دوشنبه 14 فروردين 1402 , 16:24
سفری به سرزمین نور با بچه های دهه شصتی!
اینها کِی، چگونه و کجا تربیت یافته اند؟! آنها که می گویند: آن روزگار فرق می کرد و جوان امروزی هرگز آن شرایط را درک نکرده و حاضر به جانبازی و دفاع از وطن و نظام اسلامی نخواهد بود، حتما باید به سرزمین...
فاش نیوز - در دو یادمان شرمنده خادمین شهدا شدم. اتوبوس ها پیش از ما به یادمان کربلای پنج، و موقعیت علقمه رسیده بودند. وارد محوطه یادمان شدیم. همراهانم از خودرو پیاده شدند و طبق قرار ناگفته بین خودشان، من را تنها گذاشتند؛ تا بدون حضور آنها در خلوت خودم باشم. گرچه متوجه شدم که دایما مراقبم بودند و پس از ساعتی حتما تماس می گرفتند. یکی از خادمان جلوتر آمد و گفت؛ لطفا خودرو را عقب ببرید و در محل مخصوص خودروهای سواری پارک کنید! گفتم: اخوی اذیت میشم؛ این فاصله را اجازه بده کنار اتوبوس ها پارک کنم. گفت: شرمنده؛ قاعده و روال معمول یادمان به این صورت برنامه ریزی شده. دور زدم و در کنار دیدگاه های کنار اروند که به صورت آب‌گرفتگی بود، پارک کردم و حالا پیاده شدن هم داستان دیگری شد.
خادمی که خودرو ها را راهنمایی می کرد نزدیک بود. صدایش زدم و گفتم: اخوی، حالا من چطوری با این پای لنگ داخل آب بیام؟ لبخندی زد و گفت: پیاده نشو تا من این اتوبوس را راهنمایی کنم؛ خودم میام کولت می کنم تا هر جایی خواستی می برم! شرمنده شدم و دور از چشم خادم، در آب پیاده شدم و از راه میانبر و کنار دیدگاهی که کلی از آن خاطره داشتم به کنار اروند رفتم. ...در یادمان شلمچه به سفارش آشنایی، برای تیمم مقداری خاک در کیسه ریخته بودم و در فرصتی که تا مغرب بود، قصد انتقال آن به خودرو را داشتم. مقداری هم انواع ترکش جمع کرده بودم تا در جایگاه یادواره‌ی هر ساله‌ی شهدای روستا مورد استفاده قرار گیرد. ...
فاصله یادمان تا پارکینگ نسبتا زیاد و واقعا رفتن سخت بود. پایم مرتب خونریزی داشت و باید پانسمانش را عویض می کردم. لنگ‌لنگان به سمت پارکینگ در حرکت بودم که یکی دست بر شانه ام گذاشت: حاجی: افتخار بده کمکت کنم. گفتم: ممنونم. سنگین نیست و یواش یواش میرم. شما به کارتون برسین. گفت: کار من فعلا خدمت به شماست.
حریفش نشدم و وسایل را از دستم گرفت، و پرسید: اینجا جانباز شدین؟ گفتم: جانباز؟ مشکل پای من به جانبازی ربط نداره؛ اما نه؛ فاو شیمیایی شدم. ...تا به خودم بیایم، دستم را غرق بوسه کرد. جوان بود و نیرومند؛ و توان کشیدن دستم را نداشتم. چشمانم خیس اشک شد. گفتم: تو رو خدا این کار رو نکنید. من خیلی شرمسار شدم...
تا کنار خودرو وسایلم را آورد و در تعویض پانسمان پایم کمک کرد. از او خیلی تشکر کردم. فقط گفت: وظیفه‌ست. ما خادم شهدا هستیم و شماها شهدای زنده! و رفت... ...و من را در تفکراتم تنها گذاشت؛ که اینها کِی، چگونه و کجا تربیت یافته اند؟! آنها که می گویند: آن روزگار فرق می کرد و جوان امروزی هرگز آن شرایط را درک نکرده و حاضر به جانبازی و دفاع از وطن و نظام اسلامی نخواهد بود، حتما باید به سرزمین نور سفر کنند....
|| جامانده شیمیایی
با من چه کرد، دیده ی معشوق باز من؟
...نمی دانم تا به حال با نیش و کنایه های، اقوام، دوستان و...روبرو شده اید یا خیر؟
سهمیه دانشگاه، حقوق، بیمه، استخدام فرزندان، شهریه دانشگاه و...
