روایت جانبازان انقلاب از حماسه 9 دی

آن روز شهادت جوانان، خشم مردم را مضاعف کرد وسیل بنیان کن جمعیت، قوی تر و خشمگین تر، مجسمه شاه را به زیر کشیدند و پس از آن شهربانی را به تصرف در آوردند و پایگاه ضد مردمی رژیم ستم شاهی فرو ریخت و سپس با سلاح های به غنیمت گرفته شده، به ژاندارمری حمله ور شدند که ژاندارمری بدون هیچ مقاومتی به تصرف نیروهای انقلابی درآمد.

به گزارش حیات، نهم دی ماه سال 1357 برای مردم تربت حیدریه روزی دیگر است. در این روز خروش مردم شب را شکست و شب پرستان را نابود کرد. مردم تربت حیدریه در روز ۹ دی برای به زیر کشیدن مجسمه شاه وارد عمل شدند که مأموران به سمت آن ها تیراندازی کردند و نتیجه این اقدام رژیم شاه ۱۰ شهید و جانباز بود. مصطفی امامی، حسنعلی پاکروان، علی اکبر خاکشور، حسینعلی دلدار، علیرضا شیبانی، غلامرضا صابریان، قدرت صالحی، رضا عسگری، محمد حسین فخار و علیرضا کارگزار از شهدای نهم دی تربت حیدریه هستند.

احمد کاشمری که یکی از جانبازان آن حادثه است می گوید: در روز نهم دی مردم از گوشه و کنار شهر و روستا های مجاور در میدان مرکزی تجمع و از آن جا حرکت خود را برای به زیر کشیدن مجسمه شاه و آزادی شهر از چنگال دژخیمان شاه آغاز کردند و در طول مسیر نیرو های تا بن دندان مسلح شهربانی در مقابل مردم خشمگین که با شعار "الله اکبر؛ خمینی رهبر" به پیش می رفتند ایستاده بودند و ابتدا با شلیک تیر های هوائی قصد متفرق کردن مردم را داشتند. مردم نیز بدون توجه به تهدیدات آنها حرکت خود را ادامه می دادند ولی آن ها با شلیک گلوله به سمت مردم آن ها را به خاک و خون می کشیدند، زخمی ها به بیمارستان منتقل می شدند و بقیه مردم هم به سمت مجسمه در حرکت بودند. در میدان مجسمه جرثقیل و کمپرسی توسط مردم به داخل میدان آورده شد و با انداختن سیم بکسل به گردن مجسمه آن را به زیر کشیدند که صدای هلهله و شادی مردم بلند شد. نیرو های مزدور به شدت به سمت مردم تیر اندازی و تعدادی را مجروح کردند ولی وقتی اراده مردم را دیدند پا به فرار گذاشتند و به پادگان ارتش پناه بردند.

وی افزود: در ادامه شنیدم که در چهارراه رستاخیز (امام خمینی (ره) فعلی) چند نفر از پشت بام خانه ها به سمت مردم تیراندازی می کنند که عده ای به سمت چهارراه حرکت کردیم که در آن جا توسط فردی مسلح به سمت من تیر اندازی شد و گلوله ای به پایم خورد و مرا به بیمارستان اعزام کردند. سپس به علت شدت جراحات به بیمارستان امدادی مشهد منتقل شدم و در آن جا به علت خون ریزی شدید و عفونت، پایم را قطع کردند. در همان بیمارستان شهید پاکروان بعد از یک ماه به شهادت رسید.

نادر سلیمانی عضو شورای اسلامی شهر تربت حیدریه که در روز نهم دی از ناحیه پا دچار مجروحیت شده بود نیز درباره آن روز این چنین می گوید: مردم خشمگین حرکت خروشان خود را در ساعت 9 صبح روز نهم دی به سمت مجسمه شاه آغاز کردند و در همان ابتدا راهپیمایی، یکی از مأموران که نقاب بر صورت داشت به سمت شهید پاکروان تیر اندازی کرد که گلوله به صورت وی اصابت کرد و او را به بیمارستان منتقل کردند. بعد از لحظاتی که با خشم و نفرت شعار می دادیم و به سمت میدان مجسمه در حرکت بودیم همان مأمور به سمت من تیراندازی کرد که گلوله به پایم اصابت کرد و احساس درد شدیدی به من دست داد. به پایم که نگاه کردم متوجه شدم استخوان پایم خرد شده است. مرا به بیمارستان بردند و بعد از عمل جراحی و به هوش آمدن متوجه شدم شهر در اختیار مردم قرار گرفته است.
ابراهیمی یکی دیگر از جانبازان نهم دی است که از خاطرات آن روز می گوید: همه در میدان مرکزی تجمع کرده بودند و مأموران شاه هم از حرکت مردم به سمت میدان مجسمه جلوگیری می کردند و مردم خشمگین و عصبانی بدون توجه به اخطار های مأمورین به سمت مجسمه حرکت خود را ادامه می دادند که در طول مسیر مأموران با تیر اندازی به سمت مردم تعدادی را شهید و مجروح کردند.

وی اضافه کرد: در حال شعار دادن و حرکت به سمت مجسمه بودیم که به یک باره تیری به سمت من شلیک شد که به پایم اصابت کرد و مجروح شدم و به بیمارستان منتقل شدم آن روز شهادت جوانان، خشم مردم را مضاعف کرد و سیل بنیان کن جمعیت، قوی تر و خشمگین تر، مجسمه شاه را به زیر کشیدند و پس از آن شهربانی را به تصرف در آوردند و پایگاه ضد مردمی رژیم ستم شاهی فرو ریخت و سپس با سلاح های به غنیمت گرفته شده، به ژاندارمری حمله ور شدند که ژاندارمری بدون هیچ مقاومتی به تصرف نیروهای انقلابی درآمد.