یادداشتی جدید و خواندنی از حسین قدیانی

فاش نیوز - به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان. ما در سوریه برای این نجنگیدیم که اسد را در دمشق حفظ کنیم. خامنه‌ای اسد را هم برای قدس می‌خواست‌. مسئله‌ی قدس ناموس همه‌ی تاریخ است و جمهوری اسلامی سقوط نمی‌کند، چون عاقبت یک کشور باید باشد که پای آرمان قدس پایداری کند.

باری جمهوری اسلامی سقوط نمی‌کند، چون جمهوری اسلامی خالی نیست، جمهوری اسلامی ایران است. ما به حکومت پهلوی نمی‌گفتیم حکومت پهلوی ایران و به هیچ حکومت دیگری نیز. جمهوری اسلامی اما جمهوری اسلامی ایران است‌. نظامی برای کشوری. حکومتی برای مملکتی. تشکیلاتی برای وطنی.

روشن می‌نویسم: جمهوری اسلامی برای ایران است و اگر نظام جمهوری اسلامی پای قدس پایداری می‌کند، فی‌الواقع دارد تمدن ایران متدین را به رخ جهانیان می‌کشد. در فخر خمینی و خامنه‌ای همین بس که جهانیان آخرالزمان وقتی نام مبارک فلسطین را می‌شنوند، زودتر از هر کشور دیگری یاد ایران می‌افتند. جز این هم نباید باشد، چرا که هیچ حکومتی اندازه‌ی جمهوری اسلامی ایران برای آرمان فلسطین سنگ تمام نگذاشته.

هیچ مهم نیست چه کسی حاکم سوریه باشد. این را مردم سوریه می‌دانند و به ما هم ربطی ندارد. محسن حججی مدافع بشار اسد نبود، مدافع آدم بود. مدافع شرافت آدم بود. مدافع آقاموسی صدر بود. مدافع دکتر مصطفی بود. این دفاع حقیقتاً مقدس چه ندامتی دارد؟ حججی خودش را خرج اشک آدم کرد در فراق بهشت و فقط یک محسن حججی کافی است که جمهوری اسلامی ایران الی‌الابد به کارنامه‌ی خود بنازد.

ما در جبهه‌ی شام برد کردیم، چون نبرد شامات باعث شد پسرک فلافل‌فروش میدان خراسان را بهتر بشناسیم. هادی ذوالفقاری را می‌گویم که راه ابراهیم هادی را ادامه داد.

ما از سیاهی شب نمی‌ترسیم، چون ستاره و نورش از آن ماست. شهید حسن عبدالله‌زاده را می‌گویم که به شیر تدمر شهره بود. جانم به این شهرت. ما خدای احد و واحدی را می‌پرستیم که برای آزادی خرمشهر حتی در بند محمد جهان‌آرا هم نیست.

مصطفی چمران در جبهه‌ی دهلاویه پر گشود و دهلاویه هرگز ضمیمه به خاکی جز جمهوری اسلامی ایران نشد. با مغنیه و نصرالله و حاج‌قاسم که آزادی قدس کاری ندارد. بدون حاجی‌زاده شب حیفا را با بالستیک و هایپرسونیک مثل روز روشن کنی هنر است.

محسن حججی یعنی بکوشیم کمی بیشتر آدم شویم. حججی یعنی برگ برنده‌ی خامنه‌ای.

تو بگذار محمود کاوه به شهادت برسد. آن‌چه در مکتب خامنه‌ای تهی نمی‌شود آدم است: محمودرضا بیضایی. بیضایی یعنی نماز را جوری بخوانیم که از آن لذت ببریم و من یقین دارم که اگر آوینی شهید نشده بود قلم را خرج محمد بلباسی می‌کرد. حق می‌ماند. حق می‌برد. حق برمی‌گردد...

|| حسین قدیانی