شنبه 28 شهريور 1394 , 10:55
حق نداری گریه کنی!
قنبر- نمی دونم چه نیرویی جانباز را به سمت من که اتاق کارم در یه گوشه پرت است ، کشیده بود . تا چشمم به او افتاد یه کسی تو وجودم به من گفت : این از آن گروه جانبازان است ... دنبال درد سر نباش ... خیلی تحویلت میگیرند که بخواهی جبران کنی !
با همین فکر وقتی آن مرد ازم پرسید مدیر کجاست در جوابش گفتم طبقه سوم برو....
گفت: رفتم ، نیست !
برافروختگی چهره اش باعث شد که به آنی فکر کنم الان هزاران شهید از آن بالا در حال تماشای من هستند که چه واکنشی در مقابل این جانباز دارم ! پس به عقل ناقصم نهیب زدم و به حرف دلم گوش کردم بعد
با ترس گفتم حالا امرتون چیه ? نمی دونم تو لحن و کلام من چی حس کرد که یه قدم به سمت من آمد و .........
خداااااا......بگو واکنش جانباز چی بود ???
او بی محابا شروع به اشک ریختن کرد .. دفترچه اش را از دست او گرفتم ... جانباز 35 درصد بود.
گفتم شما حق نداری پیش من اینطور اشک بریزی حالا که پیش من آمدی بگو چی شده?
گفت : آمدم نوبت دکتر بگیرم میگم لطف کن یه نوبت به من بدهید ... منشی به من می گوید تنها لطفی که می توانم به شما بکنم این است که از شما پول نگیرم ! ...
چرا منشی سر ما منت می گذارد?
در این لحظه همکار دیگرم هم وارد گفتگوی ما شد. دلداری های مردانه او هم افاقه نمی کرد. و جانباز دلشکسته از خودش می گفت با اشکی که بند نمی شد.
با دفترچه به سمت منشی رفتم و گفتم : نوبت نداریم یه چیزی .....چرا بهش گفتی ما لطف می کنیم پول ویزیت را نمی گیریم؟ خدمات رایگان برای اینها یک مصوبه کشوری است ... الان اگر این حرف به مافوقمان برسد شرایط بدی ایجاد می شود. اگر شده اسمش را آخرین نفر بنویس ..
من در کمال تعجب دیدم او اسمش را اولین نفر نوشت تا از تذکر احتمالی در امان باشد .
خب چه بگویم !
برادر جانباز م ر ک
من یه اعتراض دارم به قدمت 22 سال ... حرفم این است در مواجه با اصول و افراد ارزشمند باید افراد خاص و تربیت شده برای خدمت رسانی گماشته شوند ...
آنچه که الان بر سر جانبازان می آید فقط در یک جمله تعریف می شود : کار آنها به دست افراد کاردان سپرده نشده است .... خلاص !
