گلایه فرزند شهید از طعنه به شهدای مدافع حرم

پروین مرادی همسر سردار شهید حاج حمید تقوی فر به خبرنگار شهید خبر گفت: شهید حاج سید حمید تقوی فر معروف به ابامریم که نام دختر اولم است، در دفاع از حرم فرماندهی محور سامرا را برعهده داشتند و به آرزوی خود رسیدند.

وی در خصوص تکلیف همسران شهدا  و به طور کلی اعضای جامعه ایثارگری کشور گفت: قبل از آخرین سفر شهید عزیزم، موقع خداحافظی متوجه شدم چفیه ایشان سوراخ است. تعجب مرا که دید گفت تیرانداز مرا ندیده اما چفیه ام را دیده. (در مورد خودم می گویم که معتقدم باید خواست شهدا محقق شود ) همان موقع به ایشان گفتم شما به عنوان مستشار می روی، نرو بجنگ و بگذار خود عراقی ها بجنگند. با ناراحتی گفت "اولا من سرباز حرم و اسلامم ثانیا از حدود کشور خودم دفاع می کنم که جنگ به کشور من نرسد". خب این منش شهداست و ما هم باید همین مبنای زندگی مان باشد و مانند همسران، پدران و برادران شهید خود باشیم؛ این می شود تداوم راه. شما هم ان شاالله در سایت خود همین کار را انجام دهید.

از کار فرهنگی غافل نشوید
مرادی با اشاره به اینکه توصیه حاج حمید را به خود کار فرهنگی می داند گفت: بارها ایشان تاکید می کردند مبارزه سخت افزاری کار ماست و نرم افزاری با شما، کار فرهنگی کنید و شیعه واقعی را به کشور و کشورهای اطراف معرفی کنید.این خواسته شهید بود که از آن به عنوان فرهنگ عاشورایی یاد می کرد. اگر کار فرهنگی انجام شود، سربازش هم پیدا می شود.
وی افزود: زینب وار بودن کار سختی است و ما در مقابل ایشان و مصائبشان هیچیم اما جنس ایشان از بشریت بود و میتوانیم پیرو خوبی باشیم. کار فرهنگی عاشورایی به این معناست. باید رفتارمان تقلیدی از ایشان باشد و صبر و تحمل داشته باشیم. من 4 فرزند دختر دارم که دختر کوچکم 22 ساله است، باید ایشان درست و انسانی و اسلامی تربیت شوند و کار ناتمام شهدا تمام شود.

هدی تقوی فر، خاطرات حاج سید حمید را می نویسد
در ادامه این مصاحبه هدی تقوی فر از نویسندگان کشورمان نقش خود را در تبیین رشادت های شهدا چنین بیان کرد: معتقدم صلاح یک نویسنده قلم اوست. من هم بعد از شهادت پدرم شروع به نگارش خاطرات وی کردم. به نظرم این کمترین کاری بود که می شد انجام داد و رسالتی که به دوش خود حس میکردم. هر نویسنده ای باید از اطرافیان خود شروع کند با همان توان خود وارد شود و به ترویج فرهنگ شهدا بپردازد.
تغییر سبک قلم بعد از شهادت پدر
وی افزود: تاثیر شهادت پدرم بر تغییر سبک قلمم را به خوبی حس میکنم. بعد از ایشان من از داستان نویسی و رمان نویسی تخیلی کودک و نوجوان روی به تحقیق و تفکر آورده ام، نگاهم به جامعه عمیق تر شده و این فرصت را غنیمت می دانم. اتفاقا در کتابی که چاپ هم کرده ام ایشان بسیار به من کمک کردند.

نقش تربیتی پدر/ عمو یا پدر؟
تقوی فر با اشاره به شهید مورد علاقه شهید سید حمید گفت: پدرم شهید فنی و شهید معماری را بسیار دوست داشتند. از شهدای دفاع مقدس بودند و من از کودکی با ایشان و سیره شان آشنا بودم. همچنین شهید علی هاشمی از شهدای مورد علاقه پدرم بودند و در صحبت هایشان از ایشان خیلی می گفتند و همین باعث شده بود من به ایشان علاقمند شوم. از بچگی با همین خاطرات پدرم در این جو قرار گرفته بودیم  وبا پدر همیشه به اردوهای راهیان نور می رفتیم.
خاطرم هست وقتی پدرم به جبهه رفته بود 7 ماه بود پدرم را ندیده بودم. وقتی ایشان را دیدم رویم نمیشد به ایشان بگویم پدر و ایشان را تا ماه ها بعد از جنگ هم عمو صدا می کردم تا اینکه بالاخره باور کردم آن مرد بزرگ پدرم بوده است و ایشان را پدر خطاب کردم.

پدرم ایرانی بود نه عرب!
هدی تقوی فر ضمن گلایه از برخی برخوردهای افراد معلوم الحال با شهادت شهدای مدافع حرم و بویژه پدرش در فضای مجازی و برخی محافل گفت: پدرم تقریبا در 8 سال دفاع مقدس حضور داشتند و از کشور خود دفاع کردند اما تقدیر این بود در دفاع از حریم ولایت و امامت در سامرا به شهادت برسند. برخی به ما طعنه می زنند که پدرتان عرب بوده یا برای اعراب کشته شده یا مثلا از سرزمین عرب ها دفاع کرده است. بارها این توهین ها را دیده ام. ایشان هرگز از کشورخود خارج نشد با اینکه با درجه و رتبه نظامی که داشت می توانست از ایران برود اما در کشورخود ماند و برای دین و تمامیت ارضی خود در سامرا شهید شد و این شماتت بیهوده به ناحق به ما روا داشته می شود. گاها در فضای مجازی کامنت هایی منتشر می شود که جفا در حق شهدای عزیز و مظلوم و غریب مدافع حرم است.
وی گفت: بعد از شهادت پدرم، خانواده شهید هاشمی ما را به منزلشان دعوت کردند و به زیارت مادر ایشان رفتیم. این مادر عزیز نقل می کردند: که شهید حمید قبل از سفر آخرشان به دیدار مادر شهید هاشمی رفته و گوشه  چادر ایشان را می بوسند و می گویند "مادر برای من دعای شهادت کنید" من ناراحت شدم و به ایشان گفتم نه، امیدوارم به سلامت برگردی که ایشان رفت. بنابراین پدرم آرزوی شهادت داشت و کشورش برایش اهمیتی نداشت.

سلام حاج حمید بر همه بشریت
هدی تقوی فر گفت: یک خاطره از پدرم می گویم شاید جواب همه این طعنه ها باشد. پدرم هربار که از عراق با ما تماس می گرفتند، به ایشان می گفتم سلام مرا به سربازان اسلام برسانید و با خنده جواب میدادند" سلام هدی به سربازان اسلام رسید" اما بار آخری که پدرم با من صحبت داشتند که شاید کمتر از 10 ساعت بعد ایشان به شهادت رسیدند وقتی همین جمله را گفتم فرمودند" سلام من به همه بشریت". خب این یعنی حاج حمید خود را دیگر متعلق به همه بشریت می دانست و دفاع از بشریت را آرمان خود کرده بود و این یعنی ایشان فرامادی و فرا زمینی می اندیشیدند، چه برسد به فرامنطقه ای...