شنبه 31 خرداد 1399 , 09:38
«بنی‌صدر» عبرتی برای جدی گرفتن خطر نفوذ
رسول حسنی؛ تاریخ انقلاب اسلامی ایران در طول چهار دهه از عمر خود روزهای پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است، حوادث پرشمار را از سر گذرانده و مردان و زنان بسیاری را به‌عنوان الگو و یا عبرت معرفی کرده است.
مطالعه هر یک از این حوادث تلخ و شیرین و شناخت هر کدام از انسان‌های دوست یا منافق زمان قطعاً در جهان‌بینی ما نسبت به ماهیت انقلاب اسلامی اثرگذار و برای ادامه مسیر مؤثر خواهد بود.
استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران سبب شد تا بسیاری از افرادی که از ابتدای شکل‌گیری نهضت امام راحل خود را همپا و همراه نشان می‌دانند، نیت درونی‌شان آشکار شود. افرادی که گمان می‌کردند با برچیده شدن طاغوت پهلوی می‌توانند بر سر سفره انقلاب بنشینند و سهم خود را بردارند و حکومتی تشکیل بدهند که شاید ظاهر دینی داشت اما در باطن با سلطه شاهان تفاوتی نداشت.
اما درایت امام خمینی (ره) و تبعیت مردم این اجازه را به آنها نداد و به‌این‌ترتیب گروهک‌های منافق یکی پس از دیگری سر برآورند و با ترور و اغتشاش و مشی تجزیه‌طلبانه خود سعی داشتند به‌اصطلاح سنگ زیر چرخ انقلاب بیاندازند و آن را از شتاب بازدارند.
اغلب نیز با نقاب سالوسی و نقاب به بدنه مدیریتی کشور نفوذ کردند و ضربات سنگینی نیز وارد کردند. «سیدابوالحسن بنی‌صدر» یکی از ده‌ها عنصر منافقی بود که توانست با سوءاستفاده از اعتماد مردم بر حساس‌ترین کرسی اجرایی کشور بنشیند و به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور انقلاب اسلامی بر مسند قدرت بنشیند.
رأی بالای مردم به بنی‌صدر نه سبب مصونیتی برای وی شد و نه سبب وجاهت و محبوبیت و مشروعیتش شد. بنی‌صدر نمونه روشنی از همان انسان‌هایی است که در بدنه انقلاب نفوذ کردند تا از آن برای قدرت‌طلبی خود سکوی پرش بسازند اما زیاده‌خواهی و نفاق‌شان سبب افتادن نقاب‌شان شد و شدند مایه عبرت دیگران، برخلاف مردان بزرگی چون شهید محمدعلی رجایی که جز صداقت و بصیرت سرمایه‌ای نداشتند و هرچند دولت‌شان مستعجل بود اما برای همیشه الگویی بدیل شدند.
هرچند بنی‌صدر با بیش از 10 میلیون رأی از 14 میلیون رأی سکان بالاترین مقام اجرایی را کشور را به‌دست گرفت اما بی‌کفایتی او در انجام مسئولیت کار را به‌جایی رساند که با اکثریت رأی نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی از مقام ریاست جمهوری عزل شد.
اقدامات بنی‌صدر در دوران ریاست جمهوری و علل برکناری وی از این سمت پیش‌ازاین بارها و بارها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است اما نکته حائز اهمیت در این واقعه تلخ توجه به مسئله عبرت گرفتن است.
بازخوانی روزهای بنی‌صدر هم برای مسئولین و هم برای آحاد مردم لازم ضروری است. مسئولین و مدیران کشور که با رأی مردم تعیین می‌شوند باید بدانند رأی بالای همیشه مصداق محبوبیت نیست و درصد بالای آرا هرگز مصونیت نخواهد آورد. مردم نیز باید توجه داشته باشند که هر رأی آنها تا چه میزان می‌توانند در معادلات کشور و آینده انقلاب اسلامی مؤثر باشد.
مسئله مهم دیگری که باید به آن اشاره کرد، هشدار مؤکد رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص آفت نفوذ است که بارها و بارها و به انحای مختلف آن را به همه ما گوشزد کرده‌اند. آفت نفوذ به‌خصوص برای انقلاب اسلامی که ماهیتی دینی دارد امری جدی است و دشمنان نظام در این مسیر از کوچک‌ترین غفلت سوءاستفاده کرده و به هر طریق ممکن در پی پیشبرد اهداف خود هستند.
چنان‌که در قضیه بنی‌صدر و موارد مشابه آن ازجمله ماجرای کشمیری و انفجار دفتر ریاست جمهوری و قائله کلاهی و انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی شاهد بودیم. بنی‌صدر در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی باید به یک کد و به یک کلیدواژه مهم تبدیل شود بدانیم خطر نفوذ، تهدیدی جدی و همیشگی است.
در پایان باید گفت؛ توسعه انقلاب، صدور انقلاب و مستحکم‌تر شدن پایه‌های انقلاب نباید ما را فریفته خویش کند و مطمئن باشیم که خللی در شتاب انقلاب رخ نخواهد داد، غرور و خودبزرگ‌بینی در شرایط امروز انقلاب اسلامی رخوتی در پی خواهد داشت که دشمن مترصد آن است تا ضربه کاری خود را وارد کند. البته این به معنای نادیده گرفتن قدرت عظیم انقلاب اسلامی نیست اما همان‌طور که امام خامنه‌ای فرموده‌اند نباید دشمن را ضعیف و به توانایی خویش غره شد.
