دلنوشته لیلا اوتادی برای غواصان شهید

راستى زیر آب چه میدیدى؟روزهاى زیباى پیروزى!؟دوست داشتى وقتى بالا میایى یک سرى عراقى و اعراب به عراق پیوسته را از پشت سر ببینى و به درک واصلشان کنى؟بالا که آمدى کسى نبود،فکر کردى باید جلوتر باشند،کمى جلوتر ازپشت تپه ها بیرون آمدند!!! محاصره شده بودید...گرچه به فرمانده عملیات اطلاع داده بودند کربلاى٤لو رفته ،ولى دستور بود دیگر باید میرفتید.بعثى انقدر محکم سیمهاى خاردار را در دستت فرو میکرد که انگار تو به سرزمین او حمله کرده اى،یادش رفته بود تو با خاکى که روى پیکر١٧٥فرشته ریخته میشد اصلا کارى نداشتى فقط از میهنت ،آرمانهایت وناموس وطن دفاع میکردى.میدانم٢٩سال دورى از خاکت را فقط یک تبعیدىِ وطن پرست میتواند درک کند.به خانه خوش آمدى .خسته به نظر میرسى،انگار٢٩سال است نخوابیدى،دیگر چشمانت را هم مثل دستانت میتوانى ببندى،با خیال راحت بخواب .مام ِوطن در آغوشت گرفته،کارونى که همچنان کنارت است سیلاب اشک ماست.تو بخواب.راحت بخواب