اندک آدم هایی در هر عصر و زمان زندگی می کنند که از اولیای خدا هستند اما شاید حتی نزدیکترین فرد زندگی شان هم نداند در کنار چه کسی زندگی می کند؟ آدم هایی که خیلی عادی و معمولی هستند و هیچ ادا و اطواری برای نشان دادن فضایل اخلاقی خودشان ندارند.

یکی از این ها جوانی است با صورت آفتاب سوخته که سال 42 در روستایی از توابع کهنوج متولد شد و به دعوت فرمانده خود در لشکر 41 ثارالله(ع) کرمان به جبهه رفت و در عملیات کربلای 5 اطراف نهر جاسم به شهادت رسید. اگر کسی می خواهد بداند حسین تاجیک که بود می تواند در این چند جمله ای که حاج قاسم سلیمانی در وصفش می گوید، مقام او را دریابد. 

آنجا که حاج قاسم می گوید: «به روح پاکش قسم می‌ خورم اگر پدر، مادر و بچه هایم را جلوی چشمم می کشتند، تحملش برایم راحت تر بود از شنیدن خبر شهادت حسین. چون حسین، شهیدی بود از اسلام ؛ حسین، دنیایی بود با عظمت ... و حسین، "حسین" بود.»