کنوانسیون ژنو درباره جنگ واسرا

فرستنده م.ر.ک.جانباز -  باب اول مقررات اسرا ی جنگی
● مادۀ 1

دولت‏ های معظمۀ متعاهد تعهد می ‏نمایند که این قرارداد را در همۀ احوال محترم ‏شمارند و اتباع خود را به احترام آن وادارند.

● مادۀ 2
علاوه بر مقرراتی که باید در زمان صلح به موقع اجراء گذاشته شود این قرارداد در صورت وقوع جنگی که رسماً اعلان شده باشد یا هرگونه نزاع مسلحانه که بین دو یا چند دولت معظم متعاهد بروز کند اجرا خواهد شد ولو آنکه یکی از دول مزبور وجود وضع جنگی را تصدیق نکند.
این قرارداد دربارۀ هرگونه موارد اشغال تمام یا قسمتی از خاک یکی از دول معظمۀ متعهد نیز معتبر است ولو آنکه اشغال مزبور با هیچ‏گونه مقاومت نظامی مواجه نشده باشد.
چنانچه یکی از دول داخل در جنگ عضو این قرارداد نباشد دولت‏های عضو معذلک در روابط متقابل خود تابع این قرارداد خواهند بود و چنانچه آن دولت این قرارداد را قبول و مقررات آنرا اجرا کند در مقابل او نیز ملزم به اجرای این قرارداد خواهند بود.
● مادۀ 3
چنانچه نزاع مسلحانه جنبۀ بین‏الملی نداشته و در خاک یکی از دول معظمۀ متعاهد روی دهد هر یک از دول داخل در جنگ مکلفند لااقل مقررات زیر را اجرا نمایند.
1 با کسانی که مستقیماً در جنگ شرکت ندارند، به انضمام افراد نیروهای مسلحی که اسلحه به زمین گذاشته باشند یا کسانی که به علت بیماری یا زخم یا بازداشت و یا هر علت دیگری قادر به جنگ نباشند باید در همه احوال بدون هیچ گونه تبعیض ناشیه از نژاد، رنگ، مذهب، عقیده، جنس، اصل و نسب یا ثروت یا هر علت مشابه آن با اصول انسانیت رفتار شود.
اعمال ذیل در مورد اشخاص مذکور بالا در هر زمان و در هر مکان ممنوع است و خواهد بود: الف لطمه به حیات و تمامیت بدنی، قتل من جمله قتل به تمام اشکال آن، زخم زدن، رفتار بی‏رحمانه، شکنجه و آزار.
ب اخذ گروگان.
ج لطمه به حیثیت اشخاص من جمله تحقیر و تخفیف.
د) محکومیت و اعدام بدون حکم قبلی دادگاهی که صحیحاً تشکیل شده و جامع تضمینات قضائی که ملل متحد ضرورت می‏دانند باشد.
2 بیماران و زخم‏داران جمع‏آوری و تحت معالجه قرار خواهند گرفت.
یک دستگاه نوع پروری بی‏طرف مانند کمیتۀ بین‏المللی صلیب سرخ می‏تواند خدمات خود را به متخاصمین عرضه دارد.
گذشته از مراتب فوق دول متخاصم سعی خواهند کرد تمام یا قسمتی از سایر مقررات این قرارداد را از طریق موافقت نامه‏های اختصاصی به موقع اجراء گذارند.
اجرای مقررات فوق اثری در وضع متخاصمین نخواهد داشت.
● مادۀ 4
الف اشخاص ذیل متعلق به یکی از طبقات مشروحه پائین که به دست دشمن افتند اسیر جنگی بدان‏گونه که مفهوم این قرارداد است شمرده می‏شوند:
1 اعضاء نیروهای مسلح یکی از متخاصمین و همچنین اعضاء چریک و دسته‏های داوطلب که جزو نیروهای مسلح مزبور باشند.
