزات، جانباز نه می‌تواند کار کند، نه تحصیل و نه حضور اجتماعی داشته باشد. پس هزینه نکردن برای این وسایل، در عمل به معنای حذف یک انسان از جامعه است.