شهیدی که آروز داشت شهید شود

فاش نیوز -  آسمانی شد؛ جوان خرم‌آبادی که با لبخند شهید شد. شهید «محمد میر»؛ عاشقی که آرزوی شهادت داشت و در راه وطنش به آن رسید
خرم‌آباد – خانواده بزرگ ایران، این روزها داغدار یکی از بهترین پسرانش است. «محمد میر» که بود و چگونه زندگی کرد؟ این گزارش، روایتی کوتاه از زندگی پربرکت جوانی است که حالا چهره‌اش در آسمان وطن می‌درخشد.

از تولد تا شهادت؛ یک زندگی به سبک عاشقان
محمد، اول بهمن ۱۳۶۸ در اندیمشک به دنیا آمد، اما اصالتاً به خرم‌آباد و طایفه «میر» تعلق داشت. او که مجرد بود، عشق بزرگی در قلبش داشت؛ عشقی که از امام حسین (ع) و کربلا شروع می‌شد و به وطن و مردمش می‌رسید. در دوازدهم تیرماه ۱۴۰۴، در گیرودار جنگ دوازده روزه، در زندان اوین، دعوت حق را لبیک گفت و به آرزوی دیرینه‌اش رسید: شهادت. پیکر پاکش پس از تشییعی باشکوه، در چهارم تیرماه ۱۴۰۴، در گلزار شهدای خرم‌آباد آرام گرفت.

همه او را با لبخندش به یاد می‌آورند
اگر از خانواده، دوستان یا همکارانش درباره محمد بپرسید، اولین چیزی که می‌گویند، لبخند همیشگی و روی خوش اوست. محمد مردم‌داری مهربان و دلسوز بود. هرجا که می‌رفت، شادی و هیجان با خود می‌برد. هیچ‌کس حتی یک بار هم او را با خاطره بد یا دلخوری به یاد نمی‌آورد. گویی همیشه نورانی بود.
در محل کار؛ برادرِ باانضباط و متعهد بود. محمد در کار، بسیار منضبط و پایبند به اصول بود. مسئولیت‌شناس و سخت‌کوش. او به همکاران و ارباب رجوع احترام زیادی می‌گذاشت و فضای کاری را به یک محیط صمیمی تبدیل کرده بود؛ آنقدر که همکارانش را «خواهر» و «برادر» صدا می‌زد.

عشق به امام حسین (ع)، آرامش بخش زندگی‌اش
محمد عاشق امام حسین (ع) بود. هر سال پیاده روی اربعین را با دل و جان انجام می‌داد و تنها درخواستش از حضرت، شهادت بود. هر روز به مداحی گوش می‌داد و می‌گفت: «به من آرامش می‌دهد.» در روزهای آخر عمرش، مدام به زیارت شهدای گمنام می‌رفت و آرامش را در کنار آنان پیدا می‌کرد.

وصیتِ یک شهید: «بنویسید شهید وطن»
وقتی جنگ شروع شد، خانواده از محمد خواستند محل کارش را ترک کند و به خرم‌آباد برگردد. اما او قاطعانه گفت: «من باید در محل کارم حاضر باشم. اگر شهید شدم، روی سنگ قبرم بنویسید: شهید وطن.»
حسرت دنیایی نداشت؛ در لحظه زندگی می‌کرد. محمد معنای واقعی زندگی را فهمیده بود. او در لحظه زندگی می‌کرد و حسرت هیچ چیزی را در دنیا نمی‌خورد. می‌دانست که همه چیز در آخرت است. برای همین، از عمرش نهایت استفاده را می‌برد. هیچ آرزوی دنیایی نداشت؛ فقط یک هدف داشت: شهادت در راه وطن.

سنگینی غم نبودش بر دلها
حالا خانواده، دوستان، اقوام و همکارانش، سخت دلتنگ او هستند. جای خالی لبخندها و مهربانی‌های محمد، هرگز پر نمی‌شود. نبودش غمی سنگین بر دل همه گذاشته است.شهید محمد میر، حالا در جوار رحمت الهی آرمیده است. او رفت تا یادش برای همیشه در قلب‌هایمان بماند.