دوشنبه 04 فروردين 1404 , 17:27
وصیت‌نامه موضوع‌بندی شده امام علی(ع)
فاش نیوز - در این نوشتار ؛ وصیت نامه امام علی (ع) بصورت موضوعی با یک روش ابداعی جهت تدبر بهتر و سهل تر در فهم مطالب روح بخش و عرفانی و پند آموز آن تدوین و ارایه شده است.
این وصیت نامه در سه بخش می باشد. بخش اول گواهی و شهادت به معارف الهی و دین نبوی بوده و سپس امام در 24 موضوع وصیت نموده اند و در پایان برای اهل بیت (ع) طلب عافیت و خیر کرده اند.
دکتر سید جواد هاشمی فشارکی
آغاز کلام با نام خدا
به نام خداوند بخشنده مهربان. بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ،
وصیت نامه
این چیزى است که على بن ابى طالب وصیّت کرده است. هذا ما أوصى بِهِ عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ،
الف ) گواهی و شهادت نامه
وصیّت کرده است که گواهى مى دهد أوصى أنَّهُ یَشهَدُ
- جز خداى یکتا معبودى نیست أن لا إلهَ إلَا اللّهُ وَحدَهُ
- و شریکى ندارد لا شَریکَ لَهُ،
- و اینکه محمّد صلى الله علیه و آله بنده و فرستاده اوست. و أنَّ مُحَمَّدا عَبدُهُ ورَسولُهُ،
- او را به هدایت و آیین حق فرستاد، تا او را بر همه دینها غالب سازد، أرسَلَهُ بِالهُدى ودینِ الحَقِّ لِیُظهِرَهُ عَلَى الدّینِ کُلِّهِ
- هرچند مشرکان خوش نداشته باشند. ولَو کَرِهَ المُشرِکونَ،
- درود خدا بر او و خاندانش! صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وآلِهِ.
- سپس، همانا نماز و عبادت و حیات و مرگم براى خداوند، پروردگار جهانیان است، ثُمَّ إنَّ صَلاتی ونُسُکی ومَحیایَ ومَماتی للّهِ رَبِّ العالَمینَ
- شریکى ندارد، به این فرمان یافته ام لا شَریکَ لَهُ، وبِذلِکَ امِرتُ
- و من از مسلمانانم. و أنَا مِنَ المُسلِمینَ.
ب) موضوعات وصیت به پیروان خویش
سپس ثُمَّ
اى حسن تو را و همه خانواده و فرزندانم را و هرکس را که این نامه ام به او برسد، سفارش مى کنم إنّی اوصیکَ یا حَسَنُ وجَمیعَ أهلِ بَیتی ووُلدی ومَن بَلَغَهُ کِتابی
- به تقواى الهى بِتَقوَى اللّهِ رَبِّکُم
- و اینکه جز به مسلمانى نمیرید، ولا تَموتُنَّ إلّا و أنتُم مُسلِمونَ،
- همگى به ریسمان الهى چنگ بزنید و پراکنده نشوید. وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللّهِ جَمیعا ولا تَفَرَّقوا،
- همانا از پیامبر خدا شنیدم که مى فرمود:" آشتى دادن میان افراد، از همه نماز و روزه، برتر است" فَإِنّی سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله یَقولُ: «صَلاحُ ذاتِ البَینِ أفضَلُ مِن عامَّةِ الصَّلاةِ وَالصِّیامِ»
- و آنچه نابود کننده و زداینده دین است، تباهى (و اختلاف) میان افراد است. و أنَّ المُبیرَةَ الحالِقَةَ لِلدّینِ فَسادُ ذاتِ البَینِ،
- لا قوّة إلّا باللّه العلىّ العظیم! به بستگانتان بنگرید، به آنان نیکى کنید، ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ العَلِیِّ العَظیمِ، انظُروا ذَوی أرحامِکُم
- تا خداوندْ حساب شما را آسان بگیرد. فَصِلوهُم یُهَوِّنُ اللّهُ عَلَیکُمُ الحِسابَ.
