شنبه 20 ارديبهشت 1404 , 15:45
حق پرستاری، حق پرستاران!
همسران جانبازان چند عضو قطع و بالای ۷۰ درصد، خودشان درحال حاضر مبتلا به دیسک کمر و زانودرد شده‌اند و نیاز مبرم...
فاش نیوز - عاشقانه پرستاری کرد، اکنون خود نیازمند مراقبت است؛ اما درد آنجاست که حقش را نادیده می گیرند.
پرستاری، کاری سخت و زیان‌آور است. هر سال خدمت پرستاران، یک‌ونیم سال محاسبه می‌شود. پرستار پس از۲۰سال کار، با ۳۰سال سابقه بازنشسته می‌شود و تا پایان عمر، حقوق کامل، همراه با افزایش‌های سنواتی، همسان‌سازی و دیگر مزایا را دریافت می‌کند. همسر و افراد تحت تکفلش نیز از این حقوق بهره‌مند می‌شوند. این دریافتی، حق مسلم اوست؛ حقی که بابت تنها یک شیفت کار به او تعلق می‌گیرد. اگر بیشتر در محل کار بماند، اضافه‌کار و حقوق ایام تعطیل که گاه چند برابر روزهای عادی است، دریافت می‌کند.
تحمل رنج همسر، خستگی جسمیِ خود، جابجایی ویلچر، دادن داروهای تجویزی، دارو و درمان زخم بستر، نظافت همسر دو دست و چندعضوقطع، همراهی همسر در مواقع بستری در بیمارستان و مشکلات فراوانی که بر کسی پوشیده نیست.
همسران جانبازان چند عضو قطع و بالای 70 درصد، خودشان درحال حاضر مبتلا به دیسک کمر و زانودرد شده‌اند و نیاز مبرم به درمان و پرستاری دارند.
سال‌ها پیش وقتی حتی نامی از «حق پرستاری» نبود، او بی‌صدا و بی‌ادعا، پرستاری همسرش، همراه زندگی‌اش را بر عهده گرفت. نه یک شیفت، بلکه تمام‌وقت. نه هشت ساعت، بلکه بیست‌وچهار ساعته. نه با دستمزد، بلکه با عشق. استراحت؟ مرخصی؟ اضافه‌کار؟ پاداش؟ حقوق مادام‌العمر؟ همسان‌سازی؟ هیچ‌کدام نبود!
حتی آنجا که قانون می‌گوید: «۲۰ سال کار، ۳۰ سال محاسبه می‌شود»، برای او چنین حقی قائل نشده‌اند. او بیش از ۴۰ سال است که بی‌وقفه مراقبت کرده است. گویی چندین بار بازنشسته شده، اما هرگز از او قدردانی نشده‌است.
جوانی‌اش، سلامت‌اش، آرامش‌اش، حتی عمرش را پای این کار گذاشته‌است. اکنون که خود نیازمند پرستاری است، آیا سزاوار است به جای سپاس، حقوقش را نادیده بگیریم؟ دلش را بشکنیم؟!
