پاسخ یکی از جانبازان به ادعای بی‌اساس تابناک

آقای قنبری وفا سلام و درود بر شما که همیشه نیت خیر دارید
اگر جسارت نباشد لطفاً بفرمایید در آن زمان به شما مبلغ یک ساختمان مسکونی به صورت بلاعوض تعلق گرفت؟

اتش برای همه بود یعنی از صفر تا صد در صد ولی نفعش برای ۲۵ درصد به بالا بود پس بقیه چرا باید حق شان پایمال بشود

برادر Ali - ابتدا جواب شما که کوتاه تره : بنده شخصا" این درصدها را امتیاز نمی دانم و حتی تبعیض می دانم ، بنده اعتقاد دارم چه صفر درصد چه ۷۰ درصد اگر به گرفتن تسهیلات باشه کسی منفعت نبرده و طرف باخته ، اما اگر همراه با عزت نفس باشه بهتره ، گذشته از هر درصدی سود او دو سر بُرد است ، مانند افرادی که مجروح شده و حتی نیازمندند ، اما حتی حاضر نیستند وارد کمیسیون رفته و درصد بگیرند فکر نکنید شعار می‌دهم ، اگر به نوشته‌های من در این ۱۵ سال نگاه کنید بارها این اعتقادم را بیان کرده ام و هیچگاه درصدها را ملاک قرار ندادم ، در کل قضیه اصلا" سلامتی قیمتی ندارد.
اما جناب قریشی : بگذارید مشروح شرح دهم که درک موضوع شود ، در آن زمان تمام جانبازان 70 درصد شهر ما ، که حدود 25 نفر بودند صاحب مسکن بودند به جز بنده ، که دارای شرایط ویژه ای بودم ، که اجازه بدهید جزئیاتش را بیان نکنم ، با دانستن اینکه آقای سعیدی کیا معاونت بخش اقتصادی بنیاد مستضعفان ، که هیچ دخالت و فعالیتی در بخش جانبازان نداشته ، اما انسانی به تمام معنا هستند و بودند و روزهای یکشنبه هر هفته ملاقات عمومی داشتند و هر فردی که میتوانست به دفترشان رجوع کند می توانست ایشان را ملاقات کند به هر حال ما ، یعنی من و همسرم صرفا" با کمی چاشنی شانس ، قسمت یا هر چیزی که می شود نام برد ، توانستیم خدمت آقای سعیدی کیا برسیم و آن هم بدون هیچ توصیه و پارتی بازی واینکه شرایط خاص خود را بیان کنیم و با تماس ایشان ، مدیر کل وقت استان ما نیز ، با ایشان گفتند که بنده در چه شرایطی قرار دارم و آقای سعیدی کیا مجاب شدند و یکی از بهترین خاطره زندگیم آن زمان بود ، که آقای سعیدی کیا تلفنی با فردی در خصوص بنده صحبت کردند که ما از محتوای آن بی‌اطلاع بودیم و نمی‌دانستیم چگونه مشکلمان مرتفع خواهد شد ، آقای سعیدی کیا که متوجه این موضوع شد به ما گفتند نگران نباشید مشکل شما مرتفع می شود و در یک لحظه فضا را عوض کرده و از ما سوال کردند راستی شما فرزندی ندارید! که ما گفتیم چرا یک پسر دو ساله داریم و آقای سعیدی کیا با یک روحیه متواضعانه گفتند اینطوری دست خالی که بَده و در یک لحظه نگاه کردند در دیوار اتاق خودشان و یک تابلو کوچک که در آن (آیه و إن یکاد) نوشته بود برداشتند و دادند به ما و گفتند این هم هدیه من به فرزند شما پس از آن خداحافظی کردیم و در پایان گفتند هر زمانی مشکلی داشتیم به ایشان رجوع کنیم.
ساعتی بعد به یک اتاق دیگر رفتیم و با مدیر کل وقت حوزه ریاست بنیاد مستضعفان و جانبازان ملاقات کردیم که ایشان برای معاونت ساختمان مسکن بنیاد در بخش جانبازان نوشتند مشکل این جانباز به هر نحو مقتضی حل شود و آقای سعیدی کیا بر این موضوع اصرار دارند (هنوز کپی از این دست نوشته‌ها در دستم هست) پس از آنکه آمدیم به شهر مان از تهران با استان مکاتبه شد و یک مبلغی به عنوان استارت کار بلاعوض به ما دادند ، (که برای خرید یک واحد مسکونی کافی نبود) ، اما برای شروع ما آن مبلغ را به صورت سپرده ، در بانک مسکن گذاشتیم ، که پس از حدود ۱۱ ماه بابت آن سپرده ، وام آزاد گرفتیم البته این وام با بهره ۱۴ درصد بود با اقساط ۲۰ ساله ، که قسط آن هم در آن زمان مبلغ قابل توجهی بود ، ولی خب در همان زمان توانستم در یک محله مناسب در شهر مان یک آپارتمان ۱۰۰ متری خریداری کنم (با رعایت الگوی مصرف) و در آن زمان وام کم بهره ۴ درصد ایثارگران فقط برای احداث بود نه خرید ، ولی خدا را شاکریم که از همین راه توانستیم صاحب خانه شویم.
آخرین خاطره من از آقای سعیدی کیا برمی‌گردد به حوالی سال ۸۸ که ایشان وزیر مسکن و شهرسازی بودند و سفری به استان ما داشتند ، درآنزمان بنده در اداره کل مسکن شهرسازی مازندران شاغل بودم و پس ازاینکه از پروژه‌ها بازدید کرده بودند ، هنگامی که برای اقامه نماز جماعت ظهر به اداره کل آمدند و هر فردی می رفت تقاضائی شخصی می‌کرد ، رفتم خدمت ایشان دست خط ایشان را نشان دادم و گفتم آقای وزیر بنده تقاضائی از شما ندارم ، بلکه تشکر دارم و شما در حدود ۱۵ سال پیش در بنیاد مستضعفان بودید و من آمدم خدمت شما و چنین تقاضایی داشتم پس از اینکه دست خط خود را دیدند و نگاهی به من کردند و گفتند : آیا این مشکل شما آن زمان حل شد! که گفتم : بله آقای وزیر به همت و پیگیری شما در آن زمان من صاحب خانه شدم و ایشان فقط مرا در آغوش گرفتند و رویم را بوسیدند و همکارانم هاج و واج مانده ، که موضوع چیست و آقای وزیر مرا از کجا می شناختند و بنده نیز دوباره ازایشان تشکر کردم ...!
خداوند به این مسئولان لایق و پاکدست با چنین روحیه‌ای ، عمر با عزت عطا فرماید ، چرا که بر اثر همین سادگی ساده زیستی و پاکدستی ، ایشان از سوی حضرت آقا چند سال بعد به ریاست بنیاد مستضعفان و جانبازان نیز منصوب شدند. جناب قریشی پوزش بابت اطاله کلام