سه شنبه 22 آذر 1401 , 13:25
خاطرات روزهای سخت و شیرین!
احمد مختاری پویا - سلام و درود بر تمام عزیزان رزمنده دفاع مقدس. خداوند زمانی درب رحمت را باز کرد تا در این سر زمین پرچم این جمهوری اسلامی بالا باشد.
از زمانی که اولین بار من با پدرم با کامیون در خدمت تدارکات لشکر محمد رسول‌الله به مدت ۵۰ روز مأمور به خدمت از قرارگاه خاتم الانبیاء از اهواز به دوکوهه اندیمشک رفتیم، من با پدرم سال ۶۴ از کار خانه یخ اهواز ۲۰۰ قالب یخ بار می زدیم به منطقه مهران و برای لشکر ۲۸ محمد رسولالاه می بردیم، از پل کرخه که رد می شدیم، باید شب می شد تا به صورت استتار در جاده باریک، با سرعت کم به خط اول می رسیدیم تا قبل از طلوع آفتاب خودمان را به محمور عملیاتی می رسادندیم. مسئول محور آقا سید، بچه تهران بود که با ما از داخل پادگان همراه می شد تا برویم بار یخ را تحویل تدارکات بدهیم.
عجب روز های شیرین ولی سختی بود. یادش بخیر؛ سال ۶۶ من به عنوان راننده آمبولانس بسیج اعزامی از لشکر ۱۹ فجر به شلمچه اعزام شدم. ۸ ماه لشکر بودم که تمام بچه های بهداری لشکر مرا شناخته بودند.
بلاخر شب عملیات فرا رسید. عملیات بیت المقدس ۷ در شلمچه، که مجروح شدم. در همین عملیات ساعت ۶ صبح خمپاره کنار آمبولانس منفجر شد. من دیگر چیزی متوجه نشدم. بعد از ۵ روز در بیمارستان شهید بقایی اهواز به هوش آمدم؛ که به اندازه ای سرم، کمرم و گردنم درد می گرد که هنوز این گوش درد و این درد گردن از من جدا نشده.
حالاه من به عنوان مجروح اعصاب و روان در گوشه خانه افتاده ام. خدا کمکم کرده تا حالا به هر سختی شده سه مرتبه کمرم را عمل کردم ولی گوش راستم شنوایی اش را از دست داده خدایا شکرت.
این قدر خانم بیچاره در این مدت ۳۰ سال سختی، زحمت مرا بدوش کشیده که من شرمنده اش شده ام.
از سروران گرامی خواهانم حق پرستاری این بنده خدا را به خاطر اینکه از جان و دل زحمت کشیده به حقش برسد و زیر دین این حاج خانم که خواهر جانباز ۷۰ درصد هم هست نمانیم.
دردوره ریاست جمهموری قبلی درحق ایثارگران خیلی کوتاهی شد.
این نارضایتی ها را بخوبی میتوان در گروه های ایثارگری وحتی درهمین پایگاه فاش نیوز دید.
خوب همه مصمم بودند که دور بعد ریاست جمهوری فردی انقلابی با روحیه ایثارگری ریس جمهور بشه وانصافا ایثارگران تاجایی که بنده اطلاع دارم خوب فعالیت کردند تا این خواسته محقق شود.
اما متاسفانه آنطور که باید وشاید انتظارمی رفت جناب رییسی به ایثارگران توجه نکرده تا الآن...
حالا شاید به علت مشکلات بودجه ای وتحریمهای ظالمانه والبته کم کاری برخی مدیران باشد.
امیدواریم منبعد کاری شود
به عنوان مثال:
همین حق پرستاری برای ایثارگران که قانونش هم هست ولی دراجرا هزارجور تفسیرش می کنند چرا به درستی اجرا نمیشود ؟؟!!
بخدا مبلغ اندک حق پرستاری دردایثارگررا دوا نمی نمیکند ولی همین مبلغ اندک وبسیار ناچیز خود دلگرمی همسران زجرکشیده ایثارگران را به دنبال دارد.
شما حساب کنید:
همسر جانباز سالهاست زحمت جانباز را بردوش می کشد حالا مثلا؛ مبلغ یک میلیون تومان حق پرستاری بهای چند عدد چیپس وپفک برای دولت سخت نیست پرداختش کند.
باورکنیم:
هیچ جانبازی نیست که درد ورنج جانبازی وتبعات زخمهای روحی وروانی دوران دفاع مقدس را با خودنداشته باشد.
ازکمترین درصد تا بالاترین درصد جانبازی همه وهمه بادرجات مختلف درد روحی وروانی دارند.
صدای وحشتناک انفجارانواع بمب وخمپاره درکنار رزمندگان گوش آنها را یکسان نوازش کرده است وطبیعتا یکسان اثراتش را دراین راستا برجای گذاشته است.
کابوس های وحشتناک خوابهای پریشان هذیان وبی خوابی مربوط به اتفاقات زمان جنگ وشبهای عملیات را کسی نمی تواند بگوید وجودندارند.
ایثارگران وهمسران آنها عموماازمیانسالی عبورکرده وهرروز تعدادی ازآنها به دیار باقی سفر می کنند با کوله باری از رنج ومحنت ودرد والبته دینی که بر گردن مسئولان دارند.
مسئولان اگربه پل صراط معتقدید باید بترسید ازآن