2 اعضاء سایر چریکها و اعضاء سایر دسته‏های داوطلب به انضمام اعضاء نهضت‏های مقاومت متشکل متعلق به یک دولت متخاصم که در داخل یا خارج خاک خود مشغول عملیات باشند ولو آنکه خاک مزبور اشغال شده باشد مشروط به اینکه چریکها یا دسته‏های داوطلب و نهضت‏های مقاوت متشکل مذکور جامع شرایط زیر باشند:
الف) یک نفر رئیس در رأس آنها باشد که مسئول اتباع خود باشد.
ب) دارای علامت مشخصۀ ثابتی باشند که از دور قابل تشخیص باشد.
ج) علناً حمل اسلحه نمایند.
د) در عملیات خود مطابق قوانین و رسوم جنگ رفتار نمایند.
3 اعضاء نیروهای مسلح منظم که خود را وابسته به دولت یا مقامی معرفی نمایند که از طرف دولت دستگیر کننده به رسمیت شناخته نشده باشد.
4 کسانی که همراه نیروهای مسلح هستند بی‏آنکه مستقیماً جزو آن نیروها باشند از قبیل اعضاء غیرنظامی کارکنان هواپیمایی جنگی خبرنگاران جنگی تهیه کنندگان اجناس، اعضاء واحدهای کار یا خدمت که عهده‏دار آسایش نیروهای مسلحند مشروط به اینکه از طرف نیروهای مسلحی که همراهی می‏کنند مجاز باشند برای این منظور نیروهای مسلح مزبور مکلفند کارت هویتی مطابق نمونه پیوست به این قبیل ا شخاص تسلیم نمایند.
5 کارکنان نیروهای بحریه بازرگانی من جمله فرماندهان و ناخداها و شاگردان و کارکنان هواپیمائی کشوری دولت‏های متخاصم که به موجب سایر مقررات حقوق بین‏الملل از معاملۀ مساعدتری برخوردار نیستند.
6 اهالی اراضی اشغال نشده که در موقع نزدیک شدن دشمن بی‏آنکه فرصت تشکیل نیروهای منظم داشته باشند ارتجالاً برای مبارزه با دشمن اسلحه به دست می‏گیرند مشروط به این که علناً حمل اسلحه نمایند و قوانین و رسوم جنگ را محترم شمارند.
ب اشخاص ذیل از معامله‏ای که به موجب این قرارداد برای اسیران جنگی تعیین گردیده برخوردار خواهند شد:
1 اشخاصی که به نیروهای مسلح کشور اشغال شده متعلق‏اند یا متعلق بوده‏اند در صورتی که دولت اشغال کننده به علت همین تعلق اقدام به بازداشت آنها را لازم بدانند ولو آنکه آنها را قبلاً در زمانی که جنگ در خارج خاک اشغالی ادامه داشته آزاد کرده بوده خصوصاً در موردی که اشخاص مزبور در صدد الحاق به نیروهای مسلح اصلی خود که در جنگ داخل باشد برآمده و توفیق نیافته باشند یا در موردی که اشخاص مذکور به اخطاری که به منظور بازداشت به آنان بشود اطاعت ننمایند.
2 اشخاص متعلق به یکی از طبقات مشروحه در این ماده که دولت‏های بی‏طرف یا غیر متخاصم آنها را در خاک خود پذیرفته و طبق حقوق بین‏المللی مکلف ببازداشت آنان می‏باشند با قید و شرط هرگونه معاملۀ مساعدتری که دولت‏های مذکور بخواهند دربارۀ آنان قائل شوند به استثناء مقررات مواد8، 10، 15، بند 5 از مادۀ 30، مواد 58 لغایت 67 و مواد 92 و 126 و به استثنای مقررات مربوط به دولت‏های حامی در موقعی که بین دول متخاصم با دولت‏های بی‏طرف یا غیر متخاصم روابط سیاسی موجود باشد. در موقعی که روابط سیاسی مزبور موجود باشد دول متخاصم متبوع اشخاص مذکور مجاز خواهند بود وظائفی را که به موجب این قرارداد به عهدۀ دول حامی است نسبت به آن اشخاص اجراء نمایند بدون آنکه این عمل از وظائفی که دول مزبور معمولاً به موجب رسوم و عهود سیاسی و کنسولی اجراء می‏نمایند چیزی بکاهد.
