هر روز آشفته تر از دیروز!

مشکانی - آیا فکری هم به حال ما رزمندگان و جانباز اعصاب و روان که بالای 20 سال است که به متخصص های اعصاب و روان میرویم کرده و تمهیداتی هم درنظرگرفته اید؟ چون ما رزمندگان باسابقه27ماه جبهه داوطلبی در زمان جنگ و مجروحیت به هزار دلیل از بیمارستان های صحرایی بدون اینکه بفهمند بیرون می رفتیم و حال هیچگونه صورت سانحه ای نداریم و هیچ کدام از ارگان ها نیز ما را زیر پوشش خود نمی گیرد و بهانه اصلیشان هم نداشتن صورت سانحه همزمان است.

 من که یک کارگرساده روستایی هستم و بالای20سال است که بصورت آزاد به متخصص های اعصاب و روان سبزوار و مشهد با هزینه های کلان می روم و مدارک اکثرنسخه هایی که رفتم و گرفتم موجود است ودارم ازانواع قرص های اعصاب و روان استفاده می کنم. یعنی الان دو سال بیشتراست که توان مالی ندارم که هر3 ماه یا دو ماه به متخصص آن هم مشهد با300 کیلومتر فاصله بروم. از روی آخرین نسخه ای که دارم، ازداروخانه به صورت آزاد می گیرم.

 مدتی است که نبود اعصاب، درون زندگیم و برای نورچشمانم تاثیرات منفی خودش را ظاهرمیکند و هر روز که ازخواب بیدارمی شویم زندگیمان آشفته تر از روز گذشته می شود. چرا ؟ چون نورچشمانم و همسرم را از خیلی چیزهایی که همه مردم استفاده می کنند محدود یا محروم کرده ام. مثلا روشن کردن تلویزیون، بلند خندیدن، بازی ها و سروصدای بچه هایم و...

 آنها هم ازاین وضع موجود خسته شده اند. بنده زمانی که حالم خوب است حق رابه آنها میدهم.چون ناراحتی از وضع موجود را در چهره و رفتارشان مشاهده می کنم. اما آنها با همه این مشکلات مدارا می کنند. چند بار هم تا مرز متلاشی شدن کانون زندگیم پیش رفتیم که مدیر خوب و زحمتکش سایت دلسوز فاش نیوز جانباز گرانقدر آقای ساقی، تاحدودی درجریان هستند.

 ازهمه کسانی که دست اندر کار در چنین کانون هایی هستند خواهش می کنم ما رزمندگان دردمند و حتی بدون دفترچه درمانی را هم که 30سال  مسئولین به طور مطلق فراموشمان کرده اند یاری دهند. در نظام مقدس جمهوری اسلامی که پایه و اساسش عدالت عدل علی (ع) است دارند آشکارا درحق این نسل سوخته ظلم می کنند.

ممنون می شوم بنده را راهنمایی کنید و اگر جایی است که منِ روستایی بی اطلاع هستم اطلاع رسانی کنید. اگر بنده بااین همه متنِ درهم پیچیده که گوشه ای از دردها و مشکلاتم بود نتوانستم درست منظورم را برسانم، مرا ببخشید. چرا؟ چون دلیل این درهم ریختگی متن نشان ازدرد و دردمندی زیاد بنده دارد.

 خواهش می کنم دردم را مداوا کنید تا بنده هم حداقل آخر عمری، به دور از سردرد و اعصاب بهم ریخته، در کنار همسر و نور چشمانم زندگی کنم. چون این آرزوی بزرگ فقط خانواده بنده که نه، بلکه تمام رزمندگانی می باشد که یا روستایی هستند یا در حاشیه شهرها و تهران می سوزند و می سازند چون 30 سال است که دلشان را با لایحه های دروغ، پوچ وبی ارزش نمایندگان مجلس خوش کرده اند.

 قوانینی که وقت می گذارند و با هزینه های کلان تهیه می کنند تا به تصویب مجلس برسد و مورد تاییدشورای نگهبان قرار می گیرد، اما صد افسوس که فقط خاک می خورد. 14 ماه از تصویب و ابلاغ قانون توسط آقای لاریجانی ریس مجلس شورای اسلامی می گذرد. اما رئیس جمهور عزیزمان بی اعتنایی کرده و بارمالی را بهانه می کند و از اجرایش سرپیچی می کند. چرا؟

 مگر نمایندگان مردم در مجلس، نمی توانند بعد از تصویب هر لایحه کارگروهی تشکیل بدهند جهت پیگیری اجرای لایحه شان؟ اشکال کار موضوع به این روشنی درکجا وکدام قسمت اداری است. باندهای قدرت و نفوذی هایی که به لایه های مهم کشورمان رخنه کردند تا بااین کارهایشان کسانی را از بدنه نظام مقدس جمهوری اسلامی جدا و دلسرد کنند چرا آزاد هستند تا نقشه هایشان خوب پیشروی کند؟

ما امروز درمقابل خواسته های کوچک و روزمره خانواده خودمان عاجز و درمانده ایم و شرمنده اهل و عیال هستیم. چه اتفاقی افتاده که صاحبان اصلی انقلاب را باگذشت30 سال، هنوز اندرخم یک کوچه نگه داشته اید؟ خواهش می کنم از ساقی عزیز، این دردنامه های ما رزمندگان دردمند را فقط و فقط به گوش رهبری برساند چون بقیه مسئولین، بعد از جنگ مردود شدند.

*رزمنده دردمند و داوطلب 27ماه جنگ، حتی بدون دفترچه درمانی ...ارادتمند همه دردمندان 8سال دفاع مقدس