- خداى را، خداى را، درباره یتیمان! اللّهَ اللّهَ فِی الأَیتامِ؛
- مبادا دهانشان را گاهى سیر نگه دارید و گاه گرسنه بدارید و در حضور شما تباه شوند.
- فَلا تُغِبّوا أفواهَهُم، ولا یَضیعوا بِحَضرَتِکُم؛
- از پبامبر خدا شنیدم که مى فرمود:" هرکس یتیمى را سرپرستى کند تا به بى نیازى برسد، به خاطر این عمل، خداوندْ بهشت را بر او واجب مى کند،
- فَقَد سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله یَقولُ: مَن عالَ یَتیما حَتّى یَستَغنِیَ أوجَبَ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ لَهُ بِذلِکَ الجَنَّةَ،
- همانگونه که براى خورنده مال یتیم، آتش را واجب کرده است".
- کَما أوجَبَ لِاکِلِ مالِ الیَتیمِ النّارَ.
- خداى را، خداى را درباره قرآن! اللّهَ اللّهَ فِی القُرآنِ؛
- مبادا کسى جز شما در عمل به آن بر شما پیشى بگیرد. فَلا یَسبِقُکُم إلَى العَمَلِ بِهِ أحَدٌ غَیرُکُم.
- خداى را، خداى را درباره همسایگانتان! اللّهَ اللّهَ فی جیرانِکُم؛
- همانا پیامبر صلى الله علیه و آله نسبت به آنان سفارش کرد و پیوسته پیامبر خدا نسبت به آنان سفارش مى کرد، تا حدّى که پنداشتیم آنان را از ارثبَران قرار مى دهد. فَإِنَّ النَّبِیَّ صلى الله علیه و آله أوصى بِهِم، وما زالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله یوصی بِهِم حَتّى ظَنَنّا أنَّهُ سَیُوَرِّثُهُم.
- خداى را، خداى را، درباره خانه پروردگارتان! اللّهَ اللّهَ فی بَیتِ رَبِّکُم؛
- تا هستید، مبادا از شما خالى بماند؛ چرا که اگر وا گذاشته شود، [از عذاب الهى] مهلت داده نمى شوید. هرکس که آهنگ خانه خدا کند، کمترین بهره اى که مى برد، این است که گناهان گذشته اش آمرزیده مى شود. فَلا یَخلو مِنکُم ما بَقیتُم؛ فَإِنَّهُ إن تُرِکَ لَم تُناظَروا، و أدنى ما یَرجِعُ بِهِ مَن أمَّهُ أن یُغفَرَ لَهُ ما سَلَفَ.
- خداى را، خداى را درباره نماز، اللّهَ اللّهَ فِی الصَّلاةِ؛
- که بهترین کار است و ستون دین شماست! فَإِنَّها خَیرُ العَمَلِ، إنَّها عَمودُ دینِکُم.
- خداى را، خداى را، درباره زکات، اللّهَ اللّهَ فِی الزَّکاةِ؛
- که خشم پروردگارتان را فرو مى نشاند! فَإِنَّها تُطفِئُ غَضَبَ رَبِّکُم.
- خداى را، خداى را درباره ماه رمضان، اللّهَ اللّهَ فی شَهرِ رَمَضانَ؛
- که روزه گرفتن در آن، سپرى در مقابل آتش است! فَإِنَّ صِیامَهُ جُنَّةٌ مِنَ النّارِ.
- خداى را، خداى را درباره فقیران و بینوایان! اللّهَ اللّهَ فِی الفُقرَاءِ وَالمَساکینَ؛
- آنان را در زندگى هاى خودتان شریک کنید. فَشارِکوهُم فی مَعایِشِکُم.
- خداى را، خداى را درباره جهاد با اموال و جانها و زبانهایتان! اللّهَ اللّهَ فِی الجِهادِ بِأموالِکُم و أنفُسِکُم و ألسِنَتِکُم؛
- همانا دو کس جهاد مى کند: پیشواى هدایتگر، یا فرمانبرى که به هدایت او اقتدا مى کند.
