خوشبختی یعنی مهربان بودن

فاش نیوز - بسیاری از افراد جامعه معتقدند تنها داشتن پول زیاد و رفاه در زندگی عامل خوشبختی است. این تفکر، قابل تأمل است، اما فراموش نکنیم که پول به تنهایی خوشبختی نمی آورد، همانطور تحصیلات دانشگاهی به تنهایی عامل ایجاد فرهنگ و شعور در افراد نیست. در کنار پولدار بودن و تحصیلات عالیه، بلوغ عاطفی و مهربان بودن نقش مؤثری در خوشبخت شدن انسانها بازی می کند. مهربان بودن از صفات خداوند است و داشتن این صف خدایی در انسان بودن و خوشبخت بودن ما تأثیر می گذارد.

 اگر می خواهیم خوشبخت باشیم، باید در وهلۀ اول روی صفت ناشایست «حسادت» خط بطلان بکشیم. حسادت، ما را منفی گرا بار می آورد و به مرور زمان به سلول های مثبت اندیش مغز ما آسیب می رساند. در حدیثى از رسول مکرم اسلام(ص) مى خوانیم: «اَلْحَسَدُ یَأْکُلُ الْحَسَنَاتِ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ» یعنی حسد حسنات را مى خورد همان گونه که آتش هیزم را.

 انسانی که به بلوغ عاطفی رسیده، از رشد و پیشرفت دیگران لذت می برد. او خوشبخت شدن دیگران را سدّی در برابر پیشرفت خود نمی بیند. انسان خوشبخت همیشه خود را بدهکار به دیگران می بیند تا طلبکار. اگر می خواهید افراد خوشبخت را در جامعه بیابید، به چهره و عملکرد آنان توجه کنید. افراد مهربان همیشه لبخند می زنند و اغلب عصبانیت خود را فرو می خورند.

 برای خوشبخت شدن اول باید ابزار آن را فراهم کنیم. ابزار خوشبختی همیشه در دسترس است. تفکر، خِرد ورزی، متعادل بودن، وظیفه شناسی، خوش قولی، راستگویی و مهربان بودن از ابزار اصلی رسیدن به خوشبختی است.

 انسان متعادل و خوشبخت همیشه به فکر دیگران است. او همواره می بخشد و در فکر انتقام نیست. انسان های صاحب کمال هرگز در مکالمات روزمره از کلمات رکیک استفاده نمی کنند، چون می دانند که حرف زشت انرژی منفی دارد. اعضای خانواده، همیشه در کنار انسان متعادل، احساس آرامش می کنند. آنها همیشه با اطمینان صحبت می کنند. افراد خوشبخت پِیج جعلی ندارند و شب تا صبح در فضای مجازی وقت خود را برای کل کل کردن و فحش دادن به دیگران تلف نمی کنند.

 اگر می خواهید بدانید به بلوغ عاطفی رسیده اید یا نه، به میزان مهربان بودن خود بنگرید. کسی که به بلوغ عاطفی رسیده آرامش خاصی دارد و همیشه سرشار از مهربانی و بذل محبت است. برای او اهمیتی ندارد چگونه توسط دیگران قضاوت می شود. به عبارتی او نگران تصاویر ذهنی دیگران دربارۀ خودش نیست. افراد بالغ به این نکته پی برده اند که زندگی هم مثل یک بازی فوتبال زمان محدودی دارد. تا در آن مستطیل سبز حضور دارند برای موفقیت تلاش می کنند، اما وقتی سوت پایان بازی نواخته شد، دیگر بردن یا باختن برایشان اهمیتی ندارد. خیلی صمیمی با بازیکن رقیب دست می دهد، او را می بوسد و از میدان خارج می شود.

 افراد مهربان و بالغ، انتقادشان از دیگران هم از روی دلسوزی و یک نقد عقلایی است، آنها هرگز قصد تخریب دیگران را در سر نمی پرورانند. اصرار هم ندارند حتماً حرف خود را به کرسی بنشانند؛ می گویند و می گذرند.

 اینها اهل مطالعه اند و با دقت به صحبت و نظر دیگران توجه می کنند. اینها همیشه با واقعیت های زندگی کنار می آیند. اگر رنج و بیماری سراغشان آمد، به آن لبخند می زنند و معتقدند زندگی در گذر است. افراد بالغ و مهربان به مال دنیا نمی چسبند، اما از آنچه خداوند به آنها عطا کرده در جهت شادی خود و اطرافیانشان بهره می برند.

جانباز رمضانعلی کاوسی