قراری زیبا در تقاطع خیابان قانعی و آزادی!

شهید گمنام-  امروز پنج شنبه 22 بهمن 1394

  اعلام کرده بودند آغاز مراسم و راهپیمایی ساعت 10. اما از ساعت 8 صبح خیابان انقلاب از همان اوایل مسیر یعنی میدان امام حسین (ع) شلوغ بود و شور و حال خاصی داشت. در تمام طول مسیر غرفه های درحال دادن خدمات مختلف به مردم فداکار و همیشه در صحنه و عاشق بودند. از توزیع پلاکارد و عکس و پرچم گرفته تا خدمات مشاوره ای و سلامتی و فرهنگی و هنری. همه با انرژی خاصی به خیابان ها آمده بودند و از میدان امام حسین تا فردوسی تا انقلاب تا توحید ... و تا میدان آزادی پر بود از شور و شوق و انرژی و ارادت و عشق و زیبایی!

 تا فرا رسیدن ظهر، هر لحظه به ازدحام جمعیت افزوده میشد و آنچه جالب توجه بود، حضور پررنگ جوانان بود که با ظواهر مختلف به میدان آمده بودند و این شاید نشان دهنده بصیرت نسل سومی و نسل چهارمی های انقلاب باشد که برخی آنها را بی بصیرت و دور از ارزش ها می دانند!

  شهرداری تهران نیز که به حق بسیار خوب وارد عمل شده بود و در تمام خدمات اعم از پاکسازی سطح شهر حتی درحین برگزاری راهپیمایی تا توزیع کیسه های بازیافت و تعبیه غرفه های فرهنگی و اجتماعی و اداره سلامت تمامی مناطق برای استفاده مردم و حتی آوردن گل ها به صحنه مسیر حرکت راهپیمایی کم نگذاشته بود.

  با نزدیک شدن به ظهر، جمعیت به سختی و به کندی از معابر حرکت می کردند و همه راه ها با نشاط مردم به سوی میدان آزادی طی میشد،... اما در میان این همه مسیر اعلام شده راهپیمایی و حتی محل ویژه برگزاری مراسم 22 بهمن در خود میدان آزادی... نقطه عطف مسیرهای این حرکت عاشقانه و بزرگ ختم میشد به تقاطع شهید قانعی و خیابان آزادی!

 محلی که چند سال است محل تجمع جانبازان و دلاوران و قهرمانان حقیقی این کشور است و در میان آنهمه جذابیت در طول راهپیمایی، نگاه های بسیاری را به سوی خود می کشاند و وعده گاه برخی است. جانبازان نخاعی که طبق قراری معین از ساعت 10 و از محل ساختمان حج و زیارت به سوی خیابان شهید قانعی حرکت می کنند، چشم های بعضا غافل و بعضا قدرشناس زیادی را به سوی خود منعطف می کنند و حضورشان به حقیقت در میان آن جمعیت عظیم، رنگ و بوی دیگری دارد.

  ایستادن در کنار محل تجمع جانبازان، حال و هوای دیگری دارد. هر لحظه جانبازی با شرایط خاصی به جمع اضافه می شود و همه با یکدیگر خوش و بش می گنند و گل ها و بوسه و شیرینی هاست که میانشان رد و بدل می شود و به قول خودشان، در این حرکت و در این جمع به یاد جمع هایشان در جبهه می افتند و خاطرات را با هم زنده می کنند...

  آنها در دنیای خلوص و عشق و وفاداری خود به کشور و ولایت به سر می برند و ... بسیاری از مردم برای زیارتشان پشت هم سرک می کشند و این زیارت نصیب برخی مسئولین و نمایندگان مجلس نیز می گردد و دیدن این صحنه با لحظه ای خالصانه و دور از چشم به اوج خود می رسد!... جایی که یک نوجوان با چرخ های اسکیت خود و صورتی رنگ شده به رنگ پرچم، خود را به پشت یکی از جانبازان نخاعی می رساند و آهسته و سریع خم می شود و از پشت دست جانباز را می بوسد و به سرعت لابه لای مردم گم می شود!... و این لنز دوربین هاست که در مقابل دیده هایشان کم می آورد!

  در طول مسیر حرکت بسیاری از آنها را میبینی که بی ادعا و گمنام در میان مردم حرکت می کنند و با چرخ هایشان همپای مردم می شوند. امسال نیز مانند هر سال در میان موج وفاداری و بصیرت مردم دلداده تهران، این قهرمانان واقعی این سرزمین بودند که به جمعیت آبرو بخشیدند و عطر گل نرگس را در فضای راهپیمایی آکنده کردند... باشد که سایه برکت وجود و حضور تک تکشان بر سرمان مستدام بماند...

‹›×