...یکی از دوستان همیشه به شوخی اما معنی دار به من می گوید: حقوق بازنشستگی داری، از بنیاد شهید حقوق می گیری، از بسیج هم...
بچه هاتون هم استخدام میشن و کلی مزایای دیگر...
این کنایه و نیش ها چگونه و از کجا وارد گفتمان مردم شده است؟
از سخنان مسولین ریز و درشتی که دایما در یادواره ها، همایش و جلسات وعده هایی را طرح کرده و رسانه ها هم با استناد به آن، تیتر خبری ساخته و در بوق و کرنا می کنند، چنان که گویی بخش بزرگی از بودجه و درآمد کشور صرف ایثارگران می شود.
در حالیکه قانون مصوب مجلس، قانون خدمات ایثارگران هم به درستی اجرا نمی شود و هر دستگاه و سازمانی با یک تبصره قانون را دور زده و به احدی پاسخگو نیستند و در این وادی ایثارگر است که سرگردان بوده و دستش به جایی بند نیست.
...داستان درصد که خود مثنوی هفتاد من بوده و جانباز زیر ۲۵درصد از همین دایره هم خارج است.
شخصا دو فرزند با مدارک ارشد در منزل دارم که بیکار هستند و بر خلاف تمام دادار دودور های مرسوم حتی شهریه دانشگاه را خودشان پرداخت کرده اند، چون من جانباز ۲۰ درصد هستم!!!
...البته همه می دانیم که این داستان برای فرزندان بالای ۲۵ هم چنان گل و بلبل نیست.
...عجیب ترین قسمت ماجرا بیمه جانبازان است که طبق قانون باید ۱۰۰درصد توسط دولت هزینه های درمانی اش تامین گردد، در حالیکه حتی در مورد هزینه های دارویی مرتبط با جانبازی هم پوشش بسیار ضعیف و در محدوده قرص سردرد و شربت سینه می باشد!!
...حقیقتا جای تاسف بسیاری است که در اکثر کشورهایی که در جنگ هایشان متجاوز بوده اند و سر سوزنی قابل مقایسه با ارزش های دفاع مقدس نیستند، برای مصدومان جنگ خدمات کامل پزشکی، روان پزشکی و تامین کامل مالی قرار داده و مراکز ورزشی، تفریحی و غیره را به بهترین شکل فراهم نموده و با اعطای نشان آنها را از مردم عادی متمایز می کنند تا در جامعه نیز به اولویت های ایشان توجه شود.
...اما ما کجا هستیم؟
اکثر جانبازان زیر ۲۵ درصد و به ویژه جانبازان مظلوم شیمیایی و اعصاب و روان با ده ها درد و بیماری و به سختی از پس هزینه های خود بر می آیند و کاملا فراموش شده اند.
...چند روز پیش تولدم بود، از ابتدای صبح ده ها مورد پیامک تبریک از بانک ها، اپراتور موبایل و ...یکی پس از دیگری از راه می رسید، اما متولی امور جانبازان، حتی در روز جانباز زحمت ارسال یک پیامک خشک و خالی برای جانبازان را نمی کشد!!!
...اما در هر ساختمان بنیاد شهید ده ها کارمند بیکار پشت میزهایشان موبایل به دست نشسته اند، یک شهر کوچک فقط سه نفر کارشناس بهداشت و درمان دارد، کارشناس اشتغال، وام، و...
...کاش هر چه زودتر این دستگاه عریض و طویل را تعطیل، امکانات را فروخته و پرونده هر جانبازی را به نهاد اعزام کننده ارجاع دهند و کلی در هزینه های جاری کشور صرفه جویی نمایند...
"از بنیاد شهید و امور ایثارگران فقط نامی باقی مانده و تقریبا هیچ بهره وری و فعالیتی ندارد و مصداق، آفتابه لگن هفت دست، شام و نهار هیچی می باشد.
