قهرمان گنبدی و اهل تسنن پارالمپیک: رهبر معظم انقلاب به من گفتند سلام مرا به آخوند نوری‌زاد برسانید / همیشه با وضو وارد زمین می‌شوم / جانبازی بزرگترین افتخار من است

ورزش واژه‌ای فی نفسه نشاط‌آفرین و تحرک‌بخش است که وقتی در کالبد رفتار انسانی خود را به نمایش می‌گذارد فریادهای بلند رهایی از رخوت و سستی را به گوش همگان می رساند.

حال ورزش که ذاتا در همه ابعاد خود مبارک و فرخنده است اگر موجب بخشیدن حیاتی دوباره به کالبد انسان‌هایی شود که جان خود را فدای مردمان کشورشان کرده‌اند چه بسا مقدس و معنوی نیز شده و ورزشکار محبوب خلق و خالق شود.

ورزشکاران و قهرمانان ایران اسلامی که با تحمل فشارها و سختی‌های مکرر با نگاه به قله‌های افتخار عزم خود را جزم میکنند تا پرچم مقدس کشورمان را بر فراز آن قله‌ها به اهتزاز درآوردند در همین حال مقرب درگاه لایزال الهی هستند چه رسد به غیور مردان و شیر زنانی که یک بار در عرصه جهاد جان خود را در طبقی از اخلاص بر دست گرفته‌اند و امروز که با ناتوانی ظاهری در جسم رو برو شده‌اند باز هم برای افتخارآفرینی برای سرزمین ایران اسلامی سر از پای نمی‌شناسند.

به پاس ارج نهادن به این عزم و اراده با «فرشید عاشوری» یکی از بازیکنان و قهرمانان تیم ملی والیبال نشسته کشورمان که مفتخر به جانبازی انقلاب نیز هست گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه به تفصیل مشاهده می‌کنید:

فارس: مختصر بیوگرافی از خودتان داشته باشید.

عاشوری: فرشید عاشوری هستم متولد و ساکن شهرستان شهیدپرور گنبدکاووس در استان گلستان، جانباز 70 درصد جنگ تحمیلی و بازیکن و مربی والیبال نشسته تیم ملی کشور که قریب به 25 سال است مشغول فعالیت در این رشته ورزشی هستم و افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی در مسابقات بین‌المللی را داشته‌ام.

فارس: حضور در جبهه و چگونگی جانبازی خود را شرح دهید:

عاشوری: پس از تهاجم نیروهای دژخیم دشمن بعثی به کشور، به عنوان یک ایرانی همچون همه هموطنان خودم فارغ از قومیت و مذهب برای دفاع از خاک و ناموس وطن خود عازم جبهه‌ها شدم و در سال 1363 در خرمشهر و در طی عملیات به دلیل برخورد با مین ضد نفر پای راستم از زانو قطع شد و به افتخار جانبازی نائل شدم و متاسفانه نتوانستم به همرزمان شهیدم بپیوندم.

فارس: چه شد که پس از جانبازی به ورزش روی آوردید؟ آیا از ابتدا والیبال را انتخاب کردید؟

عاشوری: من در نوجوانی فوتبالیست بودم و به گفته هم بازی‌هایم تکنیک خوبی هم داشتم و به نوعی بازیکن خوبی به شمار می‌آمدم، اما بعد از جانباز شدن و قطع پا دیگر متر بتوانستم ورزش کنم و از دوری ورزش بسیار ناراحت بودم تا اینکه یک روز یکی از دوستان که در رشته والیبال که گنبدکاووس مهد آن است فعالیت می‌کرد به من گفت: فرشید دستان تو کشیده است و توپ والیبال به خوبی توی دست تو می‌نشیند و بهتر است ورزش والیبال را برای ادامه زندگی انتخاب کنید.

آنجا بود که جرقه ورزش کردن و حضور در زمین ورزش بار دیگر در ذهنم زده شد و به سراغ این والیبال نشسته در شهر خودمان رفتم و در کمتر از سه سال موفق شدم به تیم ملی والیبال نشسته کشور راه پیدا کنم.

فارس: افتخارات شما به اختصار در چه سطوحی و در چه مسابقاتی بوده است؟

عاشوری: البته که بزرگترین افتخار من جانبازی و تقدیم یک پا برای انقلاب و در مسیر دفاع از کشورم بوده و خواهد بود اما در بعد مادی علاوه بر رتبه‌های بی‌شمار استانی و ملی مهم‌ترین افتخارات من در عرصه بین‌المللی به دوبار قهرمانی پارالمپیک و دوبار قهرمانی جام جهانی و همچنین بیش از 24 مدال جهانی و بین‌المللی بر می‌گردد که قطعا قهرمانی پارالمپیک مهم‌ترین و با ارزش‌ترین آنها است.

