برو با بابایت بیا تا پایت را جا بیندازم!

فاش نیوز - پایش در رفته و قد هندوانه شده بود‌. با این حال اژ تک و تا نیفتاده و وقتی شکسته‌بند از او پرسید که پسر کیست؟، پاسخ داد: «پسر بابام!»

جعفر پشت در خانه خداحافظی کرد و رفت. هنوز به خاطر پایم پکر بود. تا سلام کردم همه پایم را که نمی‌توانستم زمین بگذارم نگاه کردند. مامان و ننه آقا هول سمتم دویدند. با کوچک‌ترین اشاره‌ای دادم بلند می‌شد. نمی‌گذاشتم کسی به پایم دست بزند. بابا سریع کتش را پوشید. یک ربع بعد دوباره از خانه حاج محمد سر در آوردم. پیرمرد پایم را بغل گرفت. نگاهی به بابا انداخت: خواستم بیای که بهت بگم پسر پررویی داری. از حاضر جوابی‌ام می‌گفت و من هم گوش می‌دادم.- تق!مثل مار زده‌ها نیم‌خیز شدم. پایم را با یک حرکت جا انداخت. بی‌حال روی صندلی افتادم.»

|| منبع: کتاب «مربع‌های قرمز» به قلم زینب عرفانیان