دوشنبه 25 فروردين 1404 , 14:51
چرا عصای فیبر کربنی جانبازان تأمین نمی‌شود؟
عصاهایی که به‌دلیل وزن بسیار سبک، جذب ضربه، طراحی ارگونومیک و مقاومت بالا، از آسیب به مفاصل جلوگیری کرده و کیفیت...
فاش نیوز - در شرایطی که فناوری‌های پزشکی و توانبخشی به‌سرعت در حال پیشرفت‌اند، هنوز جانبازان عزیزی که سال‌هاست با افتخار بار زخم‌های جنگ را به دوش می‌کشند، ناچارند از عصاهای بی‌کیفیت، سنگین و آسیب‌زا استفاده کنند. مسئله‌ای که متأسفانه در سال‌های گذشته به‌جای بهبود، بارها تکرار شده و باعث بدتر شدن وضعیت جسمی بسیاری از این عزیزان شده است.
عصاهایی که در گذشته به‌عنوان وسایل کمکی در اختیار جانبازان قرار داده می‌شد، نه‌تنها باری از دوش آن‌ها برنمی‌داشتند، بلکه باعث افزایش فشار بر مفاصل، ایجاد درد در ناحیه مچ و شانه، و در مواردی آسیب به عصب دست شدند. این وسایل به‌جای آن‌که موجب آسایش شوند، به عاملی برای رنج مضاعف بدل شده‌اند.
در این میان، فناوری عصاهای فیبر کربنی سال‌هاست در کشورهای توسعه‌یافته برای بیمارانی با شرایط مشابه استفاده می‌شود؛ عصاهایی که به‌دلیل وزن بسیار سبک، جذب ضربه، طراحی ارگونومیک و مقاومت بالا، از آسیب به مفاصل جلوگیری کرده و کیفیت زندگی کاربران را به‌طور محسوسی افزایش می‌دهند.
این پرسش مطرح است: چرا بنیاد شهید و سایر نهادهای مسئول، هنوز در تأمین این تجهیزات اساسی و حیاتی برای جانبازان تعلل می‌کنند؟
چگونه است که برخی مسئولین، با استفاده از بودجه بیت‌المال، سوار بر خودروهای خارجی گران‌قیمت و در ماموریت‌های مکرر داخلی و خارجی در رفت‌وآمدند، اما نسبت به تأمین ابتدایی‌ترین تجهیزات توانبخشی جانبازان، مانند ویلچر، عصای استاندارد یا پروتز، بی‌توجه و بی‌اعتنا هستند؟
آیا شأن یک مسئول در خودروی لوکس اوست یا در میزان خدمتی که به مجروحان میدان جنگ می‌کند؟
آیا جانبازانی که سال‌های طلایی عمر خود را در میدان دفاع از کشور گذاشته‌اند، شایسته نیستند که دست‌کم در آسایش و حفظ سلامت باقی‌مانده جسم خود، از بهترین وسایل توانبخشی بهره‌مند شوند؟
ما از مسئولان بنیاد شهید، وزارت بهداشت و تمامی نهادهای ذی‌ربط انتظار داریم که:
۱. تأمین عصاهای فیبر کربنی با طراحی ارگونومیک برای تمامی جانبازان دارای نیاز دائمی به عصا را در اولویت فوری قرار دهند.
۲. بر اساس مدارک و گزارش‌های پزشکی، استفاده از عصاهای سنگین و غیراستاندارد را متوقف و از توزیع آن خودداری کنند.
سکوت در برابر چنین مشکلاتی، به معنای نادیده گرفتن دردهای مضاعفی است که قابل پیشگیری‌اند.
وقت آن است که سلامت جانبازان، نه در شعار، بلکه در عمل و با تجهیزات مناسب، محترم شمرده شود.
