تعطیلی چهارآزمایشگاه، بیکاری3000دانشمند!

فاش نیوز- شب سوم از دهه سوم محرم بود که برای شرکت در مراسم عزاداری حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام راهی حسینیه ای در جنوب شرق تهران شدم. هوا کمی بغض گرفته بود و نم نم باران فضای شهر را نوازشی لطیف می داد.

در شلوغی و ازدهام خیل جوانان سیه پوش، وارد حسینیه شدم. واعظ روحانی در حال ایرادسخنرانی بود. در گوشه ای نشستم و به سخنان خطیب گوش دادم. فلسفه قیام عاشورا، مصائب رفته بر اولاد پیامبر و اسارتی که حضرت زینب سلام الله علیها رفت و فرهنگ غنیِ عاشورا را ماندگار کرد، از جمله سخنان سخنران بود.

مداحی مشهور با صدای حزین خویش بر مصیبت حضرت  آقا ذکر مصیبت کرد و دلهای غبارگرفته ما را جلایی دوباره بخشید. بعداز نوحه سرایی و سینه زنی و آرامش روحی و روانی که حسن ختام مجلس بود، با پذیرایی که صورت گرفت حاضرین رفته رفته حسینیه را ترک می گفتند.

درهمین اثناء ، چشمم به جمال یکی از دوستان جوانم که دوسال پیش به دنبال کار می گشت روشن شد.

او را صدا کردم و بعداز سلام و احوال پرسی، جویای احوالات و مشغله اش شدم. با چهره ای متبسم جواب داد:  بصورت قراردادی و موقت استخدام شده. بعد که با چهره متعجب من روبرو شد، بلافاصله ادامه داد : چندماهی می شود که حفاظت از برخی مسئولین و دانشمندان هسته ای را در سازمان انرژی اتمی بر عهده گرفته ام و تقریبا" راضی هستم. اما کاش می شد که به استخدام دائم در می آمدم.

من که  از این خبر ذوق زده شده بودم، از چند و چون کارش بیشتر پرسیدم که نوعی ناراحتی در چهره اش نمایان شد و ادامه داد : چه فایده. کار خوبی دارم  ولی گویا قرار است 3000 نفر از پرسنل محققِ هسته ای را تعدیل کنند! تعدادی از دانشمندان ممتاز هسته ای هم جزء این پروزه هستند. با ناراحتی و چهره ای در هم فرو رفته ای پرسیدم: مگر چنین چیزی امکان دارد؟ پاسخ داد: چرا که نه. حتی من خودم شاهدبودم  یکی دو نفر از اساتید سازمان، به دانشجویان و محققین جوان در زمینه هسته ای، با تکدر و ناراحتی می گفتند بروند در خارج از کشور فعالیت کنند یا تغییر رشته بدهند. چرا که در مملکت ما دیگر موضوع تحقیق و پیشرفتِ هسته ای معنا و موضوعیت ندارد!

هنوز از بهت و حیرت این خبر خارج نشده بودم که ادامه داد: همین چند وقت اخیر، چهار تا از آزمایشگاههای هسته ای را خودِ مسئولین سازمان و راکتور تهران تعطیل کرده اند.

واقعا" هم از شنیدن این موضوع شوکه شدم و هم متاثر.

آخر چطور می شود به همین راحتی از خیرِ 3000 نیروی تحصیل کرده در سازمانی به این مهمی گذشت؟ آن هم جوانانی که همین چند سال گذشته، با عشق و علاقه و شور و حالی وصف ناپذیر، در این رشته تحصیل کرده اند و به امید آینده ای روشنتر و بهتر و مقتدرتر از پیش، در سازمان انرژی اتمی مملکت عزیزمان مشغول کار و فعالیت علمی بوده اند؟

چطور می شود که در این وانفسای جنگ ونا امنی اطرافمان، همچون جزیزه ای سبز و آباد و امن زندگی کنیم ولی قدر ندانیم و با دستان خویش، تبر به ریشه خویش بزنیم؟!

ما را چه شده است که هزینه های مادی و معنوی رفته بر تکنولوژی روز دنیا، آن هم از نوع هسته ای آن، اینگونه نادیده انگاشته می شود و پوزخندی هم بر بیت المال بخت برگشته میزنند؟

غیر از این است که قبل از اینکه طرفِ مذاکرات ما بخواهند، به اراده خودمان به استقبال لبخند و رضایت آنها می رویم، آنهم با اخراج 3000 جوان تحصیل کرده و سربلند و پلمب کردن آزمایشگاههای تخصصی انرژی هسته ای؟

این رفتار غیرمسئولانه مسئولین تصمیم گیرنده مملکت ما، مرا یاد ضرب المثلی محلی انداخت که می گوید: نرسیده به آب و دریا، خود را لخت کرده ایم؟

آیا براستی از مسئولین کسی هست که ادعا کند، جواب خون های ریخته شده هزاران شهید در راه آرمانهای اسلام و انقلاب و کشور، به ویژه شهدای هسته ای کشورمان را خواهد داد؟

روایت از م ر ع