ج) این ماده اساسنامۀ کارکنان بهداری و مذهبی را بنحویکه در مادۀ 33 این قرارداد پیش‏بینی شده محفوظ می‏دارد.
● مادۀ 5
این قرارداد دربارۀ اشخاص مذکور در مادۀ 4 از لحظه‏ای که به دست دشمن افتند تا آزادی و اعادۀ قطعی آنها به کشورشان اجراء خواهد شد.
اگر شک باشد که اشخاص که عمل مخاصمت آمیز مرتکب شده و به دست دشمن افتاده‏اند متعلق به کدام یک از طبقات مذکور در مادۀ 4 می‏باشند اشخاص مزبور تا وضعشان به توسط دادگاه صالح معلوم نگردیده از حمایت این قرارداد برخوردار خواهند بود.
● مادۀ 6
علاوه بر موافقت‏ نامه‏هائی که در موارد 10، 23، 28، 33، 60، 65، 66، 67، 72، 73، 109، 110، 118، 119، 122 این قرارداد بالصراحه پیش‏بینی شده دولت‏‏های معظمۀ متعاهد می‏توانند موافقت نامه‏های اختصاصی دیگری راجع به هر مسئله که حل آنرا اختصاصاً مقتضی بدانند منعقد سازند. هیچ موافقت نامۀ اختصاصی نمی‏تواند به وضع اسیران جنگی به نحوی که به موجب این قرارداد معین شده لطمۀ بزند یا حقوقی را که بر طبق این قرارداد برای آنها مقرر است تقلیل دهد.
اسیران جنگی در تمام مدتی که مشمول قرار دادند از مزایای موافقت نامه‏های مزبور برخوردار خواهند شد مگر آنکه در آن موافقت نامه‏ها یا موافقت نامه‏های بعدی صریحاً خلاف آن مقرر شده باشد و یا یکی از دول متخاصم اقدامات مساعدتری دربارۀ آن اتخاذ کرده باشد.
● مادۀ 7
اسیران جنگی نمی‏توانند در هیچ حالی از تمام یا قسمتی از حقوقی که به موجب این قرارداد یا احیاناً به موجب موافقت نامه‏های اختصاصی مذکور در مادۀ قبل دربارۀ آنان تأمین شده صرف نظر نمایند.
● مادۀ 8
این قرارداد با معاضدت و تحت نظر دولت‏های حامی که عهده‏دار حفظ منافع دول متخاصمند به موقع اجراء گذارده خواهد شد. برای این منظور دولت‏های حامی می‏توانند علاوه بر مأمورین سیاسی و کنسولی خود نمایندگانی از میان اتباع خود یا از میان اتباع دولت‏های بی‏طرف دیگر تعیین نمایند.
نمایندگان مزبور مورد پذیرش دولتی که نزد آن انجام وظیفه خواهند کرد قرار گیرند.
دولت‏های متخاصم به وسیع‏ترین وجهی در انجام وظیفۀ مأمورین یا نمایندگان دولت‏های بی‏طرف تسهیل خواهند کرد.
مأمورین یا نمایندگان دول حامی نباید در هیچ مورد از حدود وظیفۀ خود به نحوی که از این قرارداد مستفاد می‏شود تجاوز کنند مخصوصاً باید ضروریات عالیۀ امنیت دولتی را که نزد آن انجام وظیفه می‏نمایند رعایت نمایند.
● مادۀ 9
مقررات این قرارداد با فعالیت‏های نوع‏پرورانه که کمیتۀ بین‏المللی صلیب سرخ یا هر دستگاه بشردوست بی‏طرف دیگر برای حمایت اسیران جنگی و کمک به آنان با موافقت دولت‏های متخاصم مربوطه به عمل آورد مانة الجمع نخواهد بود.
