سالروز بمباران شیمیایی نودشه

به همین مناسبت علی امینی کارشناس ارشد تاریخ در یادداشتی مروری دارد بر حوادث آن زمان و نیازهای امروز نودشه.

عملیات موفقیت‌آمیز والفجر 10 و تصرف برخی از مناطق کردستان عراق از جمله شهر حلبچه و روستاهای اطراف آن، در 23 اسفند 1366 و مستقر شدن نیروهای نظامی ایران در آن منطقه، منجر به آن شد که صدام تصمیم گیرد، در پاسخ به این شکست،اقدامی خصمانه و تلافی‌جویانه در برابر مردم منطقه و در واقع فجیع‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین گزینه، یعنی بمباران شیمیایی را انتخاب کند.

دو روز بعد یعنی در روز 25 اسفند 1366 در حالی که مردم حلبچه به استقبال بهار می‌رفتند،از آنجا که نوروز در میان کردها جایگاه خاصی دارد و همه مردم با خانه تکانی و پوشیدن لباس نو به استقبال سال نو می‌روند، رئیس جمهور کشورشان (صدام) با گاز خردل، اعصاب و سیافوژن به استقبال سال نو آنها رفت و آنجا را بمباران شیمیایی کرد و آن جنایت و ژنوساید برای آنجا اتفاق افتاد و حلبچه را به عنوان هیروشیمای کردستان به دنیا معرفی کرد.

اما در همسایگی حلبچه شهر نودشه یکی از شهرهای زیبا و توریستی اورامانات است که از لحاظ موقعیت جغرافیایی در محدوده استان کرمانشاه و در منتهی الیه شمال غربی این استان واقع شده است.در واقع حلبچه همسایه غربی شهر نودشه است، به طوری که در کوهستان‌های نودشه، خیابانها و خانه‌های حلبچه قابل رویت است. هنوز خبر بمباران شیمیایی حلبچه به نودشه نرسیده بود که در روز 26 اسفند 1366 رأس ساعت 10:11 دقیقه صبح (یک روز بعد از بمباران شیمیایی حلبچه)، نودشه دچار یکی از تلخ‌ترین و دردناک‌ترین حوادث تاریخ معاصر شد؛ یعنی ناگاه با شلیک چندین موشک (ساخت کشورهای منادی آزادی و دموکراسی) مواجه شد که متأسفانه بیش از 120 نفر از ساکنانش مظلومانه شهید و مجروح شدند.

براساس آمار کتاب «جنگ شیمیایی عراق و تجارب پزشکی آن» نوشته «دکتر عباس فروتن»، در این حمله، هشت بمب حاوی گاز خردل به نودشه اصابت شده است که حداقل 13 نفر در همان لحظات شهید و بیش از 100 نفر هم مصدوم شده‌اند.

مسئله‌ای دیگر در آن زمان که بسیار ناگوار بوده، این است که مردم نودشه تا دقایقی بعد از حمله شیمیایی نمی‌دانستند که مورد حمله شیمیایی قرار گرفته‌اند، تا به کمک مجروحان بشتابند، از این رو بسیاری شهید یا مجروح شدند و تنها پزشک حاضر در شهر نیز، روز بعد از حادثه، به دلیل جراحات وارده، در حین درمان ساکنان شهر، شهید شد.

این جنایت هولناک به دلیل همزمانی با ژنوساید حلبچه، چندان که شاید و باید مورد توجه رسانه‌ها واقع نشد و در سکوت رسانه‌های خبری (به هر دلیل) قرار گرفت، از این رو، بسیاری از هموطنان گرامی، کمترین اطلاعی از این جنایت کثیف نداشته و ندارند. در طول این 27 سال تنها مستند و گزارش تصویری که در مورد اطلاع رسانی این جنایت تهیه شده، در سال 1387 توسط انجمن «موست» ژاپن بوده است که هیئتی ژاپنی از اعضای این انجمن که از بازماندگان بمباران هیروشیما و ناکازاکی هستند با مصدومان و بازماندگان بمباران‌های شیمیایی شهر نودشه دیدار کردند و در این رابطه مستندی از مصدومان و وضعیت زندگی آنها، تهیه و در یکی از شبکه‌های تلویزیونی ژاپن پخش شد.

هر ساله به مناسبت‌های مختلف از تمام نقاط دنیا از همسایه نودشه یعنی حلبچه یا همان هیروشیمای کردستان که تبدیل به یکی از استانهای عراق شده است، دیدن و از مصدومان و بازماندگان آنجا دلجویی و خدماتی ویژه از طرف مؤسسات بین‌المللی به خصوص کشور ژاپن برای شهروندان آنجا ارائه می‌شود،اما بعد از 27 سال از واقعه بمباران شیمیایی نودشه، هنوز خیلی از مردمان شهرهای نزدیک و اطراف نودشه و... از این واقعه هولناک خبر ندارند و تعداد زیادی از شهروندان از اثرات آن گازها در رنج هستند، ولی صدای سرفه‌های آنها شنیده نمی‌شود،درخواست‌ها و مطالبات مردم از مسؤلان در این زمینه و حوزه‌ای دیگر زیاد است،ولی اگر 27 سال پیش جوانان نودشه به دست رژیم جنایتکار عراق مسموم به گاز شیمیایی شدند،امروزه جوانان تحصیل‌ کرده این شهر به خاطر بیکاری،نبود امکانات کافی تفریحی و ورزشی و دیگر عوامل، مسموم به مواد مخدر می‌شوند، یکی از خواسته‌های اصلی مردم از مسئولان این است که برای حل این مشکل بزرگ تدابیر لازم اندیشیده شود.