- فَإِنَّما یُجاهِدُ رَجُلانِ: إمامٌ هُدى، أو مُطیعٌ لَهُ مُقتَدٍ بِهُداهُ.
- خداى را، خداى را درباره دودمان و نسل پیامبرتان! اللّهَ اللّهَ فی ذُرِّیَّةِ نَبِیِّکُم؛
- مبادا در حضور شما و میان شما ستم ببینند، در حالى که شما مى توانید از آنان دفاع کنید.
- فَلا یُظلَمُنَّ بِحَضرَتِکُم وبَینَ ظَهرانیکُم و أنتُم تَقدِرونَ عَلَى الدَّفعِ عَنهُم.
- خداى را، خداى را، درباره یاران پیامبرتان! اللّهَ اللّهَ فی أصحابِ نَبِیِّکُمُ
- آنان که نه بدعتى گذاشتند، نه بدعت گذارى را پناه دادند. همانا پیامبر خدا نسبت به آنان سفارش کرد و بدعتگذار را، چه از آنان و چه از دیگران و نیز پناه دهنده به بدعتگذار را لعنت کرد.
- الَّذینَ لَم یُحدِثوا حَدَثا ولَم یُؤووا مُحدِثا؛ فَإِنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله أوصى بِهِم، ولَعنَ المُحدِثَ مِنهُم ومِن غَیرِهِم، وَالمُؤوی لِلمُحدِثِ.
- خداى را، خداى را درباره زنان و کنیزانتان! اللّهَ اللّهَ فِی النِّساءِ وفیما مَلَکَت أیمانُکُم؛
- آخرین سخنى که پیامبرتان گفت این بود که:" شما را نسبت به دو گروه ناتوان سفارش مى کنم: زنان و کنیزانتان"
- فَإِنَّ آخِرَ ماتَکَلَّمَ بِهِ نَبِیُّکُم علیه السلام أن قالَ: اوصیکُم بِالضَّعیفَینِ: النِّساءِ، وما مَلَکَت أیمانُکُم.
- نماز، نماز، نماز! الصَّلاةَ الصَّلاةَ الصَّلاةَ،
- در راه خدا از ملامت هیچ ملامتگرى نترسید. هر که شما را بیازارد و بر شما تجاوز کند، خداوندْ مدافع شماست. آن گونه که خداى متعال فرمانتان داده است، به مردمْ نیکو بگویید، امر به معروف و نهى از منکر را رها نکنید که خداوندْ بدانِ شما را بر کارتان مسلّط سازد، آن گاه دعا کنید و دعایتان علیه آنان مستجاب نشود.
- لا تَخافوا فِی اللّهِ لَومَةَ لائِمٍ، یَکفِکُمُ اللّهُ مَن آذاکُم وبَغى عَلَیکُم، قولوا لِلنّاسِ حُسنا کَما أمَرَکُمُ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ، ولا تَترُکُوا الأَمرَ بِالمَعروفِ وَالنَّهیَ عَنِ المُنکَرِ فَیُوَلِّیَ اللّهُ أمرَکُم شِرارَکُم ثُمَّ تَدعونَ فَلا یُستَجابُ لَکُم عَلَیهِم،
- فرزندانم! بر شما باد نیکى و بذل و بخشش به یکدیگر. وعَلَیکُم یا بَنِیَّ بِالتَّواصُلِ وَالتَّباذُلِ وَالتَّبارِّ،
- بپرهیزید از قطع رابطه و پشت به هم کردن و تفرقه! وَالتَّقاطُعَ وَالتَّدابُرَ وَالتَّفَرُّقَ،
- «و بر نیکى و تقوا یکدیگر را یارى کنید «وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى
- و بر گناه و تجاوز همدیگر را یارى نکنید وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ و
- و از خدا پروا کنید که خداوند، سختکیفر است». وإیّاکُم َ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقابِ»(مائده/2)
درخصوص اهل بیت
- شما اهل بیت را خداوند حفظ کند حَفِظَکُمُ اللّهُ مِن أهلِ بَیتٍ،
- و پیامبرتان را نیز درباره رفتار و کردار] شما حفظ کند. وحَفِظَ فیکُم نَبِیِّکُم،
- شما را به خدا مى سپارم أستَودَعُکُمُ اللّهَ
- و سلام و رحمت و برکات الهى را بر شما مى خواهم». و أقرَأُ عَلَیکُمُ السَّلامَ ورَحمَةَ اللّهِ وبَرَکاتِهِ.