● مادۀ 10
دولت‏های متعاهد می‏توانند در هر موقع بین خود توافق نمایند که وظائفی را که به موجب این قرارداد به دول حامی محول است به یک دستگاه بین‏المللی که جامع کلیۀ تضمینات بی‏طرفی و کارآمدی باشد محول سازند.
چنانچه بعضی از اسیران جنگی به علتی از فعالیت یک دولت حامی با یک دستگاه که در بند اول این ماده تعریف شده بهره‏مند نباشند یا بهره‏مند بوده و دیگر استفاده نکنند دولت بازداشت کننده باید خواه از یک دولت بی‏طرف و خواه از یکی از دستگاه‏های بی‏طرف تقاضا کند وظائفی را که به موجب این قرارداد به عهدۀ دول حامی که از طرف دولت‏های متخاصم تعیین می‏شوند محول است بر عهده گیرد.
چنانچه تأمین حمایت بدین طریق مقدور نباشد دولت بازداشت کننده باید از یک دستگاه نوع‏پروری مانند کمیتۀ بین‏المللی صلیب سرخ تقاضا کند وظائف نوع‏پرورانه را که به موجب این قرارداد به دول حامی محول است عهده‏دار گردد و باید با قید مقررات این ماده خدماتی را که از طرف چنین دستگاهی عرضه می‏شود بپذیرد.
هر دولت بی‏طرف یا هر دستگاهی که برای مقاصد بالا توسط دولت ذیربط دعوت می‏شود یا خدمات خود را عرضه می‏کند باید در فعالیت خود متوجه مسئولیت خویش در قبال دولت متخاصم متبوع افراد مورد حمایت این قرارداد بود و تضمینات کافی بدهد که قادر است وظائف مزبور را تأمین نماید و بی‏طرفانه انجام دهد.
تخلف از مقررات فوق به اتکاء هیچ موافقت نامۀ اختصاصی بین دولت‏ها که یکی از آنها ولو به طور موقت به علت وقایع نظامی من جمله در صورت اشغال تمام یا قسمت مهمی از خاک خود در قبال دولت دیگر یا در قبال متحدین خود را از حیث آزادی مذاکرات محدود باشد مجاز نیست.
در هر جا که در این قرارداد عنوان دولت حامی ذکر شده عنوان مزبور شامل دستگاههایی که به منطوق این ماده جانشین دولت حامی هستند نیز می‏باشد.
● مادۀ 11
دولت‏های حامی در کلیۀ مواردی که از لحاظ منافع اشخاص مورد حمایت مفید بدانند من جمله در صورت بروز اختلاف بین دول متخاصم در باب اجرا یا تفسیر مقررات این قرارداد در حل اختلاف وساطت خواهند کرد.
برای این منظور هر یک از دول حامی می‏تواند بنا بر دعوت یک طرف متخاصم یا راساً به دولتهای متخاصم پیشنهاد کند که جلسه‏ای از نمایندگان خود و مخصوصاً از مقامات مسئول سرنوشت اسیران جنگی احیاناً در خاک بی‏طرف که مناسب انتخاب شده باشد تشکیل دهند. دولت‏های متخاصم مکلفند به پیشنهادهائی‏ که در این زمینه دریافت می‏دارند ترتیب اثر دهند.
دول حامی می‏توانند عندالاقضاء یکی از شخصیت‏های یک دولت بی‏طرف یا شخصیتی را که از طرف کمیتۀ بین المللی صلیب سرخ به نمایندگی معین شده باشد برای شرکت در جلسۀ مزبور جهت تصویب دولت‏های متخاصم معرفی نماید ...
 سوال اینجاست باتوجه به این معاهدات دولت ایران مخلصانه وبا ترحم نسبت به اسرای عراقی رفتار کرد ولی دولت ظالم عراق ناجوانمردانه اسرای مارا به قتل رساندند ...آیا این عمل جنایت جنگی نیست ؟؟؟؟