مثنوی «به شوق ظهور»

بسم رب العشق و  مهر و ماه و نور - اندک‌اندک می‌رسد وقت ظهور

شعری از زبان جانباز مدافع حرم علوی که در روز 24 فروردین با حضرت آقا دیدار کرد

تقدیم به منتظران ظهورِ حضرت عشق:

به قربانِ هلالِ روی ماهت 

                                         سلام آقا که غم دارد نگاهت   

به قربانِ دلِ تنگِ غریبت

                                    سلام آقا که مستم بوی سیبت

 

به قامت کرده غم برپا قیامت 

                                      خراسانی قمر صورت، سلامت

منم آقا علمدار سپاهت 

                                         منم دردآشنای اشک و آهت

 

منم عاشق‌ترین جانباز عشقت 

                                             علمدار سپاه در دمشقت

به قربان سر و روی سپیدت 

                                                 مبارک باد آقا روز عیدت

 

 به قربان دل آلاله رنگت  

                                           خبرداری دلِ عشاق، تنگت

 دلم تنگ است آقا بی‌قرارت 

                                   که عمری مانده‌ام چشم‌انتظارت

 

بیا آقا ببوسم تا که رویت 

                                     کِشم تا عاشقانه دست مویت

ندارم دیده‌ای تا بینمت سیر

                                        بیا بوسه زنم بر رویت ای پیر

 

 علمدارم که افتاده ز پایم

                                       فدای فاطمه شد چشم‌هایم

 منم جانبازِ جنگ در دمشقت

                                       ز گُم گردیدگانِ شهرِ عشقت

 

ببین آقا ندارم چشم دیگر 

                                                 ببین آقا تنم را پاره پیکر

تو که عاشق‌ترین ما را امامی 

                                              فدای آن سرت آقا تمامی

 

عدو ترکش اگر بر پیکرم دوخت 

                                       فدای آن سرت آقا تنم سوخت

بیا آقا به آغوشت بگیرم 

                                           برای بی‌کسی‌هایت بمیرم

 

دلت آشوبِ زینب، دختر عشق 

                                       ز دستت دِه مرا انگشتر عشق

 ز خون‌دل نمازت را وضو کن 

                                                شهادت را برایم آرزو کن

 

دعایم کن که نوشم از می عشق

                                 به تن پوشم شهادت، جامۀِ عشق

بیا ای پیر عاشق‌پیشۀ ما 

                                           پریشان دل مکن اندیشۀِ ما

 

مکن دل بد، حلب را فتح سازیم 

                                             علم‌های خراسانی فرازیم

یمن از دست اهریمن بگیریم 

                                           کلید کعبه از دشمن بگیریم

 

قسم بر پیکر صد چاک عباس  

                                              به‌تنهایی زینب دختر یاس 

به کف تا بیرق عباس داریم  

                                       به جان و دل حرم را پاس داریم

 

پریشان‌خاطری پیر خراسان؟ 

                                       برایت مرگ یاران نیست آسان؟

دلت آشوب فرزندان عشق است 

                                       گرفتار به زینب در دمشق است

 

سحر دیرآشنای اشک و آهت  

                                            سَرِ جنگِ حلب دارد سپاهت

ز پرپر گشتن آلاله‌هایت 

                                         بلند است آسمان را گریه‌هایت

 

مخور غم بِه شود احوال ما هم 

                                         به پایان می‌رسد این ماجرا هم

به آشوبی که در حال عبور است 

                                      خبرداری تو خود عصر ظهور است

 

علمدارِ سپاهِ عشقِ زینب 

                                       سحرگاهی به پایان آید این شب

نگه کُن در فَلَق برپا غباری است 

                                         نشانه آمدن از تک‌سواری است

 

نگه کُن آن‌طرف، نزدیکِ آن دور

                                         سواری می‌رسد پا تابه سر نور

نگه کن در کفش تیغ دو دم را 

                                                 و نقش یا لثاراتش علم را

 

دلت آقا ترک‌خورده بلور است 

                                            خبردارم خبرداری ظهور است

خبرداری که آقا یار آید  

                                                      و او را آمدن دیری نپاید

 

خبردارم خبرداری ز اسرار 

                                            که می‌آید ز راه آن حضرت یار

به امید ظهور حضرت یار

13 رجب 1437 قمری – منصور نظری