پیوست(متن وصیت):
الکافی عن عبد الرحمن بن الحجّاج: بَعَثَ إلَیَّ أبو الحَسَنِ موسى علیه السلام بِوَصِیَّةِ أمیرِ المُؤمِنینَ علیه السلام وهِیَ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ، هذا ما أوصى بِهِ عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ، أوصى أنَّهُ یَشهَدُ أن لا إلهَ إلَا اللّهُ وَحدَهُ لا شَریکَ لَهُ، و أنَّ مُحَمَّدا عَبدُهُ ورَسولُهُ، أرسَلَهُ بِالهُدى ودینِ الحَقِّ لِیُظهِرَهُ عَلَى الدّینِ کُلِّهِ ولَو کَرِهَ المُشرِکونَ، صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وآلِهِ. ثُمَّ إنَّ صَلاتی ونُسُکی ومَحیایَ ومَماتی للّهِ رَبِّ العالَمینَ لا شَریکَ لَهُ، وبِذلِکَ امِرتُ و أنَا مِنَ المُسلِمینَ.
ثُمَّ إنّی اوصیکَ یا حَسَنُ وجَمیعَ أهلِ بَیتی ووُلدی ومَن بَلَغَهُ کِتابی بِتَقوَى اللّهِ رَبِّکُم ولا تَموتُنَّ إلّا و أنتُم مُسلِمونَ، وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللّهِ جَمیعا ولا تَفَرَّقوا، فَإِنّی سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله یَقولُ: «صَلاحُ ذاتِ البَینِ أفضَلُ مِن عامَّةِ الصَّلاةِ وَالصِّیامِ» و أنَّ المُبیرَةَ الحالِقَةَ لِلدّینِ فَسادُ ذاتِ البَینِ، ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ العَلِیِّ العَظیمِ، انظُروا ذَوی أرحامِکُم فَصِلوهُم یُهَوِّنُ اللّهُ عَلَیکُمُ الحِسابَ.
اللّهَ اللّهَ فِی الأَیتامِ؛ فَلا تُغِبّوا أفواهَهُم، ولا یَضیعوا بِحَضرَتِکُم؛ فَقَد سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله یَقولُ: مَن عالَ یَتیما حَتّى یَستَغنِیَ أوجَبَ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ لَهُ بِذلِکَ الجَنَّةَ، کَما أوجَبَ لِاکِلِ مالِ الیَتیمِ النّارَ.
اللّهَ اللّهَ فِی القُرآنِ؛ فَلا یَسبِقُکُم إلَى العَمَلِ بِهِ أحَدٌ غَیرُکُم.
اللّهَ اللّهَ فی جیرانِکُم؛ فَإِنَّ النَّبِیَّ صلى الله علیه و آله أوصى بِهِم، وما زالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله یوصی بِهِم حَتّى ظَنَنّا أنَّهُ سَیُوَرِّثُهُم.
اللّهَ اللّهَ فی بَیتِ رَبِّکُم؛ فَلا یَخلو مِنکُم ما بَقیتُم؛ فَإِنَّهُ إن تُرِکَ لَم تُناظَروا، و أدنى ما یَرجِعُ بِهِ مَن أمَّهُ أن یُغفَرَ لَهُ ما سَلَفَ.
اللّهَ اللّهَ فِی الصَّلاةِ؛ فَإِنَّها خَیرُ العَمَلِ، إنَّها عَمودُ دینِکُم.
اللّهَ اللّهَ فِی الزَّکاةِ؛ فَإِنَّها تُطفِئُ غَضَبَ رَبِّکُم.
اللّهَ اللّهَ فی شَهرِ رَمَضانَ؛ فَإِنَّ صِیامَهُ جُنَّةٌ مِنَ النّارِ.
