فرامتن یک دیدار

فاش نیوز - دیدار چهارشنبه ۴ مهرماه رهبر انقلاب با پیشکسوتان و فعالان دفاع مقدس و مقاومت، مانند همه دیدارهای دیگر بیاناتی داشت که در دسترس همگان است و حاوی نکات بسیار مهم و ارزشمند بود. اما این یادداشت میخواهد به یکی از فرامتن‌های این بیانات اشاره‌ای داشته باشد؛ فرامتنی که اهمیتش بیش از متن نباشد کمتر نیست و بدون تردید از چشم مراکز رصد و تحلیل دشمنان نیز پنهان نمانده است!

فرامتن را با توجه به اتمسفر و فضای حاکم بر این دیدار باید مورد توجه و تحلیل قرار داد؛ هفته دفاع مقدس، تحولات لبنان، شرارت‌های رژیم صهیونیستی، توقع خونخواهی شهید هنیه، انفعال برخی افراد و جریان‌های داخلی و احساس خطر برخی نیروهای انقلابی از سرنوشت مقاومت. شاید توقع برخی از این دیدار، یک سخنرانی حماسی و سرشار از رجز و تهدید دشمن بود اما برعکس، شاهد بیاناتی تبیینی، عمیق و در عین حال امیدبخش بودیم. در چنین شرایط پیچیده و خطیر، اول چیزی که ذهن نکته‌سنج و عمیق را بخود جلب می کند "آرامش" رهبر انقلاب بود. در این دیدار، کوچکترین نگرانی و اضطرابی در متن بیانات، لحن و زبان بدن ایشان احساس نمی شد و برعکس، آرامش و طمأنینه‌ی حاکم بر این سه رکن چنان بود که گویی نه هیچ تهدید و خطر ویژه‌ای روی‌داده است و نه قرار است روی دهد. وقتی کلام، لحن و زبان بدن هرسه، بیانگر آرامش و طمأنینه باشد یعنی این آرامش، درونی و قلبی است و نه نمایشی و مصنوعی.

این آرامش و اطمینان واقعی و درونی، از اعتماد به توانمندی جبهه مقاومت و بویژه حزب‌الله لبنان برای دفاع از خود و آمادگی برای ایستادن در برابر شرارت‌های جنون‌آمیز رژیم صهیونیستی و توان پاسخ درخور به آن، اطمینان کامل به شکست دشمن صهیونیستی و در یک کلام، از ایمان کامل به وعده‌های الهی ناشی می‌شود. این آرامش من را به یاد اولین واکنش امام خمینی(ره) به تهاجم رژیم بعث عراق به ایران عزیز در ۳۱ شهریور ۵۹ انداخت. در شرایطی که بسیاری، خوف و وحشت سراسر وجودشان را احاطه کرده بود و با توجه به شرایط سیاسی داخلی و عدم هرگونه آمادگی در نیروهای مسلح کشورمان از سویی و آمادگی بالا و حمایت جهانی از صدام از سوی دیگر، کوچکترین نشانه‌ای از توان ما برای مقابله و ایستادگی به چشم نمی‌آمد، چه برسد به تفوق بر دشمن، امام با قاطعیت تمام و بدون ذره‌ای واهمه و نگرانی چنین فرموند: «این یک دزدی آمده است یک سنگی انداخته و فرار کرده رفته است سرجایش.» آرامشی که بارها و بارها در بزنگاه‌های مهم از امام راحل و خلف صالح ایشان مشاهده کرده‌ایم مصداق بارز آیه ۲۶ سوره رعد است که: الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

|| مهدی فضایلی