فاش نیوز - اخیراً لیستی از رفاهیات و پاداش‌های مناسبتی کارکنان وزارت نفت منتشر شد؛ رقمی بیش از ۹۰ میلیون تومان در سال. طبیعی است که برخی رسانه‌ها با رویکردی منفی به این موضوع پرداخته و آن را مصداق تبعیض و اسراف جلوه دهند. اما از زاویه‌ای دیگر می‌توان گفت این نوع پرداخت‌ها نشانه‌ای از مدیریتی است که به رفاه کارکنانش اهمیت می‌دهد و تلاش می‌کند حقوق و مزایای آنان را به شکل کامل و شایسته تأمین کند.

حال پرسش اینجاست که چرا چنین نگاه حمایتی نسبت به خانواده‌های شهدا، جانبازان از کار افتاده کلی و آزادگان وجود ندارد؟ 
در حالی که قوانین متعدد تصریح دارند این عزیزان باید همتراز با شاغلین از تمام مزایای رفاهی دستگاه‌های اجرایی بهره‌مند شوند. اما بنیاد شهید و امور ایثارگران به‌عنوان متولی مستقیم، در عمل از اجرای همین قوانین غفلت کرده است.
اینجاست که تفاوت «مدیریت» روشن می‌شود. در یک‌سو مدیریتی که فراتر از حقوق پایه، رفاه کارکنان را تضمین می‌کند و در سوی دیگر، نهادی که با وجود داشتن پشتوانه قانونی گسترده، حتی حداقل حقوق ایثارگران را تأمین نمی‌کند؛ چه رسد به رفاهیات مناسبتی.

این مقایسه، نشان دادن یک واقعیت تلخ است؛ اختلاف مدیریت در اجرای قوانین، از زمین تا آسمان است. اگر اراده و عزم مدیران باشد، همان قانونی که امروز روی کاغذ مانده، می‌تواند برای ایثارگران هم به معنای رفاه، عزت و آرامش باشد.