فارس: بهترین خاطره خود در زمان حضور در تیم ملی را بیان کنید؟

عاشوری: بدون شک بهترین خاطره ورزشی من قهرمانی تیم ملی والیبال نشسته کشور در مسابقات پارالمپیک آتلانتای آمریکا بود که توانستیم با وجود همه کارشکنی‌ها در سرزمین کفر و در کشور شیطان بزرگ پرچم پرافتخار جمهوری اسلامی ایران را به اهتزاز در آوریم و وای سرود ملی کشورمان را نیز در این کشور طنین‌انداز کنیم و لحظات پرافتخار و سرشار از حس غرور را برای مردم عزیز کشورمان در آن سال‌ها رقم بزنیم.

فارس: شما از دیدار با رهبری خاطره‌ای دارید؟

عاشوری: هنگامی که در حسینیه محل دیدار با رهبر معظم انقلاب حضور داشتیم دقایقی به ورود ایشان باقی مانده بود و قرار بود در این مراسم از دستان مبارک ایشان هدیه‌ای دریافت کنیم و با ایشان احوالپرسی مختصری نیز داشته باشیم.

چون بار اول بود محضر ایشان مشرف می‌شدم با خودم گفتم ببینم دیگران در روبرو شدن با ایشان چه اقدامی می‌کنند و از چه واژه‌هایی استفاده می‌کنند تا من نیز از همان‌ها استفاده کنم، اما هنگامی که ایشان وارد شدند و مسئول اداره جلسه اسامی قهرمانان پارالمپیک را برای دریافت هدیه قرائت کرد نفر اول نام مرا خواند و من مجبور بودم به عنوان نفر اول خدمت ایشان برسم.

پس از آنکه دست ایشان را بوسیدم و مقداری احوالپرسی کرده و رشته مورد فعالیتم را توضیح دادم ایشان از چهره من متوجه شد که از ترکمن‌ها هستم و به بنده گفت اهل گنبدکاووس هستی؟ و بنده نیز گفتم آری و ایشان به من گفتند: «سلام من را به آخوند نوری‌زاد امام جمعه اهل تسنن گنبدکاووس برسانید».

فارس: رمز موفقیت خودتان را چه میدانید؟

عاشوری: به نظر من شما از هر ورزشکاری این سوال را بپرسید به شما خواهد گفت تمرین بسیار، همت و پشتکار و خسته نشدن از شکست رمز موفقیت در ورزش است اما برای ما که در رشته‌های مرتب با جانبازان و معلولان ورزش می‌کنیم باید یک مولفه مهم دیگر را نیز به این عوامل اضافه کرد و آن مولفه چیزی جز امید داشتن و نشاط دائم و مستمر نیست. زیرا بدون شک معتقدم ناامیدی و احساس ناتوانی برای یک فرد که از نظر ظاهری و جسمی دارای ناتوانی است ابتدای شکست و سقوط است.

فارس: در حال حاضر مشغول به چه کاری هستید؟

عاشوری: در حال حاضر با نظر فدراسیون جانبازان و معلولان و انجمن والیبال نشسته به عنوان سرپرست تیم ملی والیبال نشسته کشور مشغول خدمتگزاری هستم و در تمرینات آماده سازی این تیم برای شرکت در پارالمپیک «ریو» شرکت می‌کنم.

فارس: انتظار شما از مسئولان و مردم چیست؟

عاشوری: مثل همیشه در وهله اول باید از مسؤولان بخواهیم حداقل بخشی از توجهی که به ورزشکاران رشته های المپیکی می کنند را نسبت به رشته های پارالمپیکی و جانبازان و معلولان داشته باشند و در وهله دوم اینکه ارزش کار بزرگ ورزشکاران معلول را درک کرده و به آن اهمیت دهند.

ضمن اینکه مسؤولان باید بدانند بالا بردن پرچم پرافتخار کشورمان در عرصه‌های جهانی و پارالمپیک توسط جانبازان به همان اندازه مهم است که در رشته‌های دیگر صورت می‌گیرد.

اما انتظار ما از مردم نیز این است که همانند همیشه ما را دعا کرده و از خداوند بخواهند ما را در عرصه افتخارآفرینی برای کشور و انقلاب موفق کند زیرا دعای ملت شریف ایران قطعا کارگشا خواهد بود.

به نقل از فارس