اللّهَ اللّهَ فِی الفُقرَاءِ وَالمَساکینَ؛ فَشارِکوهُم فی مَعایِشِکُم.
اللّهَ اللّهَ فِی الجِهادِ بِأموالِکُم و أنفُسِکُم و ألسِنَتِکُم؛ فَإِنَّما یُجاهِدُ رَجُلانِ: إمامٌ هُدى، أو مُطیعٌ لَهُ مُقتَدٍ بِهُداهُ.
اللّهَ اللّهَ فی ذُرِّیَّةِ نَبِیِّکُم؛ فَلا یُظلَمُنَّ بِحَضرَتِکُم وبَینَ ظَهرانیکُم و أنتُم تَقدِرونَ عَلَى الدَّفعِ عَنهُم.
اللّهَ اللّهَ فی أصحابِ نَبِیِّکُمُ الَّذینَ لَم یُحدِثوا حَدَثا ولَم یُؤووا مُحدِثا؛ فَإِنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله أوصى بِهِم، ولَعنَ المُحدِثَ مِنهُم ومِن غَیرِهِم، وَالمُؤوی لِلمُحدِثِ.
اللّهَ اللّهَ فِی النِّساءِ وفیما مَلَکَت أیمانُکُم؛ فَإِنَّ آخِرَ ماتَکَلَّمَ بِهِ نَبِیُّکُم علیه السلام أن قالَ: اوصیکُم بِالضَّعیفَینِ: النِّساءِ، وما مَلَکَت أیمانُکُم.
الصَّلاةَ الصَّلاةَ الصَّلاةَ، لا تَخافوا فِی اللّهِ لَومَةَ لائِمٍ، یَکفِکُمُ اللّهُ مَن آذاکُم وبَغى عَلَیکُم، قولوا لِلنّاسِ حُسنا کَما أمَرَکُمُ اللّهُ عَزَّ وجَلَّ، ولا تَترُکُوا الأَمرَ بِالمَعروفِ
وَالنَّهیَ عَنِ المُنکَرِ فَیُوَلِّیَ اللّهُ أمرَکُم شِرارَکُم ثُمَّ تَدعونَ فَلا یُستَجابُ لَکُم عَلَیهِم، وعَلَیکُم یا بَنِیَّ بِالتَّواصُلِ وَالتَّباذُلِ وَالتَّبارِّ، وإیّاکُم وَالتَّقاطُعَ وَالتَّدابُرَ وَالتَّفَرُّقَ، «وَ تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقابِ»(مائده/2)، حَفِظَکُمُ اللّهُ مِن أهلِ بَیتٍ، وحَفِظَ فیکُم نَبِیِّکُم، أستَودَعُکُمُ اللّهَ و أقرَأُ عَلَیکُمُ السَّلامَ ورَحمَةَ اللّهِ وبَرَکاتِهِ.
«به نام خداوند بخشنده مهربان. این چیزى است که على بن ابى طالب وصیّت کرده است. وصیّت کرده است که گواهى مى دهد جز خداى یکتا معبودى نیست و شریکى ندارد و اینکه محمّد صلى الله علیه و آله بنده و فرستاده اوست. او را به هدایت و آیین حق فرستاد، تا او را بر همه دینها غالب سازد، هرچند مشرکان خوش نداشته باشند. درود خدا بر او و خاندانش! سپس، همانا نماز و عبادت و حیات و مرگم براى خداوند، پروردگار جهانیان است، شریکى ندارد، به این فرمان یافته ام و من از مسلمانانم.
سپس اى حسن تو را و همه خانواده و فرزندانم را و هرکس را که این نامه ام به او برسد، سفارش مى کنم به تقواى الهى و اینکه جز به مسلمانى نمیرید، همگى به ریسمان الهى چنگ بزنید و پراکنده نشوید. همانا از پیامبر خدا شنیدم که مى فرمود: "آشتى دادن میان افراد، از همه نماز و روزه، برتر است" و آنچه نابود کننده و زداینده دین است، تباهى (و اختلاف) میان افراد است. لا قوّة إلّا باللّه العلىّ العظیم! به بستگانتان بنگرید، به آنان نیکى کنید، تا خداوندْ حساب شما را آسان بگیرد.
