چهارشنبه 14 بهمن 1394 , 09:26
مثنوی "حضرت عشق"
بسم رب العاشقان بر حسین – کُشـتۀِ عشق خدا پیر خمین
به مناسبت یوم‌الله دوازدهم بهمن سالروز بازگشت پیر خرابات عشق امام خمینی به ایران اسلامی، غزل «حضرت عشق» تقدیم به‌تمامی عاشقان پیر جماران
ای سفرکرده که صد قافله دل در پِیِ تو
جمله اسرارِ رهِ عشق، سفرنامۀِ تو
می‌تراود ز لب لعل تو تا بادۀِ نور
مردگان زنده به اعجازِ مسیحا مِیِ تو
درد خونین‌جگری را که لبت فاش نکرد
بعد تو نعره زند یاد غریبانۀِ تو
بادۀِ زهر که نوشیدی از آن در شب درد
می‌چکد تا به ابد از لبِ پیمانۀِ تو
جُرعه افشان ز لبت پیر به ما دلشدگان
تا ببینیم رخ یار به میخانۀِ تو
بر لبت خندۀ جان‌سوزتر از مجمرِ آه
کَس خبردار نبود از دل حنانۀِ تو
آسمان بار امانت نتوانست کشید
شرفِ عشق نهاد آن‌همه بر شانۀِ تو
مَسلخِ عشق، تو را یوسف جان کرد طلب
تا ابد خون چکد از پیکر دردانۀِ تو
بس بُریدی به مِنا سر ز تن اسماعیل
رودِ آلاله روان گشته ز خون جامۀِ تو
می‌کُند شعر تو از بَر به سحر قومِ ملک
وحیِ آیات منیر است غزل نامۀِ تو
سوگِ عشق است که از داغ غزل می‌موید
وَر نه پندار فنا نیست به افسانۀِ تو
شوقِ در شعله زدن بال و پر و سوز و گداز
کرده اِی شمع ولا ما همه پروانۀِ تو
شعله نوشی به شب از شمعِ رُخِ پُر شررت
قوت پروانۀِ دل بود به صبحانۀِ تو
ای دل آینه‌ها خون ز غمِ چشمِ ترت
جان فدایِ دلِ تنها و صبورانۀِ تو
پیر ما، خون‌جگرت کرد پریشانیِ ما
غم خمود عاقبت آن قامتِ مردانۀِ تو
بی تو شد پیر قمر رو شب این شهر چه تار
تا که رفت از سَرِ ما، روحِ خدا، سایۀِ تو
دل به دریا زده اِی نوحِ خلیل آمده باز
که دَمَد دولتِ خورشید به شکرانۀِ تو
سینه‌سرخیم و شقایق صفت از داغِ تو پیر
کَرده خون، بَس دلِ ما کوچِ غریبانۀ تو
وه چه شیرین‌لبت ای کُشتـۀِ فرهادیِ عشق
می‌دمد شعله شرر باره به سوز نِیِ تو
ای دلت گشته گرفتارِ به خالِ لبِ دوست
دامِ عشق است به دل‌ها لب بی‌دانۀ تو
از دَرِ مرقدِ تو بوی خدا می‌آید
نازنین است مگرعرشِ خدا خانۀِ تو
دل‌خوش از بعد تو با پیرِ خراسانیِ خویش
او که سرمستِ میِ نابِ حکیمانۀِ تو
اوجِ قاف ملکوت است قدمگاه تو پیر
ما گدایانِ دَرِ کاخِ ملوکانۀِ تو
بی دل و عاشق و شوریده صفت، والۀِ تو
حضرت عشق بفرما که دلم خانۀِ تو
به امید ظهور حضرت یار ...
دوشنبه دوازدهم بهمن ماه 1394 منصورنظری
