برهان قاطع ادبیات سلحشوری!

فاش نیوز - با نام و یاد خدا و نکوداشت یاد و نام سلحشوران غیور؛ کلیدواژه‌های سلحشوری، دلاوری، فداکاری، شأن، شرف، غیرت، ... ابزار ادبیات پُرپندار و در ورودی به سامان اندیشه‌ی ایرانشهری‌اند.
جوانان غیرتمند ایرانی در هنگامه‌ی مردآزمایی در هشت سال دفاع مقدس؛ قُدرت تَصوّریِ توصیف‌ناپذیر این مفاهیم را پیش چشم جهانیان به تصویر کشیدند.
یکی از جنبه های وصف ناشدنیِ "یاران تُفنگ در جنگ نابرابر" رعایت  اَدَب در بالاترین حد قابل تصور نسبت به همه چیز بود.
همه آداب‌دانی دلیرانی را مشاهده کردند که "اگر فرشتگان آسمان نیز به زمین می‌آمدند پاکتر از آنها بر روی زمین نمی‌توانستند زندگی کنند"
به‌راستی که «حدیث مستان سِرّی بُوَد خدایی!» ...
 تبیین علمیِ «پیکاری تا پای جان به بویِ آزرم و آبروی محض(1)» و بیان شاکلۀ رفتاری کسانی که حضرت آقا در توصیف آنها فرمودند: "مظهر قدرت ایران شهدا هستند"، پاسخ به یکی از نیازهای امروز جامعه و فرهنگ(جهان اجتماعی) است؛ چرا که «مهمترین بُعد اسلام به حیات سیاسی دولت مربوط می‌شود. ...
اگر دین کنترل سیاست را در دست نگیرد، سیاست، دین را نابود خواهد کرد.(2)» از این روست که به درستی گفته‌اند:
بَرِ شهیدانِ کوی عشقش به سرخ رویی عَلَم نگردد
به رنگ لاله مگر که داغ غمش به لَختِ جگر نبندد

اینک دیجیتالیسم پرچم ناراستی را برافراشته! و از رهگذر "صفحۀ صاف وبی"آشکارا  با "بازیِ زبانی" در طبقۀ نوآیین! در حال تاختن بر قلمرو حریم و حیاست. ...
بنابر استدلال ویتگنشتاین، «ما همه در دل بازی‌های زبانی زندگی می‌کنیم؛ قواعدی که بر شیوه‌ی دیدن و فهمیدن انسان حاکم است. ...(3)»
برهان قاطع واژه‌ی تاختن را "تیر انداختن و دویدن تند و زود" و سلحشور را به معنی "سپاهی و مستعد قتال و جدال" آورده و نگاشته:
«(پسر) چون بزرگ شود به علم سلاحش دهی، تا سواری و سلاح شوری بیاموزد و بداند که هر سلاح چون کار باید کرد.» ...
در نشست اخیر رئیس جمهور محترم؛ یکی از اعضای طبقۀ نوآئین، با اشاره ضمنی به شرایط بوجود آمده پس از پیوندِ "سرنوشت درام دختر جوان ایرانی، با ندانم‌کاری و کژکارکردی برخی متصدیان امور فرهنگی، مطلبی را طرح کرد که "خوراک اسب تروا و تاخت ارابه‌ی بی‌حیایی" در میدان فرهنگ شد.
در حالی که کذب بودن و پوچی این بازی زبانی! در "تغییر رنگ و روی خیابان و کوچه و مدرسه و دانشگاه و آغوش مهربانیِ نامحرمانۀ تابو شکنانه" اظهر من‌الشمس است. ... اگر در بر همین پاشنه بگردد؛ مع الاسف "به مشتاقان آن شمشیر سرخ شعله‌ور در باد" باید گفت، که اسبی زین نمی‌گردد اگر که انتظار این است!
ای‌کاش می‌شد دست‌نوشتۀ یکی از «سه برادران شهید خودسیانی»، یعنی خان داداش ناصر! که دوقلو هم بوده:
 سَرِ راهم مگیر مادر
مکن تو التماس دیگر
تو قرآن را بیار مادر
 بگیرش همچو بالاسَر
که دارم می‌روم جبهه

را به او نشان داد! و پیام سلحشورانی که تاریخ تا همیشه شرمندۀ آنان شده را به او رساند! همان جوانان خوش قد و بالا و چالاکی که "گره‌های سخت بر کیسه‌هایِ تهی آمریکا و شوروی سابق"
را بازکردند؛ و گفتند: ما می‌رویم تا به اسلام عمل شود!
و یا این که منطق درونی و زمینه و چرایی اَدب‌وَرزیِ شهید حججی "در مراسم الوداع با والدین و آن پا و دست بوسی و آزرم و آبرو" را که صرفا در فرهنگ ایرانی - اسلامی باید تأویل و تفسیر و فهم شود! نیز در کلاس خبرنگاری، مثل بازی زبانی! ارائه می‌شد.
ناگفته نماند که در نتیجۀ تداوم بعضی ندانم‌کاری‌ها و کژکارکردی‌ها، توپخانۀ هراسناک دیجیتال به‌صورت اثیری! درد به جان بسیاری از خانوارهای ایران اسلامی انداخته است.
طنز تلخ روزگار کنونی، جواب برخی فرزندان است که:
 مع‌الاسف قادر به درک آن پیکار جانبازانه و معنای حفظ حریم و حیا و آبروی محض! از زبان و بیان والدین نیستند و می‌گویند:  
چشم اگر این است و ابرو این و ناز و عشوه این
الوداع ای زهد و تقوی، الفراق ای عقل و دین

به هر حال در روزگار پر مسئلۀ کنونی، بازمانده‌های همان مردان پیکارجو که در راه شَرَف، دست و سینه و پای خود را هدف آماج گلوله‌های خصم دون قرار دادند... و برخی با بیش از چهاردهه تکیه بر صندلی چرخدار و نظاره‌گریِ بازی بزرگان! موفق به اخذ مدارج بالای علمی و بالاترین رتبه‌ها در مهمترین دانشگاه‌های کشور و بهره ‌گیری از محضر برجسته‌ترین اساتید شده‌اند.

امید است آن "مؤسسه‌های سیار فرهنگی" برای برخی از معظلاتِ مرتبط با اندیشه و اندیشه‌ورزی در نوجوانان و جوانان  راهی بیابند یا راهی بسازند!
 
سرنخ:
(1) هگل؛ خدایگان و بنده
(2) بشیریه؛ زمینه‌های اجتماعی انقلاب ایران
(۳) منوچهری؛ رهیافت و روش در علوم سیاسی

|| دکتر سیدمهدی حسینی(دانش آموختۀ دکتری علوم سیاسی از دانشگاه تهران)