خداى را، خداى را، درباره یتیمان! مبادا دهانشان را گاهى سیر نگه دارید و گاه گرسنه بدارید و در حضور شما تباه شوند. از پبامبر خدا شنیدم که مى فرمود:" هرکس یتیمى را سرپرستى کند تا به بى نیازى برسد، به خاطر این عمل، خداوندْ بهشت را بر او واجب مى کند، همانگونه که براى خورنده مال یتیم، آتش را واجب کرده است".
خداى را، خداى را درباره قرآن! مبادا کسى جز شما در عمل به آن بر شما پیشى بگیرد.
خداى را، خداى را درباره همسایگانتان! همانا پیامبر صلى الله علیه و آله نسبت به آنان سفارش کرد و پیوسته پیامبر خدا نسبت به آنان سفارش مى کرد، تا حدّى که پنداشتیم آنان را از ارثبَران قرار مى دهد.
خداى را، خداى را، درباره خانه پروردگارتان! تا هستید، مبادا از شما خالى بماند؛ چرا که اگر وا گذاشته شود، [از عذاب الهى] مهلت داده نمى شوید. هرکس که آهنگ خانه خدا کند، کمترین بهره اى که مى برد، این است که گناهان گذشته اش آمرزیده مى شود.
خداى را، خداى را درباره نماز، که بهترین کار است و ستون دین شماست!
خداى را، خداى را، درباره زکات، که خشم پروردگارتان را فرو مى نشاند!
خداى را، خداى را درباره ماه رمضان، که روزه گرفتن در آن، سپرى در مقابل آتش است!
خداى را، خداى را درباره فقیران و بینوایان! آنان را در زندگى هاى خودتان شریک کنید.
خداى را، خداى را درباره جهاد با اموال و جانها و زبانهایتان! همانا دو کس جهاد مى کند: پیشواى هدایتگر، یا فرمانبرى که به هدایت او اقتدا مى کند.
خداى را، خداى را درباره دودمان و نسل پیامبرتان! مبادا در حضور شما و میان شما ستم ببینند، در حالى که شما مى توانید از آنان دفاع کنید.
خداى را، خداى را، درباره یاران پیامبرتان! آنان که نه بدعتى گذاشتند، نه بدعت گذارى را پناه دادند. همانا پیامبر خدا نسبت به آنان سفارش کرد و بدعتگذار را، چه از آنان و چه از دیگران و نیز پناه دهنده به بدعتگذار را لعنت کرد.
خداى را، خداى را درباره زنان و کنیزانتان! آخرین سخنى که پیامبرتان گفت این بود که: "شما را نسبت به دو گروه ناتوان سفارش مى کنم: زنان و کنیزانتان".
نماز، نماز، نماز! در راه خدا از ملامت هیچ ملامتگرى نترسید. هر که شما را بیازارد و بر شما تجاوز کند، خداوندْ مدافع شماست. آن گونه که خداى متعال فرمانتان داده
است، به مردمْ نیکو بگویید، امر به معروف و نهى از منکر را رها نکنید که خداوندْ بدانِ شما را بر کارتان مسلّط سازد، آن گاه دعا کنید و دعایتان علیه آنان مستجاب نشود.
فرزندانم! بر شما باد نیکى و بذل و بخشش به یکدیگر. بپرهیزید از قطع رابطه و پشت به هم کردن و تفرقه! «و بر نیکى و تقوا یکدیگر را یارى کنید و بر گناه و تجاوز همدیگر را یارى نکنید و از خدا پروا کنید که خداوند، سختکیفر است».
شما اهل بیت را خداوند حفظ کند و پیامبرتان را نیز درباره [رفتار و کردار] شما حفظ کند. شما را به خدا مى سپارم و سلام و رحمت و برکات الهى را بر شما مى خواهم».
|| دکتر سیدجواد هاشمی فشارکی
