حالا ما شدیم زیاده‌خواه؟!

فاش نیوز - باسلام؛ اون مسئول بی خاصیتی که اول این جمله را برزبان آورد که خانواده شهدا و ایثارگران پرتوقع شده اند؛ نه آقاخانواده ایثارگران پرتوقع نشده اند. شماعرضه کارکردن قانونی را ندارید. ما پرتوقع هستیم که تاسال ها بعد از جنگ حتی حقوق نمی گرفتیم. این که می گویم مربوط به ۱۷سال بعد از جانبازی است؛ حتی بیمه هم نبودیم.

خیلی نامردید! حالا کی پرتوقع است؟! ایثارگران یا شما که هرطور شده یه حکم ماموریتی برای خودتان درست می کنید تا با مال بیت المال هم خودتون و هم خانوادتون به ماموریت بریدهم تفریح رفتیدوهم حقوق کلان بی‌حساب کتاب گرفتید. نمی دانم وجدانتان کجا رفته که این حرف ها را بر زبان می آوریداد. کسی که ۱۷ سال و یا بیشتر حتی یک ریال حقوق از بیت المال نگرفته زیاده طلب است یا شما که تا قبل از استخدام می رفتید کارگری ساختمانی انجام می‌دادید؛ ولی بعد از چندسالی که استخدام بنیادشهید و امورایثارگران شدید حتی ..نمی تواند ثروتتان را بکشد و حتی دیدم که بر علیه نظام و مقدسات هم توهین می‌کنند.

خلاصه برادر عزیز جناب مجتهد که خیلی از ایثارگران از ته دل دوستتان دارند و بیشتر دشمنی اینها با شما هم بخاطر همین محبوبیت شماست. آقاجان باور کنید که حدود دو سالی هست که من هرموقع یادح رف آن مسئول بنیادشهید و امور ایثارگران می افتم، واقعا حالم خراب می شود. نمی دانم چرا این آقا این حرف  را زده. نمی‌دانم در موقع این تهمت که به ایثارگران زده بود در چه شرایطی بوده است.

خلاصه من به نوبه و حق خودم این مسئول را نمی بخشم؛ چون من در سال ۷۴ یک مشکلی برای فرزندم که تک پسرم هم بود پیش آمد و مریض شد. خدا می داند من چون از ناحیه دست راست و پای چپ تیرخورده بودم و نمی توانستم حتی دکمه پیراهن خودم را هم ببندم و کار که جای خود را داشت. متاسفانه بیکار هم بودم و در ضمن بیمه هم نبودم. باورکنید من در اصفهان می رفتم بجای کسانی که می خاستند برای مریض هاشان خون بدهند خون می‌دادم تا کمک کنند داروهای پسر مریضم را بدهم و چون دستم خالی بود حدود ۲ماه من و همسرم در اصفهان شب ها را در روی چمن بیمارستان می خوابیدیم.

خب گلایه ای هم نداریم. مگر ما برای امسال این آقایان به جبهه رفتیم که حالا بخواهیم از مملکت طلب کار باشیم؟! باور کنیدخدا شاهد است هرموقع یاد حرف این آقا می افتم اشکم درمیاد. من پسرم را از بی‌پولی ازدست دادم ولی از نظام ناراحت نشدم. حالا یک آدم تازه‌رسیده به ما انگ طلب‌کاری می زند. منی که بخاطر بی‌عرضگی یک عده آدم هایی امثال شما فرزند دلبندم را از دست دادم.

مردم عزیز ایران، این حرف را فقط برای اطلاع شما می گویم نه که فکر کنید گلایه ای دارم نه. خدا می داند بنده سال۶۱ در ۱۵سالگی در عملیات والفجر مقدماتی مجروح شدم. مردم عزیز، این را بدانید بنده تا سال۷۶ نه از این جمهوری اسلامی حتی یک ریال حقوق گرفتم و نه بیمه بودم. آخر مسئولین مملکتی فکر نکردید که جانبازی که یک دست و یا یک پا ندارد چطور می خواهد زندگی کند؟

باورکنید همان سال۷۶ هم اگر فشار زندگی و روزمرگی نبود، باز هم نمی گرفیم؛ ولی چه باید کرد روزگارب ازی خودش را دارد. من نمی‌دانم چرا هر رئیس جمهوری که سر کار می آید عوض این که بگردند آدمی که به خلق و خوی خانواده شهدا و ایثارگران آشنا باشد پیدا کنند، می گردند یک آدم تبلیغاتی پیدا می کنند. این کار همشون بوده؛ نه یکی‌شان. حالا مازیاده‌خواهیم یا شما کارنابلد هستید که در همه با یکی از ایثارگران به دادگاه می روید؟! از قدیم گفته اند کار را باید بسپرند به آدم کاردان.

|| علی